Είναι εκπληκτικό πόσες πληροφορίες μπορούμε να βρούμε αν ψάχνουμε! Είναι ακόμα πιο εκπληκτικό πως όλα αυτά που ζούμε δεν ήταν ποτέ απόκρυφα και είχαμε πάντα πρόσβαση, απλά δεν τα έχουμε αναζητήσει. Μην παραξενεύεστε γιατί όλα αυτά που ζήσαμε χτες, αυτά που ζούμε σήμερα, μα κι αυτά που θα ζήσουμε αύριο, είναι όλα δοσμένα σε μας μέσα από την γνώση. Το μόνο που χρειαζόμαστε είναι να την αναζητήσουμε για να
δούμε ακριβώς την μεγάλη εικόνα της ζωής μας αλλά και ολόκληρου του κόσμου μας. Δεν χρειάζεται να έχουμε την νοημοσύνη του Einstein για να αντιληφθούμε όλα αυτά τα τεκταινόμενα, χρειάζεται απλά να ανοίξουμε τα μάτια!
Πως; Μα είναι απλό! Ας σταματήσουμε να εθελοτυφλούμε και να είμαστε απαθείς σε αυτά που εκ πεποιθήσεως πιστεύουμε ή βιώνουμε. Ας ακολουθήσουμε το ένστικτο μας για να μας δώσει απαντήσεις στα ερωτήματα που του θέτουμε, φτάνει να είμαστε έτοιμοι να αφουγκραστούμε την διαίσθηση μας... Ας της δώσουμε τον λόγο γιατί αυτή ξέρει πολύ περισσότερα και μπορεί να δει πολύ πιο μακρυά από ότι η κοντόφθαλμη λογική μας. Είναι το υπέρτατο Θείο δώρο που μας έχει προικίσει ο παντοδύναμος μα η κοινωνία, η πολιτεία και για πολλή κόσμο η θρησκεία, μας έχει διδάξει να μην την εμπιστευόμαστε, να την αγνοούμε. Όχι, δεν είναι σε λάθος κατηγορία το άρθρο αυτό, ανήκει στα Κοινωνικά, στα Πολιτικά, στα θέματα Υγείας καθώς επίσης και στην κατηγορία Αυτογνωσία. Βλέπετε, όλα συνδέονται μεταξύ τους, είναι αλληλένδετα, και όλα ξεκινούν από εμάς!
Χρόνια τώρα πίστευα πως η αλλαγή στα κακώς έχοντα του κόσμου μας έπρεπε να δοθεί μέσα από ένα γνωσιολογικό χαστούκι και ένιωθα, πως έπρεπε να δοθεί στον κόσμο προκειμένου να ξυπνήσει και να δει τι συμβαίνει γύρω του... Ματαίως όμως προσπαθούσα να δώσω αυτό το χαστούκι στους γύρω μου γιατί απλά όσα κι αν έδινα δεν κατάφερα ποτέ να τους ξυπνήσω πραγματικά. Αναλαμπές τους έδινα, λες και τους χάριζα ένα φανάρι, ένα φακό, που για λίγο χρόνο φώτιζε τον κόσμο τους, όσο ακριβώς διαρκούσαν οι μπαταρίες του και μετά έσβηνε, χανόταν. Είχε καταχωρηθεί στο πίσω μέρος του μυαλού τους ως μια ακόμη πληροφορία που θα παρέμενε αναξιοποίητη.
