Ένας «πόλεμος» συμφερόντων με πιθανές πολιτικές διαστάσεις φαίνεται πως
βρίσκεται πίσω από την ανάσχεση μιας επένδυσης ύψους 40 εκατομμυρίων
ευρώ, για εξόρυξη ζεόλιθου στον Έβρο.
Η Εισαγγελία του Αρείου Πάγου διαβίβασε στη Βουλή δικογραφία προκειμένου
να διερευνηθεί αν υπάρχουν ενδεχόμενες ευθύνες έξι πολιτικών προσώπων,
των Τίνα Μπιρμπίλη, Σταύρου Καλαφάτη, Γιάννη Μπουγά, Τάσου Νεράτζη,
Κωστή Μουσουρούλη και Ασημάκη Παπαγεωργίου, νυν υφυπουργού ΠΕΚΑ.
Η υπόθεση αφορά στη ματαίωση επένδυσης με απευθείας ανάθεση του έργου
εξόρυξης ζεόλιθου στην τοποθεσία Πετρωτά Έβρου από την εταιρεία «Ν.
Αλεξανδρίδης και Σία». Επίσης, διερευνάται αν με τις ενέργειες των
ανωτέρω προκλήθηκε ζημία στην εταιρεία, αλλά και στο ελληνικό Δημόσιο.
Το Δημόσιο εμφανίζεται ως μέτοχος στην εταιρεία με ποσοστό 8%.
Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας «DEAL news», πολλοί είναι εκείνοι
που «βλέπουν» ότι από τη ματαίωση της επένδυσης επωφελούνται
ανταγωνιστικά επιχειρηματικά συμφέροντα. Για παράδειγμα, μόλις 10 χλμ.
βόρεια των Πετρωτών, στο Κίρτζαλι της Βουλγαρίας, υπάρχει επίσης
κοίτασμα ζεόλιθου, το οποίο εκμεταλλεύεται η ελληνική εταιρεία S&B
Βιομηχανικά Ορυκτά του Οδυσσέα Κυριακόπουλου.
Ο ζεόλιθος που εξορύσσεται στη Βουλγαρία από την S&B εισάγεται στην
Ελλάδα (εισαγωγή του ορυκτού γίνεται επίσης και από την Τουρκία) προς
350 ευρώ ανά τόνο. Αν όμως είχε αξιοποιηθεί το κοίτασμα ζεόλιθου στον
Έβρο, το οποίο εκτιμάται στα 100 εκατ. τόνους και με καθαρότητα 95%, η
χώρα μας θα προμηθευόταν φθηνότερο και καλύτερης ποιότητας ζεόλιθο (η
τιμή θα μπορούσε να είναι από την εκμετάλλευση του εγχώριου κοιτάσματος
στα 150-200 ευρώ ανά τόνο).
Η S&B του κ. Κυριακόπουλου δεν έχει απαντήσει μέχρι στιγμής σε όσους
την παρουσιάζουν «ωφελημένη» από τη ματαίωση της επένδυσης στα Πετρωτά.
Στο κάδρο της φερόμενης ωφέλειας κάποιοι βάζουν και το γεγονός ότι η
S&B διαθέτει λατομείο στην τοποθεσία Πεντάλοφο του Έβρου, το οποίο
έχει σταματήσει την παραγωγή από το 2004, ωστόσο το δημόσιο δεν έχει
ανακαλέσει την άδεια.
Οι απώλειες σε έσοδα για το δημόσιο από τη μη εξόρυξη ζεόλιθου στον Έβρο
ανέρχονται σε 2 εκατ. ευρώ το χρόνο, χωρίς να υπολογίζονται οι άμεσοι
και έμμεσοι φόροι. Επιπλέον, η επένδυση θα δημιουργούσε νέες θέσεις
εργασίας, που θα τόνωναν την τοπική οικονομία. Αν συνυπολογιστούν και τα
έσοδα που χάνονται από μεγάλους ξένους πελάτες, που είχαν εκφράσει
ενδιαφέρον για αγορές ελληνικού ζεόλιθου όπως οι Κινέζοι, η «χασούρα»
για το δημόσιο πολλαπλασιάζεται. Όλα αυτά σε μια εποχή που για να μπουν
«ψίχουλα» -συγκριτικά με το κοινωνικό κόστος- στα άδεια κρατικά ταμεία,
κόβονται μισθοί, συντάξεις και κοινωνικές παροχές και οι δανειστές
βρίσκουν ευκαιρία για να αποτελειώσουν όσα εργασιακά και στοιχειώδη
δικαιώματα έχουν απομείνει, όπως το δικαίωμα σε δωρεάν, καθολικής
πρόσβασης, δημόσια υγεία.