Αυτή είναι η λύση για τους Ημικρατικούς. Να αναλάβουν όλοι τις ευθύνες τους

Τα 6 βήματα της λύσης του 24Η για την ιδιωτικοποίηση των ημικρατικών

Ο νόμος για τις ιδιωτικοποιήσεις προχωράει με μικρές αλλαγές, που δεν αλλάζουν την ουσία του νόμου. Όπως έχει ξαναγράψει το 24H, το σχέδιο νόμου για τις ιδιωτικοποιήσεις δεν

εξασφαλίζει κανέναν έλεγχο και δεν διασφαλίζει τον τρόπο με τον οποίο οι ιδιωτικοποιήσεις θα ωφελήσουν τον κυπριακό λαό.

Το 24Η ξεκαθαρίζει ότι δεν είναι κατά των ιδιωτικοποιήσεων a priori. Αλλά δεν έχουμε αντιληφθεί εδώ στην Κύπρο την μεγάλη, ουσιαστική διαφορά που υπάρχει ανάμεσα στην ιδιωτικοποίηση και τη φιλελευθεροποίηση της αγοράς. 

Φιλελευθεροποίηση της αγοράς σημαίνει ότι πρέπει να επιτραπούν και ιδιωτικές εταιρίες στους τομείς που δραστηριοποιούνται οι Ημικρατικοί Οργανισμοί και να πάψει να ισχύει το κρατικό μονοπώλιο που προκαλεί προβλήματα τόσο στις τιμές όσο και στην ποιότητα των υπηρεσιών στον Κύπριο πολίτη. Φιλελευθεροποίηση σημαίνει ότι θα σταματήσει να ισχύει η κρατική προστασία που απολαμβάνουν οι Ημικρατικοί Οργανισμοί και θα λειτουργήσουν υπό καθεστώς ελεύθερης αγοράς με ανταγωνισμό από ιδιωτικές εταιρίες και σαφή νόμο, σύμφωνα με τα ευρωπαϊκά δεδομένα, που θα ελέγχει τη λειτουργία τους.

Η λύση για το θέμα της ιδιωτικοποίησης των Ημικρατικών είναι σαφής:

1. Πώληση σε δίκαιες αποτιμήσεις στο Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων. Η τιμή δεν μπορεί να είναι μικρότερη από 7-8 δις ευρώ για τους τρεις Ημικρατικούς με δεδομένο ότι η ακίνητη περιουσία τους μόνο, αποτιμάται περίπου στα 10 δισ. ευρώ. Σίγουρα δεν μπορεί η τιμή αυτή να είναι 1,4 δισ. ευρώ, που είναι το ποσό που θέλει η Τρόικα μέσω του Μνημονίου. Έτσι επιτυγχάνεται και η εξόφληση του Ταμείου από την κυβέρνηση και μπαίνουν υπό προστασία τα ωφελήματα του Κυπριακού λαού.

2. Διορισμός ικανού και έμπειρου Επενδυτικού Συμβουλίου στο ΤΚΑ. Το Επενδυτικό Συμβούλιο θα έχει έτσι την ευθύνη και για την ορθότερη διαχείριση των Ημικρατικών Οργανισμών και τη μέγιστη αξιοποίησή τους, όπως άλλωστε έχουν υποδείξει και οι μελέτες που έχουν γίνει για αυτό το θέμα.

3. Άμεσα μέτρα αναδιοργάνωσης και αύξησης της κερδοφορίας των Ημικρατικών, που μπορεί να περιλαμβάνουν απολύσεις του υπεράριθμου προσωπικού, αλλά και γενικότερα μέτρα εξορθολογισμού του κοστολογίου. 

