Σχόλιο Σ.Ο:
Αποδελτιώνουμε πιο κάτω ένα εξαιρετικό άρθρο που δημοσιεύτηκε στην
Ισραηλινή εφημερίδα «Israel Hayom» στις 28/7/2014 και φέρει τον τίτλο «What about Turkey and Cyprus?». Με ένα πραγματικά εύστοχο τρόπο, η ανεξάρτητη δημοσιογράφος ονόματι Uzay Bulut
με έδρα την Άγκυρα,
Συγκεκριμένα η αρθρογράφος, με αφορφή τις έντονες κατηγορίες του Τούρκου Πρωθυπουργού Ρεζεπ Ταγίπ Ερτογάν
για τις στρατιωτικές επιχειρήσεις του Ισραήλ στην Γάζα, αναφέρθηκε
στην τουρκική προπαγάνδα αναφορικά με τους επετειακούς εορτασμούς στις
20/07/2014 για την «ειρηνευτική», όπως ειρωνικά αποκαλεί, επιχείρηση
στην Κύπρο το 1974. Η ίδια προχώρησε ένα βήμα πάρα πέρα λέγοντας: «Όπως
όλος ο κόσμος είδε, αυτό που έκανε η Τουρκία το 1974 και εξακολουθεί να
γιορτάζει, είναι οι προγραμματισμένες εκτελέσεις, οι θανάτοι, η
καταστροφή, η μαζική εθνοκάθαρση και ο συνεχής πολιτιστικός και
δημογραφικός βιασμός που διέπραξε στην Κύπρο».
Τέλος, συγκρίνωντας την περίπτωση της Γάζας και της Κύπρου γράφει: «Η
διαφορά, πιθανότατα θα μάθουμε σύντομα, είναι ότι το Ισραήλ θα
αποχωρήσει, αφού πέτυχε τον δηλωμένο στόχο του, να θέσει τέρμα στη
συνεχή εκτόξευση πυραύλων από τη Γάζα. Η Τουρκία, 40 χρόνια μετά,
έχωντας αποτύχει να εκπληρώσει τον δικό της διακηρυγμένο στόχο, να
αποκαταστήσει τη συνταγματική τάξη στην Κύπρο, εξακολουθεί να παραμένει
δεσμευμένη σε μια μνημειώδη προσπάθεια για να αλλάξει τα δημογραφικά
στοιχεία του μέρους της Κύπρου το οποίο εξακολουθεί να κατέχει, και
παραμένει σε συνεχή παραβίαση της έννομης τάξης η οποία χρησιμοποιείται
ως πρόσχημα για να εισβάλει μη αναγνώριζοντας την Κυπριακή
Δημοκρατία».
Είναι πράγματι
απορίας άξιο πως ακόμα και μια τουρκάλα δημοσιογράφος είχε το θάρρος να
πει τα πράγματα με το όνομά τους, την στιγμή που στην Κύπρο οι διάφορες
Ρένες Χόπλαρου, Σάβιες Ορφανίδου και Ειρήνες Χαραλαμπίδου
έχουν το θράσος να μας κάνουν δημόσια υποδείξεις για λύση τύπου ΔΔΟ,
κινδυνολογώντας περί διχοτόμησης απενοχοποιώντας με αυτό τον τρόπο την
Τουρκία. Δυστυχώς τέτοια φαινόμενα έχουν την εξήγησή τους στο γεγονός
ότι οι κομματικές ομάδες που υπηρετούν τα άτομα αυτά, παρουσιάζουν εδώ
και χρόνια έντονα συμπτώματα ραγιαδισμού και υποχωρητικότητας, με
αποτέλεσμα τον αυτοεγκλωβισμό τους σε λύση Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοδπονδίας.
Η αδυναμία
συνεπώς του συνόλου της παρούσας πολιτικής ηγεσίας, είτε αυτή είναι η
φιλελεύθερη δεξιά είτε η μαρξιστική αριστερά να θέσει το Κυπριακό στην
σωστή του βάση που δεν είναι άλλη από αυτή της παράνομης εισβολής
κατοχής και εποικισμού από την Νεο-Οθωμανική Τουρκία, απαιτεί όσο ποτέ
άλλοτε τον άμεσο σχηματισμό ενιαίου εθνικού μετώπου για αλλαγή
στρατηγικής.
