Πως χάθηκαν στην Πορεία;
Οι διαφορετικές πολιτικές αντιλήψεις και εκτιμήσεις είναι χαρακτηριστικό ελεύθερων πολιτών. Εντούτοις, υπάρχουν περιπτώσεις που δείχνουν πως στην πολιτική ηγεσία και στην κοινωνία μας, αρκετοί «χάθηκαν στην πορεία»...
Οι σκηνές στην τηλεόραση και η φωτογραφία στην εφημερίδα (18 Νοεμβρίου 2010) ήταν ξεκάθαρα. Στην καθιερωμένη πορεία της ΠΣΕΜ (Μαθητές) με την ΠΟΦΕΝ (Φοιτητές) για να τιμηθεί το Πολυτεχνείο, που γίνεται κάθε 17 Νοέμβρη, τα πράγματα έγιναν όπως πάντα τα τελευταία χρόνια, με προορισμό τον χώρο έξω από την Αμερικανική Πρεσβεία στην Λευκωσία. Στην πρώτη γραμμή στέκονταν φοιτητές και στις ολόμαυρες φανέλες τους έγραφε με μεγάλα γράμματα «Λευτεριά στην Παλαιστίνη». Δεν έγραφε «Λευτεριά στην Κύπρο», αλλά στην Παλαιστίνη. Μερικοί δε, φορούσαν το παραδοσιακό ασπρόμαυρο παλαιστινιακό μαντήλι. Όλοι τους νέοι που γεννήθηκαν μετά την εισβολή και προφανώς, μερικοί παιδιά και εγγόνια ανθρώπων που ξεριζώθηκαν, σκοτώθηκαν ή αιχμαλωτίστηκαν από τους Τούρκους. Αλλά, με τις ολόμαυρες φανέλες να ζητούν «Λευτεριά στην Παλαιστίνη» και με το σύνθημα «ΝΑΤΟ-ΣΙΑ-ΠΡΟΔΟΣΙΑ», φαίνονταν έτοιμοι να συγκρουστούν με τον ιμπεριαλισμό. Την κατοχή όχι. Η ομιλία της εκδήλωσης -προσαρμοσμένη στο πολιτικό πνεύμα που εκπηγάζει από τους κατέχοντες την εξουσία - σημειώνει: «Η πολιτική των ΗΠΑ παίζοντας τα παιγνίδια της Χούντας και του στρατοκρατικού καθεστώτος της Άγκυρας άνοιξε τις κερκόπορτες για την εισβολή της Άγκυρας στην Κύπρο». Αν εξετάσουμε προσεχτικά το λεκτικό, αντιλαμβανόμαστε ότι κάπου στην πορεία χάθηκε και η εισβολή της Τουρκίας που έγινε «εισβολή της Άγκυρας». Και τα δύο καθεστώτα εξισώθηκαν επειδή αυτό επιβάλλουν οι σημερινές σκοπιμότητες που υποδεικνύει ο ιμπεριαλισμός των ΗΠΑ. Μόνο που σήμερα πρέπει να είναι «καλός» ιμπεριαλισμός, αφού αποδέχονται τις υποδείξεις του χωρίς πρόβλημα, επειδή τις υιοθετεί το κόμμα.
Επιπλέον, δεν χρειάστηκαν άνωθεν κομματικές υποδείξεις για ευελιξία. Η προσαρμογή γίνεται αυτόβουλα, διότι αυτοί οι νέοι μπορούν να ερμηνεύουν τις επιθυμίες της εξουσίας μόνοι τους για να τις υπηρετούν. Όλα λοιπόν, γίνονται θυσία μπροστά στις ερπύστριες της κομματο-ιδεολογικής αντίληψης των πραγμάτων. Όλα, ακόμη και η ιστορική πραγματικότητα, εφόσον έτσι εξυπηρετούνται τα κομματικά συμφέροντα, που συμπίπτουν με εκείνα του ιμπεριαλισμού. Όλα εντασσόμενα στην εξέλιξη μιας άλλης πορείας που ξεκίνησε από το Υπουργείο Παιδείας και που αυτοί οι νέοι -αυριανοί ηγέτες- πρόθυμα υιοθέτησαν και έτσι, μετέτρεψαν την Χούντα σε Ελλάδα και την Τουρκία σε Άγκυρα. Σε λίγα χρόνια, την εισβολή του 1974 θα την έχει κάνει η ΕΛΔΥΚ!
Σε άλλη εκδήλωση, νεαροί ακροδεξιοί Χρυσαυγίτες, πάλι με μαύρες φανέλες, δηλώνουν πανέτοιμοι να υπερασπιστούν την τιμή του έθνους. Η κατοχή είναι μόνο λίγα χιλιόμετρα πιο κάτω, αλλά επιλέγουν να πέφτουν με βαναυσότητα εναντίον κάθε πονεμένου που έτυχε να τον εκλάβουν ως ξένο.
Αυτοί όλοι, δεν είναι ελεύθεροι, ούτε νέοι. Είναι ραγιάδες. Είναι στρατιωτάκια υπάκουα και τυφλωμένα. Το μόνο που αναγνωρίζουν και υπηρετούν είναι τις κομματικές και ιδεολογικές υποδείξεις. Διότι θεωρούν ότι, «ο καλός κομματικός πατερούλης» ξέρει ποιο είναι το καλό τους. Ούτε μια σταγόνα αίμα του Αυξεντίου δεν είναι άξιοι. Ούτε μια γραμμή στοχασμού του Μάτση. Έτσι που κατάντησαν σάκοι από πατάτες, τους φορτώνει ο κάθε κομματάρχης και τους κουβαλά στο «κομματικό φορτηγό» του στην αγορά του πολιτικού παιγνιδιού.
Αλλά, τι περιμένει κανείς με τέτοιους κομματικούς «πατέρες»; Μόνο το θέμα Πάσκο-Ντάουνερ είναι ενδεικτικό. Για δύο αξιωματούχους του ΟΗΕ –o ένας, αμερικανός πρώην υφυπουργός εξωτερικών σε συνεργασία με τον Ντάουνερ, πρώην ΥΠΕΞ Αυστραλίας– αυθεντικά έγγραφα που διέρρευσαν τούς φέρουν να συνωμοτούν με τους Τούρκους και να προωθούν λύση που «να φαίνεται ότι αποκαθιστά» τα δικαιώματά μας ώστε να μπορούν να την πωλήσουν οι πολιτικοί. Ωστόσο, Ε/κ πολιτικοί («εθνικόφρονες» δεξιοί μέχρι αριστεροί κομμουνιστές) τους ενδιαφέρει μόνο το κατά πόσον … τα έγγραφα είναι προϊόν υποκλοπής. Όλοι χαμένοι στην πορεία.
Κώστας Μαυρίδης
