Νιώθω την ανάγκη να ευχαριστήσω θερμά τον πρωθυπουργό, Αντώνη Σαμαρά.
Πάντα νιώθω αυτή την ανάγκη για όποιον σκοτώνει ψευδαισθήσεις και το
κάνει δημόσια, εν πλήρη συνειδήσει. Άσχετα αν πολλοί θέλουν να διατηρούν
βαλσαμωμένες τις νεκρές ψευδαισθήσεις τους, ο Σαμαράς έπραξε το καθήκον
του απέναντι στις πραγματικές προθέσεις του. Δεν έκρυψε καμία.Στο χθεσινό υπουργικό συμβούλιο, ο
πρωθυπουργός της Ελλάδας τόνισε:
«Εξασφαλίσαμε την παραμονή της χώρας στο ευρώ, τη δανειοδότηση, τα
κοινοτικά κονδύλια και τώρα προέχει η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών». Περήφανος ο πρωθυπουργός ομολόγησε την προτεραιότητά του, την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Αυτή είναι και μόνο αυτή.
Μέσα σε μία πρόταση, ο Σαμαράς κατέγραψε την επιτυχία της κυβέρνησής του ως προς τις εντολές που είχε λάβει από τα όποια κέντρα τον καθοδηγούν και ταυτόχρονα έκανε ξεκάθαρη την αποτυχία της κοινωνίας, του λαού, των πολιτών, να υπερασπιστούν τους εαυτούς τους.
Η «εξασφάλιση της παραμονής στο ευρώ» είναι φυσικά ένα θλιβερό ψέμα. Παράταση παραμονής έχει δοθεί και τίποτε άλλο. Άλλωστε το «ευρώ πάση θυσία» λέει από μόνο του πως αν εξασφαλίζαμε οριστικά την παραμονή στο ευρώ, οι θυσίες θα τελείωναν. Ζούμε, όμως, ακριβώς το αντίθετο. Οι θυσίες αυξάνονται. Κι αυτή η πραγματικότητα ομολογεί από μόνη της την αγωνία για παραμονή στο ευρώ.
Η παρουσίαση της «δανειοδότησης» ως επιτυχίας, θα μπορούσε να είναι το δεύτερο θλιβερό ψέμα αν ο Σαμαράς ήταν εκπρόσωπος της Ελλάδας και όχι των δανειστών. Διότι ναι, η συνέχιση της δανειοδότησης είναι μια επιτυχία των δανειστών. Ξέρετε, οι τράπεζες θεωρούν «καλό πελάτη» όχι αυτόν που παίρνει ένα δάνειο και το ξεπληρώνει, αλλά εκείνον που είναι διαρκώς δανεισμένος.
Δεν θέλουν την αποπληρωμή οι τράπεζες και φυσικά ούτε οι δανειστές μιας χώρας. Αν οι δανειζόμενοι επέστρεφαν το δάνειο που πήραν και ξεμπέρδευαν, δε θα είχαν λόγο ύπαρξης οι τράπεζες και οι δανειστές. Οι τράπεζες και οι δανειστές, βασίζονται στο «κέρδος επί του κέρδους». Δηλαδή στον «τόκο επί του τόκου». Στο υπερκέρδος βασίζεται η λειτουργία τραπεζών και η ύπαρξη δανειστών.
Η συνεχιζόμενη δανειοδότηση της Ελλάδας, λοιπόν, εξασφαλίζει ακόμη μεγαλύτερα κέρδη στους δανειστές της. Αν αύριο η Ελλάδα έβρισκε τα χρήματα για να ξεπληρώσει όλα της τα δάνεια και να απεγκλωβιστεί από τα χρέη της, θα ήταν το χειρότερο παράδειγμα πελάτη. Δε θα της το επέτρεπαν οι δανειστές της να το κάνει.
Ο παγκόσμιος χάρτης δανειζόμενων χωρών είναι το καλύτερο παράδειγμα για να αντιληφθεί κάποιος την πραγματική οικονομία. Όλες οι χώρες δανείζονται. Απλώς κάποιες δανείζονται για να ζήσουν κι άλλες δανείζονται για να δανείσουν με μεγαλύτερο επιτόκιο άλλες χώρες και να βγουν κερδισμένες. Ποια χώρα τολμά να σπάσει αυτή την αλυσίδα;
Ο Σαμαράς εμφάνισε επίσης ως επιτυχία τα «κοινοτικά κονδύλια», δηλαδή το ΕΣΠΑ. Θα μπορούσε και να είναι επιτυχία αν ο Σαμαράς δεν ξεκαθάριζε ότι «τάσσεται κατά του κερματισμού του ΕΣΠΑ σε μικρά έργα» και δεύτερον, αν δεν τοποθετούσε ξεχωριστό υφυπουργό διαχείρισης του ΕΣΠΑ τον Κυριάκο Βιρβιδάκη.
