Αιτία
πολέμου είναι για την Ελλάδα η απόφαση της Τουρκίας να αντλήσει
πετρέλαιο από πλατφόρμα πετρελαίου που ετοιμάζεται να τοποθετήσει στην
περιοχή μεταξύ Καστελλόριζου και Κύπρου (η
κατάληψη θαλάσσιου, εναέριου ή ηπειρωτικού χώρου μίας χώρας από μία
άλλη αναγνωρίζεται παγκοσμίως και ισοδυναμεί με επιθετική πολεμική
ενέργεια).
Γράφει ο Γεωργίου Μιχαήλ
Η
προκλητικότητα της Τουρκίας συνεχίζεται, αναβαθμίζεται συνεχώς και
έχοντας ξεπεράσει κάθε όριο επιχειρούν πλέον μέσα από μία καθαρά
επιθετική ενέργεια, χωρίς να λαμβάνει υπ’ όψιν της το Διεθνές Δίκαιο
περί θαλασσών (το οποίο η Τουρκία δεν έχει υπογράψει, αλλά
εκμεταλλεύεται δεόντως στην περίπτωση της Μαύρης Θάλασσας, όπου έχει
οριοθετήσει προσεκτικότατα απέναντι στην Ρωσία την δική της ΑΟΖ),
προχωρά σε μία κίνηση ξεκάθαρης κλοπής –και φυσικά προκλητικής και
θρασύτατης αδιαφορίας προς την Ελληνική πλευρά- θαλάσσιου χώρου, ο
οποίος ανήκει στην Ελληνική ΑΟΖ.
Για
την αποφυγή, όμως, κάποιας άμεσης αντίδρασης των Αθηνών (το υπουργείο
Εξωτερικών και το μέγαρο Μαξίμου τηρούν τη γνωστή στάση σιγής ιχθύος
απέναντι στην τουρκική αυθάδεια), η Τουρκία ανακοίνωσε πως ναι μεν θα εγκαταστήσει πλατφόρμα εξόρυξης πετρελαίου
(ή φυσικού αερίου..;) αλλά στην περιοχή που θα καταδείξουν οι έρευνες
οι οποίες ήδη έγιναν και συνεχίζονται μέχρι αυτή τη στιγμή. Έτσι, η
Άγκυρα «απαλλάσσεται» προσωρινά και μεταθέτει χρονικά μία αντίδραση της
ανύπαρκτης Ελληνικής κυβέρνησης (η οποία υπάρχει μόνο για να εξασφαλίσει
τη συνέχιση της ύπαρξής της, αδιαφορώντας για το σύνολο των πραγματικών
θεμάτων και εθνικών προβλημάτων που ταλανίζουν ή απειλούν την χώρα),
ενώ την ίδια στιγμή ανακοινώνει θρασύτατα πως διεξάγει έρευνες σε
θαλάσσιο χώρο της Ανατολικής Μεσογείου, χωρίς να διευκρινίζει τίποτε
απολύτως σχετικά με τις έρευνες αυτές.
Φυσιολογικά,
η εξόφθαλμη απόπειρα κλοπής μέρους του υποθαλάσσιου ορυκτού πλούτου της
Ελλάδας, η άμεση αμφισβήτηση της Ελληνικής ΑΟΖ (που παραδόξως δεν έχει
ανακοινώσει μέχρι αυτή τη στιγμή η Ελληνική πλευρά) και ως εκ τούτου η
ευθεία αμφισβήτηση των εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας, όπως
αυτά προκύπτουν από το Διεθνές Δίκαιο Θαλασσών, είναι ξεκάθαρες αιτίες –
προκλήσεις κήρυξης πολέμου από την πλευρά της Ελλάδας προς την Τουρκία.
Αντί,
λοιπόν, όπως θα ήταν φυσιολογικό, να υπάρξει μία άμεση σύγκλιση του
Ελληνικού Κοινοβουλίου, όπου θα αποφασιστεί εν ριπή οφθαλμού η άδεια
πολεμικών επιχειρήσεων κατά της Τουρκίας σε περίπτωση της εκ μέρους της
υλοποίησης της έναρξης εργασιών τοποθέτησης άντλησης πλατφόρμας
πετρελαίου στην περιοχή μεταξύ Καστελλόριζου κα Κύπρου και αμέσως μετά
με ένα σκληρό διάβημα προς την Άγκυρα και μία ταυτόχρονη ρηματική
ανακοίνωση προς τη διεθνή κοινότητα (ΝΑΤΟ, ΟΗΕ, ΗΠΑ, Ε.Ε κ.α.) από την
Ελληνική πλευρά, μέσα από την οποία θα καθίσταται σαφές σε όλους τους
τόνους πως η τουρκική αυτή ενέργεια αποτελεί casus belli (αιτία πολέμου)
για την Ελλάδα, οι κυβερνώντες (sic) την Ελλάδα, αποφάσισαν να
ακολουθήσουν την πάγια τακτική και να «κρύψουν κάτω από το χαλί» την
ευθεία τουρκική επιθετική ενέργεια, η οποία από οποιαδήποτε άλλη χώρα
του κόσμου θα αντιμετωπιζόταν με άμεση κινητοποίηση του συνόλου των
στρατιωτικών δυνάμεων και την ανακοίνωση κόκκινου συναγερμού στα σύνορα
και στο εσωτερικό της χώρας.
