Του Κώστα Βαξεβάνη
Θέλω αρχικά να διευκρινίσω κάτι. Θεωρώ πως η συναδελφική αλληλεγγύη,
στάθηκε στην Ελλάδα ο «ευγενέστερος» τρόπος συγκάλυψης και ατιμωρησίας.
Έχω παρακολουθήσει δίκες με γιατρούς που ήταν πασιφανές πως έκαναν
κάποιο ιατρικό λάθος, αλλά υπέρ τους κατέθεσαν αρκετοί συνάδελφοί τους
ισχυριζόμενοι πως δεν έφταιγαν οι γιατροί. Τα πειθαρχικά του Δημοσίου
είναι γεμάτα με καταθέσεις υπαλλήλων που καταθέτουν υπέρ επίορκων
συναδέλφων τους.
Στη δημοσιογραφία, αυτή η κακώς εννοούμενη αλληλεγγύη, κλείνει
στόματα και διαστέλλει ανοχές. Πολλά χρόνια τώρα η δημοσιογραφία
εκμαυλισμένη, αντιλαμβάνεται τον εαυτό της πέρα από Αρχές. Οι
δημοσιογράφοι έχουν πάψει να είναι απέναντι από την εξουσία και
προτιμούν να είναι δίπλα της.