Τα λεφτά του ΕΣΠΑ έχουν ήδη διανεμηθεί. Στους γνωστούς. Θα πέσουν και κάποια ψιλολόγια στους επίσης γνωστούς opinion makers των social media οι οποίοι βαφτίζονται δημοσιοσχεσίτες, διότι το «παπαγαλάκια» είναι άκομψο και δε μπορείς να κάνεις έναρξη στην εφορία ως «παπαγαλάκι». Είναι πρακτικό το πρόβλημα.
Επειδή, λοιπόν, το θέμα διαχείρισης του ΕΣΠΑ θα αποτελέσει στο εγγύς μέλλον ένα μεγάλο πρόβλημα για την κυβέρνηση, τοποθετήθηκε ήδη αυτός που θα παίξει το ρόλο της «Ιφιγένειας» για να μην ψάχνουν «Ιφιγένεια» τελευταία στιγμή. Όπως μπορείτε να δείτε στο βιογραφικό του Κυριάκου Βιρβιδάκη πρόκειται για έναν συνταξιούχο γιατρό και πολλά πρώην. Πρώην δήμαρχος, πρώην εκπρόσωπος της Άρσεως Βαρών και της Πυγμαχίας, πρώην Κοσμήτορας του Παναθηναϊκού Σταδίου (!!!) και άλλα πρώην, πάντως με Ανάπτυξη και ΕΣΠΑ καμία σχέση.
Το μόνο νυν του Βιρβιδάκη είναι η ιδιότητα στελέχους της ΝΔ και μάλιστα του Μητσοτακικού στρατοπέδου, οπότε εύκολα αναλώσιμος και χωρίς πολιτικές ευθύνες για τον ίδιο. Άλλωστε ο αρμόδιος υπουργός Κωστής Χατζηδάκης, είναι απίστευτα απασχολημένος με την εξυπηρέτηση πολυεθνικών κολοσσών που έχουν τη βάση τους στη Γερμανία και δεν προλαβαίνει να ασχοληθεί με τους εγχώριους κολαούζους.
Απομένει, λοιπόν, η επιτυχία της «ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών». Και πράγματι, ως εκπρόσωπος των τραπεζιτών ο Σαμαράς έχει κάθε δίκιο να νιώθει υπερήφανος. Τους τακτοποίησε και τους τραπεζίτες, αν και αυτοί είναι αχόρταγοι οπότε σύντομα θα χρειαστεί κι άλλη «επιτυχία». Εδώ ουσιαστικά άρχισε και τελείωσε το υπουργικό συμβούλιο.
Όλη η πορεία της κυβέρνησης μέχρι σήμερα, αλλά και τα μελλοντικά της σχέδια χωρούν σε αυτή τη φράση: «Εξασφαλίσαμε την παραμονή της χώρας στο ευρώ, τη δανειοδότηση, τα κοινοτικά κονδύλια και τώρα προέχει η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών». Φυσικά, λείπει οποιαδήποτε αναφορά στο κοινωνικό κράτος, στους πολίτες, στην καταπολέμηση της φτώχειας και της εξαθλίωσης.
Μα, ποιος είπε ότι αυτοί ήταν ποτέ στόχοι της τρικομματικής; Αν κάποιοι ζούσαν με αυτή την ψευδαίσθηση, είναι δικό τους πρόβλημα. Ο Σαμαράς στο χθεσινό υπουργικό συμβούλιο ξεμπέρδεψε. Ούτε αυταπάτες, ούτε ελπίδες.
Για το ΕΣΠΑ, ας πούμε, φρόντισε να ξεκαθαρίσει ότι θα το φάνε 5-6 μεγαλοεργολάβοι που θα φτιάξουν κοινοπραξίες με εταιρείες του εξωτερικού. Στο βιβλίο «Εξομολόγηση ενός οικονομικού δολοφόνου» του John Perkins, περιγράφεται αναλυτικά ο τρόπος αυτής της διαδικασίας. Όμως για την υποχρέωση των τραπεζών να ενισχύσουν τη ρευστότητα της αγοράς μετά την ανακεφαλαιοποίησή τους, δε βρήκε χρόνο να τοποθετηθεί. Είτε το θεώρησε ασήμαντο, είτε δεν ήθελε να φορτωθεί μία ακόμη κοροϊδία.
