Παρά την για δεκαετίες καλόπιστη στάση της Ε/κ πλευράς για αποδεκτή λύση, το Κυπριακό από πρόβλημα εισβολής και κατοχής έχει κατακομματιαστεί σε … φέτες από σαλάμι: σε πτυχές και κεφάλαια. Η απελευθέρωση, η επιστροφή και δικαιοσύνη έχουν αντικατασταθεί. Και οι διαπραγματευτές με τους συμβούλους τους επικεντρώνονται σε κάθε … «φέτα». Αναπόφευκτα, η ουσία του Κυπριακού έχει διαβρωθεί.
Δύο σημαντικές «φέτες» του Κυπριακού είναι το περιουσιακό (που αφορά τις κατεχόμενες ιδιοκτησίες μας) και το εδαφικό (τα όρια της κάθε ζώνης). Η πρόσφατη διαρροή εγγράφων (Wikileaks Μάρτιος 2011) προκάλεσε την αντίδραση του Προεδρικού με διάψευση συγκεκριμένου περιεχομένου των εγγράφων. Ωστόσο, η διάψευση δεν αφορούσε θέματα σχετικά με τις δύο αυτές «φέτες». Η επιλεκτική «σιωπή» αφορά την ουσία που θα καθορίσει την τύχη της Επαρχίας της Κερύνειας.
Ως Κερυνειώτης, έχω κατ΄επανάληψην εξηγήσει την ΚΑΘΟΡΙΣΤΙΚΗ σημασία του δικαιώματος στις ιδιοκτησίες μας. Πολλοί καταχτητές πέρασαν ανά τους αιώνες αλλά όταν έφευγαν, οι Ελληνοκύπριοι (μαζί και οι Κερυνειώτες) παρέμειναν ριζωμένοι στη γη τους. Το 1974, εκείνη η αλυσίδα της Ιστορίας έσπασε. Έκτοτε, ως Κερυνειώτες με ολόκληρη την Επαρχία μας κατεχόμενη, βιώνουμε στην προσφυγιά την τουρκική κατοχή μακριά από την γη μας. Εκείνο που μας συνδέει με την γη μας είναι το δικαίωμα στις ιδιοκτησίες μας. Αν αποκοπούμε από το δικαίωμα ιδιοκτησίας -ό,τι άλλο και αν προκύψει στο πλαίσιο μιας λύσης- η Κερύνεια θα έχει τελειώσει. Για να επιβιώσει η Κερύνεια μας, πρέπει να κρατήσουμε πάση θυσία ολόισια ανοιχτό το δρόμο προς τις ιδιοκτησίες μας.
Δυστυχώς, το Προεδρικό λοξοδρόμησε με κίνδυνο να χαθεί η Κερύνεια οριστικά. Πρώτον, υπέβαλε προτάσεις στις διαπραγματεύσεις για τις ιδιοκτησίες που αποτελειώνουν την Επαρχία μας. Δεύτερον, επιδιώκει σύνδεση του περιουσιακού με το εδαφικό, που σημαίνει ότι η τύχη των ιδιοκτησιών μας θα συνδεθεί με τα όρια κάθε ζώνης, όπως δύο συγκοινωνούντα δοχεία που αδειάζουν το ένα στο άλλο. Όμως, σε μια χώρα με πολίτευμα Ομοσπονδίας, τα όρια κάθε πολιτείας ΔΕΝ αποτελούν πολιτικό ζήτημα αντιπαλότητας, εφόσον ισχύουν οι ίδιοι βασικοί κανόνες ανθρωπίνων δικαιωμάτων, χωρίς διακρίσεις στην βάση εθνικής καταγωγής, χρώματος ή θρησκείας και χωρίς ποσοστώσεις κατοίκησης ή ιδιοκτησίας. Όλη αυτή η συζήτηση σήμερα για το έδαφος της κάθε ζώνης, σημαίνει πως κάτι καθοριστικό θα διαφέρει ανάμεσα στις δύο ζώνες και προφανώς, ΔΕΝ θα εφαρμόζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα όπως σε οποιαδήποτε άλλη Ομοσπονδία. Μακάρι να υπάρξει διάψευση.
Στα σχετικά έγγραφα που διέρρευσαν επιβεβαιώνεται -έμμεσα- η επιδίωξη της Ε/κ πλευράς για μια οριακή αύξηση στο ποσοστό εδάφους υπό Ε/κ ζώνη με ανάλογη παραχώρηση «αποζημίωσης» στους Τούρκους. Δυστυχώς, η «αποζημίωση» θα είναι η εκχώρηση της Κερύνειας. Μια οριακή αύξηση εδάφους με 1-2% περισσότερο υπό Ε/κ ζώνη από το ποσοστό που προέβλεπε το Σχέδιο Ανάν, μπορεί να βολεύει όποιον θέλει να λέει πως βελτιώθηκε το Σχέδιο Ανάν, αλλά παραλείπεται μια μεγάλη αλήθεια: πως η Επαρχία Κερύνειας θα έχει τελειώσει. Ήδη, η νομιμοποίηση για τουρκοποίηση της Κερύνειας έχει ήδη προσφερθεί στις προτάσεις μας στο περιουσιακό. Επειδή παραπλανητικά λέχθηκε πως με τις προτάσεις της Ε/κ πλευράς «θα αποκατασταθεί το 90% των κατεχόμενων περιουσιών μας», εισηγούμαστε το εξής απλό: να εκχωρήσουμε 10% των κατεχόμενων περιουσιών μας με αντάλλαγμα την αποκατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε συνθήκες ασφάλειας στην Επαρχία μας, ΑΦΟΥ ΘΕΛΟΥΝ ΛΥΣΗ. Πράγμα άλλωστε που η Τουρκία αποδέχθηκε για όλους τους πρόσφυγες στο ψήφισμα 3212 του ΟΗΕ.
Ουσιαστικά, η όποια ανοχή ή διαχείριση των προτάσεων που υποβλήθηκαν θα καταλήξει στον αργό θάνατο της Κερύνειας. Μόνο η απόσυρση τους μπορεί να κρατήσει τον δρόμο για την Κερύνεια ανοιχτό. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Και ο καθένας ας επιλέξει. Η δική μου θέση πηγάζει από τον πολιτικό και ιστορικό ρεαλισμό. Γιατί εκτός από τις εκλογές, κρινόμαστε από την Ιστορία.