Μέσα από τις περιπλανήσεις μου και μέσα από την προσωπική μου αναζήτηση, ως ιδιαίτερα ανήσυχο πνεύμα, έχω βρει τον δρόμο ο οποίος με έχει οδηγήσει σε ανθρώπους που βρίσκονται σε μια πιο ψηλή πνευματική κατάσταση από τον μέσο άνθρωπο αλλά κι από μένα. Κοντά τους έμαθα πως για να επέλθει η αλλαγή δεν χρειάζονται δυνατές φωνές, στημένες σκηνές, συλλαλητήρια, εκδηλώσεις, όμορφες ομιλίες και συνθήματα για να ξυπνήσει ο κόσμος γύρω μας... Χρειάζεται απλά να βρούμε τον δρόμο για να γνωρίσουμε τον ευατό μας καλύτερα. Να έρθουμε σε επαφή με τον εσωτερικό μας κόσμο και να δώσουμε το βήμα στην ψυχή μας, την διαίσθησή μας, να μιλήσει. Η ψυχή μοιάζει να είναι το παιδί μας το οποίο χρειάζεται φροντίδα κι αγάπη για να μεγαλουργήσει. Σκεφτείτε πως όλοι έχουμε ένα παιδί μέσα μας με μια μικρή παιδική φωνούλα η οποία μιλά αλλά κανείς δεν την λαμβάνει υπόψην ή απλά της θυμώνει η λογική και σιωπά. Δώστε της τον λόγο, ακούστε τι έχει να σας πει, αφουγκραστείτε πως νιώθει και εμπιστευθείτε την. Θα μεγαλώνει μέρα με τη μέρα και σίγουρα θα αποκτήσετε ένα σπουδαίο και έμπιστο φίλο ο οποίος θα σας συντροφεύει σε κάθε στιγμή της ζωής σας γιατί απλά βρίσκεται μέσα σας. Είστε εσείς! Η λογική πολλές φορές λέει άλλα και πολλές φορές μιλά με επιχειρήματα και κάνει διαλέξεις και παρουσιάζει διαφάνειες και ντοκουμέντα για να στηρίξει την άποψη της και φαίνεται να είναι πολύ καλά τοποθετημένη όμως... η διαίσθηση θα πρέπει να μας δώσει τις απαντήσεις που ζητούμε γιατί αυτή είναι η φωνή της ψυχής μας κι αυτή θα πρέπει να μας καθοδηγεί. Ταυτόχρονα, καθώς η λογική θα φωνάζει "μα πως θα γίνει αυτό;", "τι θα συμβεί με εκείνο;", "τι θα πουν οι γύρω με αυτό;", "θα καταστραφείς!", "μην κάνεις τέτοιο πράγμα!", "αλίμονο σου", εσύ θα ξέρεις πως τον τελευταίο λόγο θα πρέπει να τον έχει η ψυχή σου. Δεν θα σου παραθέσει πολλά επιχειρήματα, ούτε πολλές κουβέντες, θα σου πει ένα "όχι" ή απλά θα σου γνέψει καταφατικά με ένα χαμόγελο! Απλά πράγματα... κι έτσι θα έπρεπε να είναι η ζωή μας, απλή.
Η πολυπόθητη, για πολλούς, ηρεμία του μυαλού θα έρθει μόνο όταν δώσουμε τον λόγο στην ψυχή μας... όταν εμπιστευθούμε ολοκληρωτικά την διαίσθηση μας... όταν αγαπήσουμε τον εαυτό μας και τους γύρω μας! Τότε θα δούμε τα πάντα αλλιώς, τότε θα νιώσουμε την αλλαγή μέσα μας που πάντα αναζητούσαμε μα ποτέ δεν είχαμε τον χρόνο για να ασχοληθούμε, μέσα στο βαρύ, γεμάτο πρόγραμμα της καθημερινότητας μας. Οι υποχρεώσεις είναι "πιο" σημαντικές από το να ηρεμήσουμε τον εαυτό μας, βλέπετε. Όλο αυτό το μοντέλο του δυτικού πολιτισμού που έχουμε υιοθετήσει κι έχουμε εντάξει στην ζωή μας δεν μας χρειάζεται πραγματικά, είναι ανούσιο. Είναι δομημένο με τέτοιο τρόπο, ώστε να μας κρατά σε μιαν πνευματική καταστολή, γεμίζοντας μας άγχος, υποχρεώσεις και ψεύτικες ανάγκες. Όλα αυτά έχουν δημιουργηθεί από άδειους, "μικρούς" ανθρώπους που στόχο έχουν να υποφέρουν και άλλοι μαζί τους. Υποφέρουν... κι όλοι όσοι υποφέρουν ψυχικά έχουν κι ένα σωρό προβλήματα υγείας να αντιμετωπίσουν μαζί με όλα τ' άλλα.
Η λύση είναι μέσα μας, στην ψυχή μας, κι αυτή τρέφεται από την αγάπη, ας μην το ξεχνάμε αυτό. Η τροφή της ψυχής μας είναι μόνο η αγάπη! Η ανάπτυξη και η ενδυνάμωση της βασίζεται αποκλειστικά σε αυτήν! Δεν χρειάζεται να σκέφτεστε αν είμαι άτρωτος ή υπεράνω από άλλους, δεν είμαι... απλά παραθέτω σε σας τις σκέψεις μου που έχω έντονα την ανάγκη να μοιραστώ πάλι, μαζί σας!
