Επειδή σήμερα είναι η ημέρα της ελπίδας, της αγάπης αλλά και η σηματωρός έναρξη μιας καινούργιας ζωής, θα αναδημοσιεύσω αποσπάσματα από ένα υπέροχο, σκληρά κριτικό αλλά μοναδικά αληθινό κείμενο μιας μαθήτριας του Λυκείου.
Πρόκειται για την Ελένη Κουρτελλάρη της Γ’1 και το κείμενό της, που
είναι πραγματικός καταπέλτης αλλά καίρια επίκαιρο, τιτλοφορείται: «Προς
όλους τους πολιτικούς του τόπου: Εμείς θα γίνουμε πολύ καλύτεροί σας!». Η
Ελένη Κουρτελλάρη γράφει: «Είμαι μια τελειόφοιτη μαθήτρια του Λυκείου
και θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας τους προβληματισμούς μου για τα
κατακερματισμένα όνειρα των νέων του τόπου μας.
»Τώρα που τελειώνω το σχολείο και είμαι έτοιμη να ξεκινήσω την ενήλική μου ζωή, έχω τις δικές μου επιδιώξεις και κτίζω τα όνειρά μου για το μέλλον, το οποίο διαγράφεται ζοφερό. Ζούμε σε μια εποχή γκρίζα, διαβρωμένη από την αναξιοπιστία, το ψέμα, την υποκρισία και την αναξιοκρατία. Κατοικούμε σ’ ένα μικρό νησί, που ταλανίζεται από μια βαθύτατη οικονομική κρίση και αντιμετωπίζει σωρεία κοινωνικοπολιτικών προβλημάτων, όπως είναι η ανέχεια, η ανεργία, η επικράτηση του ατομικισμού, η έκπτωση των αξιών, η κατάρρευση των ιδεολογιών, η απαξίωση της πολιτικής ηγεσίας, η απομάκρυνση από τα κοινά (…).
Όλες αυτές οι καταστάσεις, οι νέες λέξεις που μπήκαν στο λεξιλόγιό μας,
όπως κοινωνικά παντοπωλεία, κοινωνικά ιατρεία, μας δημιουργούν
πρωτόγνωρα αισθήματα. Νιώθουμε απογοήτευση, πανικό και ανασφάλεια, αλλά
συνάμα θυμό και οργή (…). Η κρίση έχει διασαλεύσει το πλαίσιο των
αντιλήψεων, των αξιών και των προσδοκιών μας. Οι στόχοι μας φαντάζουν,
πλέον, ανέφικτοι (…). Ευθύνη γι΄ αυτή την κατάσταση φέρουν και οι
πολιτικοί, οι οποίοι θυσιάζουν την ακεραιότητά τους στον βωμό της
κομματοκρατίας, προωθώντας τη μετριότητα».
Αφού διερωτάται πότε θα αποδοθεί δικαιοσύνη και να τιμωρηθούν οι ένοχοι, η Ελένη γράφει: «Δεν είναι, λοιπόν, τυχαίο το γεγονός ότι αρκετοί νέοι εκφράζουν την απαξίωσή τους με την αποχή τους από τα κοινά και τα εκλογικά δρώμενα. Παρ΄ όλα αυτά υπάρχει μια μερίδα νέων ανθρώπων που επαναστατεί και πιστεύει ότι δεν πρέπει να παραμένουμε απλοί θεατές στα τεκταινόμενα που μας αφορούν ούτε να επιτρέπουμε να λαμβάνονται αποφάσεις για εμάς χωρίς εμάς». Απευθυνόμενη, ακολούθως, στους πολιτικούς, η Ελένη Κουρτελλάρη τού τα ψάλλει κανονικά: «Είμαι σίγουρη ότι κι εσείς στην αφετηρία της πολιτικής σας καριέρας συμμεριζόσασταν τις ίδιες απόψεις μ΄ εμάς και είχατε όνειρα για τον τόπο μας. Προφανώς, όμως, αφήσατε να σας μεθύσει η εξουσία και να σας παρασύρει το ρεύμα.
»Σας διαβεβαιώνουμε, λοιπόν, ότι δεν θα συμβιβαστούμε με τη μετριότητα, τη συγκάλυψη σκανδάλων και καμιά δυσκολία δεν θα σταθεί εμπόδιο στην πραγματοποίηση των ονείρων μας, ακόμα και αν αυτά φαντάζουν ουτοπικά. Η ζωή μάς ανήκει και οφείλουμε να αγωνιστούμε για να διαμορφώσουμε το δικό μας μέλλον. Ως άλλοι Σπαρτιάτες υιοθετούμε τη δέσμευση των νέων της αρχαίας Σπάρτης: ''Άμμες δε γ’ εσσόμεθα πολλώ κάρρονες''. Εμείς θα γίνουμε πολύ καλύτεροί σας!». Άμποτες, ωραίες νέες και νέοι μας. Θέλουμε εσείς να γίνετε πάρα πολύ καλύτεροι από εμάς. Να ξεβρομίσετε τον τόπο για ν’ ανθίσουν οι προσδοκίες και να βρουν απόκριση τα όνειρά σας.
