Τι θα σημαίνει για τη νοτιο-ανατολική Μεσόγειο ένα κυπριακό κράτος με τουρκική «συνιστώσα»;
Πώς θα επηρεάσει την σχέση Κύπρου – Ισραήλ, αλλά ακόμα και τον πόλεμο στη Συρία;
Έχει υπολογίσει κανείς από τους Έλληνες ιθύνοντες τον κίνδυνο του ισλαμικού επεκτατισμού στην Κύπρο;
Αυτά
είναι τρία καίρια ερωτήματα που αναδεικνύονται υπό το φως των νέων
εξελίξεων με το δεύτερο «σχέδιο Ανάν» που οι αμερικανοί προωθούν άκρως
πειστικά. Φέρει δε μεγάλη ευθύνη η σημερινή κυπριακή πολιτική ηγεσία.
Φέρει επίσης μεγάλη ευθύνη και η ελληνική κυβέρνηση. Η επικείμενη εθνική
καταστροφή, που είναι πλέον θέμα ολίγων μηνών, θα έχει ανυπολόγιστες
διαστάσεις.
Σύμφωνα με τις τελευταίες πληροφορίες από τα κυπριακά μέσα ενημέρωσης, οι αμερικανοί έχουν ήδη καταστρώσει δύο σχέδια δράσης για το «κλείσιμο» της τερατώδους «ένωσης» Τουρκοκυπρίων – Ελληνοκυπρίων.
Το πρώτο σενάριο, που διαμορφώθηκε στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ, προβλέπει διαδικασία – εξπρές και συμφωνία πριν τις ευρωεκλογές του Μαΐου. Αυτός ο στόχος για να επιτευχθεί προϋποθέτει τεράστιες πιέσεις σε όλες τις εμπλεκόμενες πλευρές. Αυτό είναι και το πιθανότερο σενάριο, σύμφωνα με τις μέχρι σήμερα ενδείξεις.
Το δεύτερο σενάριο, το οποίο μάλλον αποτελεί εναλλακτικό σχέδιο στην περίπτωση που, για οποιοδήποτε λόγο, δεν πετύχει το παραπάνω, αναφέρεται σε μία πιο συντηρητική και «προσεκτική» διαδικασία μέχρι το τέλος του καλοκαιριού, ενώ οι πιέσεις σε αυτή την περίπτωση θα ενταθούν κυρίως μετά τις τουρκικές εκλογές, με στόχο μία συμφωνία το φθινόπωρο.
Συμπερασματικά, η τερατώδης ένωση Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων σε ένα κράτος με πρωτοφανή στην παγκόσμια ιστορία χαρακτηριστικά –και αυτό δείχνει ότι σίγουρα η Κύπρος χρησιμοποιείται ως «πειραματόζωο» για νεοταξικά «υπερενθικά» κρατικά κατασκευάσματα και αλλού στον κόσμο- είναι δυστυχώς πλέον προ των πυλών. Το μόνο που μπορεί να την αποτρέψει είναι μία γενναία εσωτερική αντίσταση των εθνικών δυνάμεων σε Κύπρο και Ελλάδα…
Άρα, μένει να απαντήσουμε τα αρχικά μας ερωτήματα. Αν η Κύπρος γίνει ένα «ελληνοτουρκικό» μόρφωμα, πώς θα συνεχίσει τη συμμαχία της με το Ισραήλ;
Μία
συμμαχία η οποία είναι σημαντική γεωπολιτικά τόσο για την Κύπρο όσο και
για την Ελλάδα. Είναι σαφές ότι οι τουρκοκύπριοι θα προβάλλουν σοβαρά
εμπόδια στην συνέχιση μιάς κυπρο-ισραηλινής αμυντικής συμμαχίας εναντίον
της Τουρκίας. Επιπλέον, ενδεχόμενη επικράτηση της σουνιτικής
τουρκοκυπριακής «συνιστώσας» στην κυπριακή εξωτερική πολιτική θα
αποτελέσει ένα ακόμα πλήγμα και για την Συρία του προέδρου Μπασάρ Αλ
Άσαντ. Οι ενδείξεις και οι οιωνοί για το πώς θα διαμορφώνεται η
εξωτερική πολιτική ενός τέτοιου «κυπριακού» κράτους (ο καλύτερος
χαρακτηρισμός είναι «μόρφωμα») δεν είναι καθόλου θετικές μέχρι σήμερα.
Τη στιγμή που οι Ελληνοκύπριοι είναι αυτοί που συνεχώς υποχωρούν, από τον αείμνηστο Τάσσο Παπαδόπουλο και μετά, οι τουρκοκύπριοι με τις πλάτες της Τουρκίας και της Δύσης φυσικά, είναι εκείνοι που μονίμως διεκδικούν κα σταδιακά κατακτούν, είναι πολύ δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι αυτός ο «συσχετισμός» δυνάμεων θα αλλάξει όταν οι τουρκοκύπριοι θα αποκτήσουν και την κρατική οντότητα. Επιπλέον, θα αλλάξουν εντελώς οι θρησκευτικές και κοινωνικές συνθήκες στην πολύπαθη αυτή γωνιά του Ελληνισμού.
Το Ισλάμ, το ακραίο σουνιτικό Ισλάμ της Τουρκίας, θα εισέλθει ανεμπόδιστα πλέον στη χώρα, όπου θα δημιουργήσει σταθερές βάσεις.
Με λίγα λόγια, χάνεται η Κύπρος όπως τη γνωρίζαμε μέχρι σήμερα. Αφού θα πάψει να είναι χριστιανικό κράτος και θα αποξενωθεί τόσο από το Ισραήλ και την Αίγυπτο, αλλά και από την ίδια την Ελλάδα, σταδιακά αλλά σταθερά…
Περιοδικό «Στρατηγική»
