Με μικρές δόσεις, λένε οι Κινέζοι, κανείς
σιγά σιγά συνηθίζει ακόμη και το δηλητήριο. Έτσι παθαίνουμε κι εμείς,
όχι μόνο με τους Τούρκους, αλλά και με όλους τους άλλους εσωτερικούς και
εξωτερικούς εχθρούς.
Από τη στιγμή που απεμπολήσαμε τον αγώνα
μας για την ΕΝΩΣΗ με την Ελλάδα και ανοίξαμε τις πόρτες για άλλες
συμβιβαστικές λύσεις, περάσαμε από τη μία υποχώρηση στην άλλη χωρίς καν
να το πάρουμε χαμπάρι πως ξεπεράσαμε ακόμη και αυτές τις κόκκινες
γραμμές που οριοθέτησαν οι πολιτικές δυνάμεις που παίζουν κάποιον ρόλο
σε αυτό το νησί. Η ανικανότητά μας να αντιδράσουμε στις προκλήσεις των
Τούρκων και η εμμονή μας στον ηλίθιο και εθνοκτόνο ρόλο του καλού
ευρωπαϊκού παιδιού μάς έχουν φέρει στον γκρεμό και στην οικονομία και
στο εθνικό ζήτημα. Φτάσαμε στο σημείο να λέει ο Έρογλου πως εμείς κάναμε
την εισβολή και εμείς κατέχουμε την Κύπρο και να συνεχίζουμε τις ζωές
μας σαν να μην ειπώθηκε τίποτα το σοβαρό. Μάλιστα, κάτσαμε και σε δείπνο
μαζί του και συνεχίζουμε το ίδιο βιολί σαν να μην ειπώθηκε τίποτα. Αυτό
κάνουν οι Τούρκοι, όμορφα και συντονισμένα, εδώ και 40 χρόνια: αλλάζουν
την ιστορία, ανατρέπουν τις κακές εικόνες που είχαν δημιουργήσει με την
εισβολή και βήμα βήμα κερδίζουν μικρές αλλά σημαντικότατες νίκες στη
μάχη και του ιδεολογικού και του πραγματικού πολέμου. Εμείς συνεχίζουμε
ακάθεκτοι να παίζουμε τις κουμέρες, χωρίς να συνειδητοποιούμε πως οι
Τούρκοι ασελγούν πάνω μας. Μα τώρα θα βγουν όλοι οι σώφρονες πολίτες και
πολιτικοί και θα βροντοφωνάξουν: «Μα τι θέλετε, τέλος πάντων; Να
κάνουμε πόλεμο ή να διακόψουμε τις συνομιλίες;» Και λ έ γ ο ν τ α ς
αυτά, θα νομίσουν κιόλας πως μας αποστόμωσαν. Ναι, θα μπορούσαμε να
βάλουμε όρους ότι, κύριε Έρογλου, αναίρεσε όλα αυτά που είπες, αλλιώς
δεν έχει νόημα να μιλάμε και να τρώμε μαζί. Ναι, θα μπορούσαμε να
διαλαλούμε παντού πως η κατοχή δεν είναι αποδεκτή ούτε αναγνωρίζουμε τα
τετελεσμένα της εισβολής, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν συνομιλούμε με
όσους Τουρκοκύπριους επιθυμούν έναν διάλογο που θα τερμάτιζε την κατοχή
και θα έφερνε τη δημοκρατία σε όλη την επικράτεια της νήσου. Αντ’ αυτού,
βγαίνει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας σε εγκαίνια ελληνοτουρκικού
πολιτιστικού κέντρου και μιλά για κοινή (!!!) πολιτιστική ζωή
Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων. Είναι φυσιολογικό, όταν εμείς οι ίδιοι
αμολάμε αυτές τις ανιστόρητες πορδές, οι Έρογλου να λένε ό,τι θέλουν και
σιγά σιγά μάλιστα θα αφομοιώνουμε κιόλας ό,τι λένε.
Όταν, πριν μιάμιση δεκαετία, στην Πύλη
Αμμοχώστου μίλησε ένας Τουρκοκύπριος και είπε πως έχουμε σ’ αυτόν τον
τόπο 3.000 χρόνια κοινής ιστορίας και δεν του είπε κανείς «ΑΣΣΙΧΤΙΡ,
ΜΑΛΑΚΑ, πριν 450 χρόνια ήρθατε σ’ αυτόν τον τόπο», είναι φυσιολογικό οι
Έρογλου να έχουν το θράσος να μας κατηγορούν για την κατοχή της Κύπρου.
Και εις ανώτερα. Σκατάες!
Β.Φ.