Σάββατο 15 Δεκεμβρίου 2012
Δευτέρα 10 Δεκεμβρίου 2012
Δεν είναι το μνημόνιο η ζωή μας
Είναι ένα όπλο μαζικής καταστροφής. Είναι ένα αποτυχημένο σχέδιο. Είναι ασκήσεις επί χάρτου μιας ομάδας ανθρώπων. Είναι η αντίληψη των πραγμάτων κάτω από μια συγκεκριμένη οπτική. Δεν είναι η ζωή σου. Ούτε η δική μου. Η ζωή μας είναι κάτι άλλο, που δημιουργείται και αναπτύσσεται στο προσωπικό χώρο.Μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Κι η μονάδα μπορεί να αποφασίσει τι ακριβώς θα είναι η ζωή, άσχετα με το ποιος επιθυμεί να την εγκλωβίσει στα δικά του σχέδια.
ΠΡΑΞΕΙΣ ΔΕΣΜΙΕΣ ΠΡΟΘΕΣΕΩΝ!
Δεν πρόκειται πλέον για πράξη φιλανθρωπίας, όταν παντοιοτρόπως επιδεικνύεται. Το χειρότερο; ΄Οταν άλλα παιδιά σήμερα πηγαίνουν στο σχολείο το πρωί με άδειο στομάχι (είχαν φάει το μεσημέρι της προηγούμενης ημέρας, σύμφωνα με προχθεσινά δημοσιεύματα στον τύπο), τότε η επίδειξη αποβαίνει πρόκληση. Τί χρειάζεται ένα παιδί σήμερα; ΄Ενα iPad ή ένα iPhone; ΄Ενα ποδήλατο ή ένα αυτοκινητάκι έστω τηλεκατευθυνόμενο; Τί θα χρειάζεται τα επόμενα δυο τρία χρόνια; Ας μελετήσουν τα ΜΜΕ λίγα παιδαγωγικά πρώτα, οι διάφοροι φορείς "φιλανθρωπίας" ας επιμετρήσουν τις προεκτάσεις των "φιλανθρωπικών" τους ενεργειών και τότε να προβαίνουν σε από τηλεοράσεως εκπλήρωσης της επιθυμίας ενός παιδιού (κυρίως ενός παιδιού) όταν μάλιστα τα πρόσωπα φέρουν στην πολυτελή παρουσία τους τα σημάδια των προθέσεών τους. Οι οργανισμοί και οι εταιρείες δύνανται, αλλά πολλές οικογένειες αδυνατούν. Αν αγαπούν τα παιδιά, ας το δείξουν διαφορετικά, μυστικά, σχεδόν με ιεροπρέπεια. Τότε και η δωρεά αποκτά αξία και ο μικρός
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)