Η Αργεντινή αντιμετωπίζει το φάσμα της νέας χρεωκοπίας μέσα στην τελευταία 15ετία μετά την αποτυχία των δραματικών διήμερων διαπραγματεύσεων
μεταξύ του Μπουένος Άιρες και των “απρόθυμων” πιστωτών του, οι οποίοι
είχαν αρνηθεί να συμμετάσχουν οικειοθελώς στα “κουρέματα” χρέους του
2005 και του 2010.
Ο Αργεντινός υπουργός Οικονομικών Άξελ Κούσιλοφ δήλωσε πως οι
“απρόθυμοι” απέρριψαν κάθε συμβιβαστική πρόταση που κατέθεσε η δεύτερη
μεγαλύτερη οικονομία της Λατινικής Αμερικής. Χαρακτήρισε εκ νέου τους
“απρόθυμους” ως “όρνια” και σημείωσε πως η χώρα του δεν πρόκειται να
αποδεχτεί κανέναν “εκβιασμό”.
Η Αργεντινή δεν μπορούσε να καταβάλει στους “απρόθυμους” την
επιδικασμένη αποζημίωση ύψους 1,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων, καθώς αυτό
θα έθετε ένα προηγούμενο που προκαλούσε κύμα προσφυγών από επενδυτές που
δέχτηκαν τα “κουρεμένα” ομόλογα.
Ποια είναι όμως αυτά τα “όρνια”; Ή μάλλον, ποιος είναι ο μεγαλύτερος εφιάλτης της Αργεντινής;
Ο Μεγιστάνας των “απρόθυμων”. Σε όποια χώρα πατάει το πόδι του, αμέσως μετά, αυτή… του χρωστάει
Επικεφαλής των “απρόθυμων” είναι τα κερδοσκοπικά επενδυτικά κεφάλαια
Elliott Management Corp., του δισεκατομμυριούχου Πολ Σίνγκερ, και
Aurelius Capital Management.
Ο 69χρονος Σίνγκερ, χρηματοδότης των Ρεπουμπλικανών των ΗΠΑ, άνοιξε
μέτωπο με την πρόεδρο της Αργεντινής και οδήγησε τη χώρα στα άκρα.
Γόνος μιας μικρομεσαίας εβραϊκής οικογένειας του Νιου Τζέρσι, ο Πολ
Έλιοτ Σίνγκερ σπούδασε Ψυχολογία και κατόπιν Νομικά στο Χάρβαρντ.
Εργάστηκε αρχικά ως δικηγόρος στο τμήμα real estate της επενδυτικής
τράπεζας Donaldson, Lufkin & Jenrette και το 1977 ίδρυσε το hedge
fund Elliott Associates, με αρχικό κεφάλαιο 1,3 εκατ. δολάρια που
συγκέντρωσε από φίλους και συγγενείς. Ο όμιλος Elliott Management
διαχειρίζεται πλέον στοιχεία ενεργητικού ύψους 21 δισ. δολαρίων.
Όπως γράφουν σήμερα “Τα Νέα”, η εταιρεία του NML που ανήκει στον
όμιλο Elliott Management Corp., απέρριψε το κούρεμα των ομολόγων το 2005
και το 2010 και αποφάσισε να πάει την υπόθεση στα αμερικανικά
δικαστήρια.
Βάσει της δικαστικής απόφασης, η NML διεκδικεί 225 εκατ. ευρώ. Με
προσωπική περιουσία που ξεπερνά το 1 δισ. δολάρια (σύμφωνα με το Forbes)
ο Σίνγκερ δεν είχε καμία δυσκολία να αναμένει χρόνια για την απόφαση
του δικαστηρίου των ΗΠΑ.
Η ιστορική φρεγάτα
Ο ίδιος είχε ανοίξει και προσωπικό μέτωπο με την πρόεδρο της
Αργεντινής Κριστίνα Φερνάντες. Όπως σημειώνει η El Pais, σε κάθε
επίσκεψή της στις ΗΠΑ τύπωνε φυλλάδια στα οποία κατακεραύνωνε την
πολιτική της, ενώ στην ιστορία έμεινε η κατάσχεση αργεντινής φρεγάτας
στο λιμάνι της Γκάνας, θέλοντας με αυτό τον τρόπο να υπενθυμίσει στο
Μπουένος Αϊρες ότι υπάρχει ένα χρέος.
Το συγκεκριμένο περιστατικό συνέβη το 2012. Στο πλοίο είχε
ολοκληρώσει η εκπαίδευση των ναυτών και κατευθυνόταν στο λιμάνι της
Γκάνας ως ταξίδι ξεκούρασης του πληρώματος.
Μόλις έφτασαν στο λιμάνι, οι τοπικές Αρχές τούς ενημέρωσαν ότι το
πλοίο κατάσχεται μετά από εντολή της NML για χρέη της κυβέρνησης.