Ο Σαμαράς ήταν πιο ξεκάθαρος από ποτέ. Και δε στεναχωριέμαι για τίποτε άλλο, παρά μόνο για την καημένη την απραξία μας που δε θα έχει πλέον άλλα άλλοθι του τύπου «δε μπορεί μωρέ, κάτι θα γίνει». Έγινε. Ας το φάμε τώρα.
ΚΑΡΤΕΣΙΟΣ
Μέσα σε μία πρόταση, ο Σαμαράς κατέγραψε την επιτυχία της κυβέρνησής του ως προς τις εντολές που είχε λάβει από τα όποια κέντρα τον καθοδηγούν και ταυτόχρονα έκανε ξεκάθαρη την αποτυχία της κοινωνίας, του λαού, των πολιτών, να υπερασπιστούν τους εαυτούς τους.
Η «εξασφάλιση της παραμονής στο ευρώ» είναι φυσικά ένα θλιβερό ψέμα. Παράταση παραμονής έχει δοθεί και τίποτε άλλο. Άλλωστε το «ευρώ πάση θυσία» λέει από μόνο του πως αν εξασφαλίζαμε οριστικά την παραμονή στο ευρώ, οι θυσίες θα τελείωναν. Ζούμε, όμως, ακριβώς το αντίθετο. Οι θυσίες αυξάνονται. Κι αυτή η πραγματικότητα ομολογεί από μόνη της την αγωνία για παραμονή στο ευρώ.
Η παρουσίαση της «δανειοδότησης» ως επιτυχίας, θα μπορούσε να είναι το δεύτερο θλιβερό ψέμα αν ο Σαμαράς ήταν εκπρόσωπος της Ελλάδας και όχι των δανειστών. Διότι ναι, η συνέχιση της δανειοδότησης είναι μια επιτυχία των δανειστών. Ξέρετε, οι τράπεζες θεωρούν «καλό πελάτη» όχι αυτόν που παίρνει ένα δάνειο και το ξεπληρώνει, αλλά εκείνον που είναι διαρκώς δανεισμένος.
Δεν θέλουν την αποπληρωμή οι τράπεζες και φυσικά ούτε οι δανειστές μιας χώρας. Αν οι δανειζόμενοι επέστρεφαν το δάνειο που πήραν και ξεμπέρδευαν, δε θα είχαν λόγο ύπαρξης οι τράπεζες και οι δανειστές. Οι τράπεζες και οι δανειστές, βασίζονται στο «κέρδος επί του κέρδους». Δηλαδή στον «τόκο επί του τόκου». Στο υπερκέρδος βασίζεται η λειτουργία τραπεζών και η ύπαρξη δανειστών.
Η συνεχιζόμενη δανειοδότηση της Ελλάδας, λοιπόν, εξασφαλίζει ακόμη μεγαλύτερα κέρδη στους δανειστές της. Αν αύριο η Ελλάδα έβρισκε τα χρήματα για να ξεπληρώσει όλα της τα δάνεια και να απεγκλωβιστεί από τα χρέη της, θα ήταν το χειρότερο παράδειγμα πελάτη. Δε θα της το επέτρεπαν οι δανειστές της να το κάνει.
Ο παγκόσμιος χάρτης δανειζόμενων χωρών είναι το καλύτερο παράδειγμα για να αντιληφθεί κάποιος την πραγματική οικονομία. Όλες οι χώρες δανείζονται. Απλώς κάποιες δανείζονται για να ζήσουν κι άλλες δανείζονται για να δανείσουν με μεγαλύτερο επιτόκιο άλλες χώρες και να βγουν κερδισμένες. Ποια χώρα τολμά να σπάσει αυτή την αλυσίδα;
Ο Σαμαράς εμφάνισε επίσης ως επιτυχία τα «κοινοτικά κονδύλια», δηλαδή το ΕΣΠΑ. Θα μπορούσε και να είναι επιτυχία αν ο Σαμαράς δεν ξεκαθάριζε ότι «τάσσεται κατά του κερματισμού του ΕΣΠΑ σε μικρά έργα» και δεύτερον, αν δεν τοποθετούσε ξεχωριστό υφυπουργό διαχείρισης του ΕΣΠΑ τον Κυριάκο Βιρβιδάκη.