4. Φιλελευθεροποίηση της αγοράς για βελτίωση στο κόστος και εξυπηρέτηση του Κύπριου πολίτη προτού γίνει ιδιωτικοποίηση και την εκμεταλλευτούν άλλοι εις βάρος μας. Παραδείγματα ιδιωτικοποιήσεων που στο τέλος έβλαψαν τον πολίτη του κράτους υπάρχουν πολλά σε όλο τον κόσμο. Από το ηλεκτρικό ρεύμα στην Καλιφόρνια, που οδήγησε στο σκάνδαλο της Enron, όταν αποδείχτηκε ότι η ιδιωτική εταιρία που ανέλαβε την ηλεκτροδότηση προκαλούσε τεχνητές διακοπές ρεύματος για να ανεβάσει τις τιμές, μέχρι την «ίδρυση» της ολιγαρχίας στην Ρωσία με την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης και την δημιουργία εν μία νυκτί ιδιωτικών «κολοσσών», διοικούμενων από λίγους «εκλεκτούς» του Μπόρις Γιέλτσιν. Το κοινό στοιχείο όλων αυτών δεν είναι άλλο από την έλλειψη σαφούς νομοθετικού πλαισίου πριν την ιδιωτικοποίηση και την μη φιλελευθεροποίηση της αγοράς πριν την ιδιωτικοποίηση, που έφερε και τα δεινά στους πολίτες. 

5. Δανεισμό από το Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων μέσω των Ημικρατικών του 1 δις. το 2016 στο Κράτος για να καλυφθούν οι απαιτήσεις των δανειστών.

6. Ιδιωτικοποίηση μόνο αφού δημιουργηθούν οι κατάλληλες προϋποθέσεις. Αφού προηγηθούν όλα αυτά τα βήματα, τότε να προχωρήσει η κυβέρνηση σε μερική ιδιωτικοποίηση αφού οι Ημικρατικοί θα έχουν φτάσει τις πραγματικές τους αξίες, με στόχο την καλύτερη διασπορά επενδύσεων του ΤΚΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΜΕΤΡΗΤΩΝ αλλά και αύξησης της ετήσιας απόδοσης των αποθεματικών του Ταμείου στο 7% ετησίως.

Το «ξεπούλημα» του 1,4 δις ευρώ

Αυτή τη στιγμή η κουβέντα που γίνεται για την ιδιωτικοποίηση των τριών κερδοφορών ημικρατικών οργανισμών (και άλλων που θα ακολουθήσουν), της CYTA, της ΑΗΚ και του Οργανισμού Λιμένων είναι πρόωρη και πρώιμη και γίνεται υπό το βάρος της πίεσης των δανειστών μας για να εξευρεθεί το 1,4 δις. ευρώ που απαιτείται βάσει Μνημονίου, το πρώτο δις. μέχρι το τέλος του προγράμματος και τα 400 εκ. ευρώ μέχρι το 2018. 

Το πόσο αυτό που αντιστοιχεί στο ποσό που θέλει να εισπράξει η κυβέρνηση από την πώληση του 51% των τριών ημικρατικών οργανισμών – καθώς ουδείς σοβαρός επενδυτής θα ενδιαφερθεί για κάτι λιγότερο από τον έλεγχο των εταιριών - είναι ελάχιστο μπροστά στην ακίνητη ιδιοκτησία που έχουν οι τρεις εταιρίες και φτάνει τα 10 δις. ευρώ, καθώς επίσης είναι ελάχιστο και μπροστά στην κερδοφορία που δείχνουν τα τελευταία χρόνια. 