Παρέμεινε στην αφρικανική χώρα για 70 μέρες (το πλήρωμα εν τω μεταξύ
επέστρεψε) μέχρι που τα Ηνωμένα Έθνη δικαίωσαν την Αργεντινή, λέγοντας
ότι το Δίκαιο της Θάλασσας δεν επιτρέπει μια τέτοια κίνηση.
Η φρεγάτα Libertad επέστρεψε πανηγυρικά στην Αργεντινή με την πρόεδρο
να εκφωνεί πύρινο λόγο κατά των κερδοσκοπικών funds για τις πρακτικές
τους.
“Θα συνεχίσουμε τη μάχη, γιατί κανείς δεν θα πάρει τίποτε από την Αργεντινή με εκβιασμούς” είχε πει τότε η Φερνάντες.
Ο Πολ Σίνγκερ είναι από τους πιο γνωστούς χρηματοδότες των Ρεπουμπλικάνων και πρόσωπο επιρροής στη Γουλ Στριτ.
Δεν συμφωνεί με όλες τις θέσεις των Ρεπουμπλικάνων, όπως για
παράδειγμα με τη στάση τους απέναντι στα ομόφυλα ζευγάρια. Ο Σίνγκερ
είναι υπέρμαχος των δικαιωμάτων των ομόφυλων ζευγαριών, αφού ο γιος του
είναι ήδη παντρεμένος με έναν άλλο άνδρα.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η Αργεντινή δεν είναι η μόνη χώρα από την οποία ο Σίνγκερ αποκόμισε τεράστια κέρδη.
Τη δεκαετία του 1990 πέτυχε πάλι με δικαστικές αποφάσεις να εισπράξει
43 εκατ. δολάρια για ομόλογα του Περού που είχε αγοράσει για 8 εκατ.
δολάρια.
Η “Μέθοδος Σίνγκερ”
Η μέθοδος είναι απλή. Ο μεγιστάνας αγοράζει τους τίτλους πάμφθηνα από
τρίτους και στη συνέχεια αρχίζει δικαστικό αγώνα συνήθως σε δικαστήρια
της Νέας Υόρκης, του Χονγκ Κονγκ ή του Λονδίνου, όπου η νομοθεσία και οι
δικαστές ευνοούν τους κερδοσκόπους.
Στόχος είναι να εξαναγκαστεί δικαστικά το κράτος με το οποίο
συνδέεται οικονομικά να αποπληρώσει το σύνολο της ονομαστικής αξίας των
τίτλων.
Η εμπλοκή του με το δημόσιο χρέος ξεκίνησε το 1996, όταν αγόρασε ομόλογα του χρεοκοπημένου Περού έναντι 11,4 εκατ. δολαρίων
Στο “ενεργητικό” του ο Σίνγκερ έχει αρκετές υποθέσεις “κρούσης” σε
προβληματικές οικονομίες, όπως εκείνη κατά την οποία κατάφερε να βγάλει
500% κέρδος από την κυβέρνηση του Περού κάνοντάς της αλλεπάλληλες
αγωγές.
Στα τέλη της δεκαετίας του 1990 έλαβε από το Περού 45 εκ. ευρώ για
ένα χρέος που είχε πληρώσει μόλις 9 εκ. ευρώ. Κι όλα αυτά από ένα κράτος
όπου το 38% του πληθυσμού ζει κάτω από το όριο της φτώχειας και ο
παιδικός υποσιτισμός είναι στο 18,3%.
Η τακτική του καταγγέλθηκε δημόσια, από τον υπουργό Εξωτερικών της
Αργεντινής, Έκτορ Τίμερμαν, με άρθρο του στο “Huffington Post” το 2012,
όπου σημειωνόταν ότι ο Σίνγκερ απέκτησε έναντι 10 εκατ. δολαρίων ομόλογα
της Δημοκρατίας του Κονγκό ονομαστικής αξίας 400 εκατ., για να
καταλήξει να εισπράττει κατόπιν συμβιβασμού 127 εκατ., τα οποία “θα
όφειλαν να διοχετευθούν στην κατασκευή δρόμων ή σχολείων και σε
προγράμματα καταπολέμησης της φτώχειας”.
Η μαραθώνια διαμάχη του Σίνγκερ με την Αργεντινή βρισκόταν ήδη τότε
σε εξέλιξη. Ωστόσο, στις βολές του Μπουένος Άιρες περί “δικαστικής
αποικιοκρατίας”, ο Σίνγκερ απαντά επισημαίνοντας απλώς ότι ήταν η ίδια η
Αργεντινή που δέχτηκε να εκδώσει το 1994 τα επίμαχα ομόλογα υπό το
Αμερικανικό Δίκαιο.