Τα λεφτά του ΕΣΠΑ έχουν ήδη διανεμηθεί. Στους γνωστούς. Θα πέσουν και κάποια ψιλολόγια στους επίσης γνωστούς opinion makers των social media οι οποίοι βαφτίζονται δημοσιοσχεσίτες, διότι το «παπαγαλάκια» είναι άκομψο και δε μπορείς να κάνεις έναρξη στην εφορία ως «παπαγαλάκι». Είναι πρακτικό το πρόβλημα.
Επειδή, λοιπόν, το θέμα διαχείρισης του ΕΣΠΑ θα αποτελέσει στο εγγύς μέλλον ένα μεγάλο πρόβλημα για την κυβέρνηση, τοποθετήθηκε ήδη αυτός που θα παίξει το ρόλο της «Ιφιγένειας» για να μην ψάχνουν «Ιφιγένεια» τελευταία στιγμή. Όπως μπορείτε να δείτε στο βιογραφικό του Κυριάκου Βιρβιδάκη πρόκειται για έναν συνταξιούχο γιατρό και πολλά πρώην. Πρώην δήμαρχος, πρώην εκπρόσωπος της Άρσεως Βαρών και της Πυγμαχίας, πρώην Κοσμήτορας του Παναθηναϊκού Σταδίου (!!!) και άλλα πρώην, πάντως με Ανάπτυξη και ΕΣΠΑ καμία σχέση.
Το μόνο νυν του Βιρβιδάκη είναι η ιδιότητα στελέχους της ΝΔ και μάλιστα του Μητσοτακικού στρατοπέδου, οπότε εύκολα αναλώσιμος και χωρίς πολιτικές ευθύνες για τον ίδιο. Άλλωστε ο αρμόδιος υπουργός Κωστής Χατζηδάκης, είναι απίστευτα απασχολημένος με την εξυπηρέτηση πολυεθνικών κολοσσών που έχουν τη βάση τους στη Γερμανία και δεν προλαβαίνει να ασχοληθεί με τους εγχώριους κολαούζους.
Απομένει, λοιπόν, η επιτυχία της «ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών». Και πράγματι, ως εκπρόσωπος των τραπεζιτών ο Σαμαράς έχει κάθε δίκιο να νιώθει υπερήφανος. Τους τακτοποίησε και τους τραπεζίτες, αν και αυτοί είναι αχόρταγοι οπότε σύντομα θα χρειαστεί κι άλλη «επιτυχία». Εδώ ουσιαστικά άρχισε και τελείωσε το υπουργικό συμβούλιο.
Όλη η πορεία της κυβέρνησης μέχρι σήμερα, αλλά και τα μελλοντικά της σχέδια χωρούν σε αυτή τη φράση: «Εξασφαλίσαμε την παραμονή της χώρας στο ευρώ, τη δανειοδότηση, τα κοινοτικά κονδύλια και τώρα προέχει η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών». Φυσικά, λείπει οποιαδήποτε αναφορά στο κοινωνικό κράτος, στους πολίτες, στην καταπολέμηση της φτώχειας και της εξαθλίωσης.
Μα, ποιος είπε ότι αυτοί ήταν ποτέ στόχοι της τρικομματικής; Αν κάποιοι ζούσαν με αυτή την ψευδαίσθηση, είναι δικό τους πρόβλημα. Ο Σαμαράς στο χθεσινό υπουργικό συμβούλιο ξεμπέρδεψε. Ούτε αυταπάτες, ούτε ελπίδες.
Για το ΕΣΠΑ, ας πούμε, φρόντισε να ξεκαθαρίσει ότι θα το φάνε 5-6 μεγαλοεργολάβοι που θα φτιάξουν κοινοπραξίες με εταιρείες του εξωτερικού. Στο βιβλίο «Εξομολόγηση ενός οικονομικού δολοφόνου» του John Perkins, περιγράφεται αναλυτικά ο τρόπος αυτής της διαδικασίας. Όμως για την υποχρέωση των τραπεζών να ενισχύσουν τη ρευστότητα της αγοράς μετά την ανακεφαλαιοποίησή τους, δε βρήκε χρόνο να τοποθετηθεί. Είτε το θεώρησε ασήμαντο, είτε δεν ήθελε να φορτωθεί μία ακόμη κοροϊδία.
Ο Σαμαράς ήταν πιο ξεκάθαρος από ποτέ. Και δε στεναχωριέμαι για τίποτε άλλο, παρά μόνο για την καημένη την απραξία μας που δε θα έχει πλέον άλλα άλλοθι του τύπου «δε μπορεί μωρέ, κάτι θα γίνει». Έγινε. Ας το φάμε τώρα.
ΚΑΡΤΕΣΙΟΣ