Το παράδειγμα προς αποφυγή των Τραπεζών

Την όλη συζήτηση κάνει ακόμη πιο σημαντική, το παράδειγμα των τραπεζών. Ένα από τα επιχειρήματα για την άρον άρον ιδιωτικοποίηση των ημικρατικών οργανισμών είναι ότι θα επωφεληθεί ο Κύπριος πολίτης, είτε μέσω χαμηλότερων τιμών, είτε μέσω καλύτερης εξυπηρέτησης, αποτελέσματα που θα γίνουν εμφανή «ως διά μαγείας» με το που ιδιωτικοποιηθούν οι οργανισμοί. Το πρόβλημα είναι ότι το παράδειγμα των τραπεζών, όπου η εποπτική αρχή (βλ. Κεντρική Τράπεζα) δεν άσκησε τον παραμικρό έλεγχο στους τραπεζίτες, με αποτέλεσμα να ρίξουν το καράβι, που λέγεται κυπριακή οικονομία, στα βράχια δεν μπορεί να αφήνει κανέναν αισιόδοξο, ότι το κράτος θα καταφέρει να διασφαλίσει τον σωστό έλεγχο στον τρόπο με τον οποίο θα γίνουν οι ιδιωτικοποιήσεις, αλλά και τη λειτουργία των ημικρατικών αφότου ιδιωτικοποιηθούν. Το νομοσχέδιο που έχει φέρει στο φως της δημοσιότητας το 24Η, αλλά και οι μετέπειτα αλλαγές που έχουν γίνει, δείχνει ότι στο μυαλό των κυβερνώντων και των δανειστών είναι το πως θα εισπραχθεί όσο πιο γρήγορα γίνεται το 1,4 δις. ευρώ και όχι στο πως θα διασφαλιστούν τα συμφέροντα όλων των Κυπρίων.

Πως οι κυβερνήσεις «έκλεβαν» το Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων

Κάπου εδώ έρχεται το Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων. Με δηλώσεις που έχουν γίνει μέσα στο 2014 από την Υπουργό Εργασίας Ζέτα Αιμιλιανίδου, ενημερωθήκαμε εμείς και οι υπόλοιποι Κύπριοι πολίτες ότι το 2014 δεν θα υπάρξουν χρήματα για κοινωνικές συντάξεις, αν δεν γίνει η σωστή στόχευση. Με λίγα λόγια, το Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων είναι άδειο και ήδη οι εισπράξεις γίνονται λιγότερες απο τις πληρωμές.

Κι όμως, από τα μέσα της δεκαετίας του ’90, το Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων είχε ένα αποθεματικό 2 δις. ευρώ, με το Κράτος να δεσμεύει στο Γενικό Λογιστήριο το μεγαλύτερο μέρος του συγκεκριμένου ποσού και να το χρησιμοποιεί κατά βούληση. Από τα μέσα του ’90 και κυρίως μέσα στο 2000 μέχρι και την κρίση, η επιχειρηματική και οικονομική άνοιξη της κυπριακής οικονομίας εκτόξευσε τόσο τον αριθμό των εργαζομένων όσο και τους μισθούς, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται ετήσια πλεονάσματα στο Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων ύψους 350-400 εκ. ευρώ.

Συνολικά, το αποθεματικό του Ταμείου έφτασε τα 7,4δις. ευρώ πλέον των τόκων, που δεν έχουν υπολογιστεί μέχρι το τέλος του 2012. Η πολιτική της Κεντρικής Τράπεζας, μετά από τις υποδείξεις του εκάστοτε Υπουργού Οικονομικών, ήταν τα μεγάλα πλεονάσματα κάθε έτους να επενδύονται μόνο σε Γραμμάτια του Δημοσίου, μικρής διάρκειας με το μικρότερο επιτόκιο από όλα τα κρατικά αξιόγραφα. Αποτέλεσμα ήταν το Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων να μην εξασφαλίζει τα επιτόκια που θα μπορούσε αν τα πλεονάσματα επενδύονταν σε εξίσου ασφαλή, κρατικά χρεόγραφα, μεγαλύτερης διάρκειας. 

Αυτή η πολιτική, που ακολουθήθηκε από όλες τις Κυβερνήσεις, επέτρεπε στο Κράτος να δανείζεται στην ουσία τα πλεονάσματα του Ταμείου με ευνοϊκούς όρους, αγνοώντας τα συμφέροντα του Ταμείου, που ανήκει και στο οποίο πληρώνουμε όλοι μας – εργοδότες, εργαζόμενοι, αυτοεργοδοτούμενοι-. 