Αυτά,
όμως, συμβαίνουν μόνο σε χώρες οι οποίες σέβονται τον εαυτό τους και
δεν ανέχονται να «κυβερνώνται» από υπαλλήλους τραπεζών ή υποτακτικούς
και εξυπηρετητές ξένων χωρών και συμφερόντων.
Στην
Ελλάδα του Αντώνη Σαμαρά, του Βαγγέλη Βενιζέλου και των άλλων θλιβερών
πολιτικών υπολειμμάτων και αποκομμάτων, το αυτονόητο έχει απωλεσθεί προ
πολλού, ενώ έννοιες όπως διαφύλαξη της πατρίδας, έχουν στρεβλωθεί στον
μέγιστο βαθμό και έχουν επαναταξινομηθεί σύμφωνα με εντολές παράνομων
οργανισμών που λυμαίνονται την χώρα, ελέω της πολιτικής ανυπαρξίας
εκείνων που έχουν ορκισθεί να την φυλάττουν…
Η
Τουρκία έχει προχωρήσει σε μία κίνηση στρατηγικής μέσα από την οποία
έχει ήδη κηρύξει άτυπα πόλεμο κατά της Ελλάδας. Και η χρονική επιλογή
της στρατηγικής αυτής κίνησης δεν είναι διόλου τυχαία, αφού η Άγκυρα
έχει πλέον βεβαιωθεί για την ποιότητα (πλήρη ακαταλληλότητα) του
υπάρχοντος πολιτικού προσωπικού της Ελλάδας, το οποίο έχει προ πολλού
διαβεί τα όρια της απλής φοβικότητας απέναντι στις τουρκικές προκλήσεις
και το οποίο μέσα από ενέργειες ή παραλείψεις του έχει αφήσει ήδη σειρά
από «ί χνη» που στοιχειοθετούν «εθνική προδοσία».
Το
επόμενο διάστημα, και με δεδομένη την εαρινή «νάρκη» (μέρος της
συνολικής πολιτικής νάρκης) των Ελλήνων πολιτικών, αναμένεται σειρά
τουρκικών προκλήσεων που θα μείνουν αναπάντητες με την «αιτιολόγηση» του
διακυβεύματος σημαντικής οικονομικής απώλειας τουριστικών εσόδων, σε
περίπτωση Ελληνικής απάντησης και ως εκ τούτου περαιτέρω επικίνδυνης
όξυνσης των ελληνοτουρκικών. Με απλά λόγια, οι πολιτικοί ηγέτες
(κυβέρνηση και αντιπολίτευση) θα επιλέξουν την ραστώνη του καλοκαιριού,
όπου θα σχεδιάσουν την φθινοπωρινή επαναφορά τους μετά τα αποτελέσματα
των εκλογών του Μαΐου… Όσο για τα εθνικά θέματα, όπως έχουν ήδη
ανακοινώσει (για την περίπτωση της Θράκης)… «είναι πολύ σοβαρά για να
ασχολούμαστε με αυτά»…
Για
όσους επιμένουν να μην καταλαβαίνουν τον συνολικό βαθμό της
επικινδυνότητας αυτών που μας «σώζουν» και αυτών που ισχυρίζονται ότι
«θα μας σώσουν», οι εξελίξεις θα είναι πολύ ξαφνικές… Μόνο που,
δυστυχώς, δεν έχει ψηφιστεί «νόμος περί ευθύνης πολιτών…», για να
καταλογιστούν κάποια στιγμή οι ευθύνες και σε όλους εκείνους τους
πολίτες που δέχονται με σκυμμένο κεφάλι διαταγές από εκείνους τους
πολιτικούς που δεν τολμούν να σηκώσουν το κεφάλι ούτε για να
υπερασπίσουν την πατρίδα…
