Η Απαγορευμένη Εκπαίδευση (La Educacion Prohibida) είναι ένα
ανεξάρτητο ντοκιμαντέρ που κυκλοφόρησε το 2012. Περιγράφει ποικίλες
εναλλακτικές πρακτικές εκπαίδευσης και αντισυμβατικά σχολεία στη
Λατινική Αμερική και την Ισπανία, και περιλαμβάνει εκπαιδευτικές
προσεγγίσεις όπως η λαϊκή επιμόρφωση, το σύστημα Μοντεσσόρι,
Το ντοκιμαντέρ χωρίζεται σε 10 θεματικά επεισόδια, που το καθένα
παρουσιάζει μια διαφορετική πτυχή της εκπαίδευσης στο πλαίσιο του
σχολείου και έξω από αυτό. Τα θέματα περιλαμβάνουν την ιστορία του
σχολικού συστήματος, την εξουσία και δύναμη στα σχολεία, την αξιολόγηση
και το διαχωρισμό των μαθητών, την κοινωνική λειτουργία των
εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, καθώς και το ρόλο των εκπαιδευτικών και των
οικογενειών.
Η ταινία περιέχει σχεδόν 30 λεπτά κινουμένων σχεδίων και μια φανταστική δραματοποιημένη ιστορία που συνδέει τα επεισόδια.
Είναι η πρώτη Ισπανική ταινία που χρηματοδοτήθηκε μέσω της μεθόδου
πληθοχρηματοδότησης και προβλήθηκε ταυτόχρονα σε 130 πόλεις, σε 13
χώρες, με συνολικό αριθμό 18.000 θεατών μέσα σε μια μέρα.
Γιατί τα σχολεία δεν μορφώνουν; Όταν
το 1990, για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά, απονεμήθηκε στον John Taylor
Gatto ο τίτλος του «Δασκάλου της Χρονιάς της Νέας Υόρκης» στην ομιλία
αποδοχής του τίτλου που εκφώνησε, δεν αρκέστηκε σε απλές ευχαριστίες,
αλλά εξαπέλυσε ένα δριμύ κατηγορώ στην συμβατική λογική που διέπει την
εκπαίδευση. Μίλησε για το ρόλο που πρέπει να διαδραματίζει η εκπαίδευση
για το άτομο, την οικογένεια και την κοινωνία στην σύγχρονη εποχή. Δεν
απευθύνθηκε μόνο στη Νέα Υόρκη και τους μαθητές του.
Τα λόγια του εκφράζουν και τις ανησυχίες των
εκπαιδευτικών και των γονιών όπου και αν βρίσκονται. Τα προβλήματα που
αντιμετωπίζουμε στη μόρφωση και την δημιουργική απασχόληση των παιδιών
μας είναι σοβαρά και πολύπλοκα και δεν αποτελούν αποκλειστική ευθύνη των
σχολείων. Κι όμως τα σχολεία μπορούν να δημιουργήσουν τις κατάλληλες
συνθήκες για την διαμόρφωση της κοινωνίας και του κόσμου που
ονειρευόμαστε. Έτσι έχουμε την ευχαρίστηση να δημοσιεύσουμε αυτή την
φλογερή ομιλία ενός από τους πιο ένθερμους οπαδούς της εκπαιδευτικής
μεταρρύθμισης. Η ομιλία του John Taylor Gatto
[Αγαπητέ Τζον, Ενάμισι χρόνο μετά την ομιλία, σταμάτησα να διδάσκω. Μια εβδομάδα αργότερα μου ζητήθηκε να μιλήσω στους μηχανικούς του διαστημικού κέντρου NASA-Goddard, και μια εβδομάδα αργότερα στον Λευκό Οίκο. Αμέσως μετά με προσκάλεσαν να «ανοίξω» τις εργασίες της νέας σαιζόν του Κέντρου Τέχνης του Νάσβιλ και ήμουν επίσης ο κύριος ομιλητής της Συνόδου των Βιβλιοθηκάριων στο Κολοράντο. Πέρασα 8 ώρες με τους υπεύθυνους 32 τμημάτων τηςUnited Technologies Corp. στο Χάρτφορντ (Hartford). Από εκεί πήγα στο κοινόβιο Φαρμ (Farm) στο κεντρικό Τενεσί, σε έναν καταυλισμό Ινδιάνων στο Νέο Μεξικό, και σε ένα Χριστιανικό συνέδριο για την οικιακή εκπαίδευση στην Ατλάντα.
Εδώ και 5 χρόνια που έχω πάψει να διδάσκω, έχω
κάνει 522 ομιλίες και έχω συμμετάσχει σε συνέδρια σε 49 πολιτείες (δεν
έχω πάει ακόμα στην Οκλαχόμα) και σε έξι ξένες χώρες. Δεν κάνω
διαφήμιση, αλλά πάω όπου με καλέσουν, αρκεί οι οικοδεσπότες μου να μην
προσπαθούν να καθορίσουν τι πρέπει να πω.
Βρίσκομαι σε αεροπλάνο σχεδόν μέρα παρά μέρα, έχω
πάρει 42,5 κιλά και πιστεύω ότι θα σας αφήσω χρόνους αν δεν βρω κάποιο
τρόπο για να αδυνατίσω, αλλά εν τω μεταξύ έχω βρει πολλούς εκπληκτικούς,
γενναίους, καθημερινούς ανθρώπους σε κάθε σημείο του κοινωνικοπολιτικού
φάσματος. Έχω πειστεί ότι υπάρχει μια Αμερικανική Αναγέννηση σε
λανθάνουσα κατάσταση στον λαό αυτής της χώρας. Αρκεί να βρούμε έναν
τρόπο να αποκαταστήσουμε το όραμα της δημοκρατίας. Πιστεύω ότι θα τα
καταφέρουμε. Έχω και την πίστη και την ελπίδα ότι θα τα καταφέρουμε.]
