Τους έχει πιάσει όλους ο πόνος, από τις ΗΠΑ και την ΕΕ, μέχρι και τον
ίδιον τον ΟΗΕ να εκφράζουν την ανησυχία τους για την εποικιστική
πολιτική που συνεχίζει ο Ισραηλινός πρωθυπουργός, Μπενιαμίν Νετανιάχου,
στη Δυτική Όχθη.Δεν θα πούμε ότι η πολιτική αυτή είναι σωστή, ούτε θα ασχοληθούμε με το αν είναι ή όχι συνήθης κίνηση που στόχο έχει να θέσει τετελεσμένα ή/και να
Αυτό που όμως σίγουρα θα πούμε είναι ότι όλοι όσοι αντιδρούν έχουν πολύ επιλεκτική ευαισθησία. Διαμαρτύρονται διότι υποτίθεται ότι η πολιτική Νετανιάχου βάζει προσκόμματα στις συνομιλίες – διαπραγματεύσεις που ξεκινούν υπό την αιγίδα των ΗΠΑ για την εξεύρεση λύσης, Εάν θυμόμαστε καλά κάτι παρόμοιο δεν αναμένεται να γίνει και στην Κύπρο το ερχόμενο φθινόπωρο;
Άρα, ένα κάποιος θέλει αν είναι συνεπής και να μην ακολουθεί πολιτική δύο μέτρων και δύο σταθμών, θα πρέπει να αναφερθεί στους εποίκους της Ανατολίας με τους οποίους η Τουρκία πλημμύρισε την Κύπρο και δεν ήταν δα και τα καλύτερα παιδιά, μέχρι και οι Τουρκοκύπριοι αντιδρούν, ενώ άλλοι υποστηρίζουν ότι αυτοί έχουν δημιουργήσει ζήτημα ισλαμικού εξτρεμισμού στο βόρειο κατεχόμενο τμήμα της νήσου.
Εάν αυτός είναι ο ΟΗΕ, καλά κάνουμε και δεν τον έχουμε σε μεγάλη υπόληψη.