On July 20,
two important incidents were reported by the Turkish Radio and
Television Corporation, the country’s national public broadcaster.
The first
report covered how Turkish officials, including Prime Minister Recep
Tayyip Erdogan, were bashing Israel, the ”oppressor,” for initiating a
military operation in Gaza. Of course, there was no mention of this
being a response to hundreds of rockets fired into Israel by Hamas. It
also did not come as a shock that the broadcast did not utter a single
word about Hamas aiming at civilian areas in Israel, rejecting a
cease-fire offer that had been accepted by Israel, and using its own
people, including children, as human shields.
Because of
the biased reporting by both pro-government and anti-government media
outlets, the people of Turkey have been almost clueless about what
actually has been going on in Israel and Gaza since July 8. Thus they
have held repeated angry mass protests in the streets and on social
media.They even poured cans of Coca-Cola into the streets, seemingly
believing that the relatively small Coca-Cola plant in Israel supplies
all the Coca-Cola in Turkey. But reality doesn’t matter for these
geniuses. There is no limit to the things one will do if motivated by
pure and unadulterated hatred.
The second
report was about Turkish officials celebrating the 1974 Turkish
invasion, colonization and ethnic cleansing of northern Cyprus.
Of course,
their wording was not like that. They referred to the invasion as “a
peace operation,” just as they have done for 40 years.
It is hard
to believe but it is true: The Turkish invasion of Cyprus is officially
celebrated by Turkish officials as “the peace and freedom festival.”
And Erdogan,
in a letter to Dervis Eroglu, president of occupied northern Cyprus,
said: ”The peace operation has helped the Turkish Cypriot people look
to the future with hope and trust and has laid the foundations of peace
and stability in the eastern Mediterranean.”
As the whole
world witnessed, what Turkey did in 1974 and still celebrates is the
planned executions, deaths, destruction, massive ethnic cleansing and
ongoing cultural and demographic rape that it has committed in Cyprus.
What
happened was an invasion, and Turkey remains an alien invader in Cyprus.
History tells the story: Cyprus has been Hellenic for 3,500 years and
Christian for 2,000 years. Never did the Turkish Cypriot minority,
during its brief presence on Cyprus, hold on to any contiguous part of
the island. From 1,500 BCE into the 20th century, the occupied north,
like the entire island, was always Greek, and later, Christian.
But the
destruction that Turkey caused was not only measured in human life. It
did and still does damage the Cypriot cultural heritage in the occupied
part of the island.
It has
plundered and systematically destroyed religious property, which has
been a particular target in an attempt to eradicate the cultural
identity of the occupied area. Greek Orthodox churches continue to be
converted into mosques, vandalized or turned into entertainment
centers, livestock pens, barns, pubs and clubs.
The Turkish
government, denying these basic truths, celebrates the invasion and
colonization of Cyprus while bashing Israelis for protecting themselves
from rockets and terrorist attacks in the homeland to which they have
returned and where they have a historical and ethical right to stay.
When it
comes to the allegations of using “disproportionate force,” Turkey
should be the last one to condemn others; it has rich experience and
great expertise in the very crimes that it projects onto others.
Is it not
ironic that on the same day that Turkey celebrates a “peace” operation,
an invasion as far as the rest of the world is concerned, which killed
thousands, destroyed cultural treasures of immense historical value,
displaced hundreds of thousands of people, and ethnically cleansed the
northern part of the island by force, it condemns Israel’s military
operation in Gaza, calling for all sorts of punitive measures to be
taken against the Jewish state?
The
difference, we will most likely soon find out, is that Israel will
withdraw after it has achieved its stated objective to put a stop to
the constant rocket firing from Gaza. Turkey, 40 years later, remains
engaged in a monumental exercise to change the demographics of the part
of Cyprus that it continues to occupy, having failed to fulfill its own
stated objective to restore Cyprus’ constitutional order, and stands
in constant violation of the very legal basis it used as a pretext to
invade by not recognizing the Republic of Cyprus.
Πηγή: Israel Hayom (28/07/2014), « What about Turkey and Cyprus?», Uzay Bulut
