Η σύγχρονη τραγωδία που βιώνει σήμερα η Κύπρος αλλά και
ολόκληρος ο κόσμος είναι η τεχνητή οικονομική κρίση που πρόκυψε από τη γνωστή
κατάρρευση της Lehman Brothers το 2008.
Δεν υπάρχει πια καμία αμφιβολία ότι η κρίση ήταν αλυσιδωτή
και τεχνηέντως μηχανορραφημένη από αδίστακτα μυαλά ανθρωπόμορφων «κανιβάλλων»
οι οποίοι σαφώς και κέρδισαν πάρα πολλά από αυτό το ανουσιούργημα αφήνοντας
ουσιαστικά τους κλυδωνισμούς να χρεωθούν στον απλό εργαζόμενο άνθρωπο.
Ακολούθησαν και θα ακολουθήσουν οι μαζικές απολύσεις ανθρώπων,μειώσεις
μισθών,περικοπές...
Όλα γίνονται δήθεν
για τη διάσωση μιας εταιρίας,ενός οργανισμού,ενός εργοστασίου...των ίδιων των
κρατών.
Αυτό όμως που όλος ο κόσμος έχει πια ως διαίσθηση, που
τείνει να μετουσιωθεί σε ακράδαντη πίστη είναι ότι όλα ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ
ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΤΟΧΩΝ ΤΟΥ.
Ο Μάρξ-ναι αυτός που θεωρείται εισηγητής του Κομμουνισμού
και που ΚΑΘΟΛΟΥ ΔΕΝ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΩ ΕΠΙΣΗΣ- τόνιζε 150 χρόνια πριν ότι ο κόσμος,ο
απλός κόσμος και η αστική πολιτική οικονομία δεν έχουν αντιληφθεί τον υπέρτατο
νόμο του καπιταλισμού που δεν είναι άλλος από το κέρδος ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΣ ΑΠΩΛΕΙΩΝ.
Έτσι έχουμε σήμερα την αναβίωση του σκληρού Μακιαβελλικού
σλόγκαν «Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα»που μεταφράζεται σε όρους οικονομίας:
απολύσεις,οικονομικές δυσχέρειες οικογενειών,δυσκολίες των απλών εργαζομένων να
αντεπεξέθουν στις οικονομικές απαιτήσεις μίας πανάκριβης εγχώριας αγοράς κι ας προσπαθούν οι κάθε
λογής αρμόδιοι να μας πείσουν για το αντίθετο.
Η αναζήτηση του κέρδους είναι η αιτία που ο κόσμος
χωρίστηκε σε κράτη-τοκογλύφους και σε κράτη-οφειλέτες και η εικόνα αυτή
μεταδόθηκε και στον χρηματοπιστωτικό τομέα.Έχουμε δηλαδή χρηματοπιστωτικά
ιδρύματα-κολοσσούς που λειτουργούν τοκογλυφικά και σε χρηματιπιστωτικά
ιδρύματα-οφειλέτες.
Μέσα σε αυτή τη δίνη βρίσκεται και το χρηματιπιστωτικό
σύστημα της Κύπρου.Οι δύο μεγαλύτερες τράπεζές μας έχουν «εκτεθεί»τόσο πολύ σε
δάνεια που παραχωρούσαν στην Ελλάδα ώστε μετά την απομείωση του χρέους της
Ελλάδας να βρίσκονται σε πολύ δύσκολη θέση.
Εδώ όμως είναι που βρίσκεται το ΚΥΠΡΙΑΚΟ ΠΑΡΑΔΟΞΟ.Ενώ την
ευθύνη για την κακή πολιτική των κυπριακών τραπεζών θα έπρεπε να την χρεωθούν
τα διοικητικά συμβούλια των τραπεζών αυτών,αυτοί οι κύριοι-λαμόγια -όπως
συμβαίνει σε κάθε σοβαρό οργανισμό –την χρεώνται ο Κυπριακός λαός.
Η πιο πάνω θέση είναι πέρα για
πέρα πια ξεκάθαρη αφού φαίνεται μέσα από τις υποβαθμίσεις των διεθνών οίκων
αξιολόγησης που το τονίζουν σε κάθε τους αξιολόγηση ότι για την κακή κατάσταση της Κυπριακής
οικονομίας ευθύνη έχουν οι τράπεζές μας.
Έρχομαι όμως στην προτέρα θέση
που αποτελεί βασικό μου ερώτημα και εγερτήριο κάλεσμα για κάθε αναγνώστη.ΓΙΑΤΙ
ΝΑ ΠΛΗΡΩΝΕΙ ΤΙΣ ΑΚΡΙΤΕΣ - ΑΝΕΥΘΥΝΕΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΛΟΓΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΤΩΝ ΚΥΠΡΙΑΚΩΝ
ΤΡΑΠΕΖΩΝ Ο ΚΥΠΡΙΟΣ ΠΟΛΙΤΗΣ; (έμμεσα οι παρενέργειες κτυπούν τον απλό λαό).
Γιατί δεν ξεσκεπάζονται αυτοί
οι κύριοι,ποιες σκοπιμότητες προσωπικές ενδεχομένως εξυπηρετούσαν με αυτή τους
την πολιτική.
Γιατί δεν τους παραιτούν
κάποιοι,γιατί δεν τους καλούν έστω να λογοδοτήσουν και εν τέλει ποιοι ελέγχουν το τραπεζικό σύστημα
στην Κύπρο;
Υπάρχει επιτέλους μια σωστή
εποπτική αρχή να τους βάλει σε τάξη;
Σε κάθε υγιή οργανισμό όταν κάποιος δεν κάνει καλά την
δουλειά του, είτε απολύεται, είτε εκπτίπτει της θέσεώς του, είτε τιμωρείται με
κάποιον τρόπο.Στην περίπτωση της Marfin Λαϊκή και της Τράπεζας Κύπρου τί από αυτά
έγινε;
Αντιθέτως κάποιοι από αυτά τα λαμόγια,απατεωνίσκοι με
γραβάτες εξακολουθούν να παίρνουν τα bonous τους και να
ζουν μέσα στην χλιδή σε βαθμό μάλιστα προκλητικό για τον μέσο Κύπριο.
Η ανταπόκριση σας για συσπείρωση για
περαιτέρω δράση είναι πλέον αναγκαία...