Η μελέτη που δεν ακολουθήθηκε ποτέ

Το 2007 εκπονήθηκε μελέτη για την νέα επενδυτική πολιτική του Ταμείου των Κοινωνικών Ασφαλίσεων από τη Διεθνή Τράπεζα και συστάθηκε Διυπουργική Τεχνική Επιτροπή, η οποία κατέληξε στις εξής αποφάσεις:

1) Να δημιουργηθεί σταδιακά ένα Εθνικό Ταμείο με «πραγματικό» αποθεματικό, το οποίο θα επενδύεται σε τύπους επενδύσεων με υψηλότερες αποδόσεις στα πλαίσια πάντα χαμηλού επενδυτικού κινδύνου.

2) Στη σύσταση ανεξάρτητου Δημόσιου Οργανισμού, με κύρια αρμοδιότητα την εφαρμογή και παρακολούθηση της επενδυτικής πολιτικής του Εθνικού Ταμείου. 

Στις 13 Ιανουαρίου του 2009, σε συνάντηση των Υπουργών Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων και Οικονομικών με κοινωνικούς εταίρους, ο Υπουργός Οικονομικών ανέφερε ότι το πραγματικό αποθεματικό του Ταμείου είναι μόνο 80 εκ. ευρώ, τα οποία είναι επενδυδεμένα σε τράπεζες και η Κυβέρνηση οφείλει 6 δις. ευρώ. Μάλιστα, ανακοίνωσε δέσμευση της κυβέρνησης να καταβάλλει στο Ταμείο 1 δις. ευρώ σε πέντε ίσες ετήσιες δόσεις των 200 εκ. ευρώ, προκειμένου να δημιουργηθεί πραγματικό αποθεματικό. 

Η Γενική Ελέγκτρια στην έκθεσή της για το 2012 επεσήμανε ότι δεν διορίστηκε ποτέ η Διαχειριστική Επιτροπή και φυσικά δεν με την «λαίλαπα» της οικονομικής κρίσης, δεν λειτούργησε ποτέ. Το 2013, ο Υπουργός Οικονομικών, Χάρης Γεωργιάδης ομολόγησε κι επισήμως στην Τρόικα ότι το κράτος οφείλει στο ΤΚΑ, σύμφωνα και με την έκθεση του 2012. 

Επομένως, σήμερα η Κυβέρνηση οφείλει στο Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων, δηλαδή στο ταμείο όλων μας, το ποσό των 7,4 δις. ευρώ πλέον τόκων. Δηλαδή, από τη μία οι εκάστοτε κυβερνήσεις έχουν «κλέψει» από το Ταμείο ένα ποσό μεγαλύτερο των 7 δις. και από την άλλη θέλουν να «ξεπουλήσουν» τους τρεις κερδοφόρους ημικρατικούς οργανισμούς έναντι 1,4 δις. ευρώ μαζί με το ενδεχόμενο πώλησης κρατικής γης.

Η λύση για τις ιδιωτικοποιήσεις

Η λύση είναι εδώ. Η κυβέρνηση για να εξοφλήσει το χρέος της προς το Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων θα πουλήσει τους τρεις Ημικρατικούς Οργανισμούς καθώς επίσης και άλλα κρατικά περιουσιακά στοιχεία έναντι των 7.7 δις. ευρώ που οφείλει σε όλους μας. 

Στη συνέχεια, αφού υπάρξει σωστή και δίκαιη αποτίμηση των Ημικρατικών Οργανισμών από ένα Ταμείο που ανήκει σε όλους μας, μπορεί να προχωρήσει η μερική ιδιωτικοποίηση των Ημικρατικών Οργανισμών για να βρεθεί το ποσό που ζητούν οι δανειστές μας με όρους που δεν θα παραπέμπουν σε «ξεπούλημα» και κυρίως υπό την προστασία ενός Ταμείου που ανήκει σε όλους εμάς.

Διαβάστε επίσης:

- Το 24H έχει τη λύση: 5+1 "καυτά" σημεία που οδηγούν στο ξεπούλημα των Ημικρατικών
- Υπάρχει λύση για τη σωτηρία των ημικρατικών! Βοήθησε και εσύ συμμετέχοντας

ΠΗΓΗ