Κανείς μέσα στη δίνη της κρίσης στην Ουκρανία, δεν έχει
επισημάνει πολλές ομοιότητες ανάμεσα στην Κριμαία και την Κύπρο,
ομοιότητες στην ιστορική τους πορεία.
Μετά το δημοψήφισμα της περασμένης Κυριακής, όπου οι Δυτικοί
αρνούνται με λύσσα να δεχθούν την αρχή της αυτοδιάθεσης όπως εκφράστηκε
με συντριπτικό ποσοστό να ζητά την ένωση με τη Ρωσία, ας συγκρίνουμε
κάποιες ενδιαφέρουσες πραγματικότητες.
Είναι λοιπόν ενδιαφέρον, πως ΗΠΑ και Μεγάλη Βρετανία αρνούνται να
δεχθούν το συντριπτικό 96+% στην Κριμαία, όπου αποφάσισαν να ενωθούν με
την Ρωσία. Ακριβώς το ίδιο ποσοστό, 96%, ήταν οι Έλληνες της Κύπρου που
κάποτε (1950) και αυτοί ψήφισαν για εθνική αποκατάσταση και ένωση με την
Ελλάδα. Και τότε, όπως και τώρα στην Κριμαία, ήταν οι Άγγλοι και άλλα
δυτικά κέντρα που τορπίλλισαν την βούληση του λαού. Και βεβαίως, όπως οι
δυτικοί βρήκαν το αντίβαρο στη Ρωσία (τους Ουκρανούς νεοφασίστες και
άλλα παρεμφερή «λουλούδια»), έτσι και στην Κύπρο ανακάλυψαν τους
Τουρκοκύπριους εθνικιστές και κάποιους άφρονες εν Αθήναις για να
διαλύσουν (1963, 1974) την Κυπριακή Δημοκρατία. Η διαφορά: Για τον
Καραμανλή και τον Αβέρωφ η Κύπρος ήταν μακριά! Για τον Πούτιν, η Κριμαία
όχι!
Είναι άκρως υποκριτικό αυτό που συμβαίνει, κυρίως με τους
Άγγλους: Αρνήθηκαν το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση σε 450.000 Έλληνες στην
Κύπρο (στήνοντας αγχόνες και χαρίζοντάς μας Καραολήδες και
Παλληκαρίδηδες…), αρνούνται το ίδιο δικαίωμα σε δύο εκατομμύρια Ρώσων
στην Κριμαία, οι ίδιοι όμως για 3.000 Βρετανούς πολίτες εξεστράτευσαν
και πολέμησαν στην άλλη άκρη του πλανήτη: Στα Φόκλαντς!.
Είναι υποκριτική λοιπόν η κριτική τους, Αμερικανών και Άγγλων. Όπως
αρνήθηκαν το δημοκρατικό δικαίωμα στην ελευθερία και αυτοδιάθεση στους
Έλληνες της Κύπρου τότε, το αρνούνται στους σήμερα στους Ρώσους της
Κριμαίας. Ελευθερία δικαιούσαι μόνο αν είσαι Αλβανός Κοσοβάρος, Βόσνιος
Μουσουλμάνος ή ότι άλλο βολεύει τη made in USA Νέα Τάξη Πραγμάτων.
Και κάτι τελευταίο: Όπως και ο υπόδουλος στους Τούρκους Ελληνισμός,
έτσι και οι χριστιανοί της Κριμαίας γνώρισαν τα «καλά» της
οθωμανοκρατίας. Λίγα χρόνια μετά την άλωση της Πόλης, το 1475, έγινε η
εισβολή των Τούρκων στην χερσόνησο της Κριμαίας. Εκεί οι Τούρκοι
ίδρυσαν το Χανάτο της Κριμαίας, το οποίο διατηρήθηκε μέχρι το 1774.
Τελικά το 1783 οι Ρώσοι απελευθέρωσαν την Κριμαία, και η αυτοκράτειρα
της Ρωσικής Αυτοκρατορίας Αικατερίνη η Μεγάλη υπέγραψε μανιφέστο όπου η
Κριμαία συντάχθηκε στην Ρωσική Αυτοκρατορία.
Τα παραπάνω βεβαίως είναι τώρα παρελθόν και τα λέμε για να καταδειχθεί η υποκρισία των Δυτικών.
Σε τρέχουσες συνθήκες, την Ελλάδα και την Κύπρο τις εξυπηρετεί
γεωστρατηγικά μια ισχυρή ρωσική παρουσία στην Κριμαία, μια παρουσία πάνω
από όλα στρατιωτική. Γιατί ισχυρή Ρωσία στην πάνω μεριά της Μαύρης
Θάλασσας, σημαίνει μεγαλύτερη πίεση στην Τουρκία. Δίχως την Κριμαία οι
Ρώσοι θα έχουν περιορισμένες δυνατότητες πρόσβασης σε Αιγαίο και
Μεσόγειο, με την Κριμαία όμως κομμάτι της Ρωσικής Ομοσπονδίας η Τουρκία
θα νιώθει πιο καυτή την ανάσα της ορθόδοξης Ρωσίας. Και αυτό, αυτονοήτως
εξυπηρετεί τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα.
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr
