Έχω λίγες σκέψεις κατά νου και λέω να τις θέσω ενώπιον σας. Δε θα γράψω για πράγματα που αφορούν εμένα ως άτομο αλλά όλους μας. Μιλώ για ερωτήματα που ταλανίζουν το μυαλό αρκετά χρόνια τώρα και δυστυχώς όσο περνάει ο καιρός αυτά πληθήνουν, μεγαλώνουν κι οργιάζουν! Το θέμα είναι διαχρονικό όπως καταλάβατε και αφορά αυτούς που εκμεταλλεύονται εμάς για να ικανοποιήσουν τις αρρωστημένα άπληστες φιλοδοξίες τους. Σωστά καταλάβατε, μιλούμε γι’ αυτούς που κοντά μισό αιώνα μας τυφλώνουν, πουλώντας μας ψεύτικες ελπίδες για ένα καλύτερο αύριο…
Ξεκινώ και λέω, δεν είναι αξιοθαύμαστο το πόσο ικανοί είναι οι πολιτικοί μας? Δεν είναι απίστευτο το γεγονός ότι μας δείχνουν την εκτίμησή τους μέσα από τα έργα και τα λόγια τους? Δεν είναι αξιοπερίεργο το γεγονός ότι μας θυμούνται μόνο όταν θέλουν την ψήφο μας και μετά φορούν το ίδιο παραπλανητικά αηδιαστικό προσωπείο, κάθε φορά που βγαίνουν για δηλώσεις? Όλα αυτά ξεκινούν και τελειώνουν κάθε πέντε χρόνια, κάνοντας ένα κύκλο που έχει αρχή, μέση και τέλος, όπως δηλαδή ένα καλά στοιχειοθετημένο παραμύθι.
Κάθε πενταετία λοιπόν, χρονιά των εκλογών, αυτούς τους «κυρίους» τους φορεί η τρύπα του βελονιού και ξεκινούν να τάζουν στον κόσμο όλο, δημιουργώντας στον απλό, αδαή αλλά και φιλόδοξο κομπλεξικό Κυπραίο το αίσθημα ότι έχει μέσον. Τον επισκέπτονται στο σπίτι, στη δουλειά, στο δρόμο, επικοινωνούν μαζί του με όλα τα μέσα όπως TV, ράδιο, προσωπικά γράμματα, email, επισκέψεις σε σπίτια, συλλόγους, καφενεία ακόμη και σε νοσοκομεία, προσπαθώντας να του πουλήσουν την εύνοια και τη φιλία τους με λόγια ψεύτικα κι επιφανειακά. Δεν το κρύβω πως έχουν ξεπεράσει μερικές φορές τα όρια κι έχουν ρωτήσει και για προσωπικά θέματα κόσμο που έχουν βρει από τις «πηγές» τους (αν είναι ποτέ δυνατόν και μετά σου λένε προστασία προσωπικών δεδομένων… κλαμπαρχιδιές με ροζ μπικίνια, συγνώμη κύριε Μπαμπινιώτη αλλά έπρεπε να το ξεστομήσω).
Η αμέσως επόμενη στιγμή των εκλογών τους βρίσκει είτε να πετούν, είτε να σέρνονται. Τότε είναι που βγάζουν τα προσωπεία τους και γίνονται αυτοί που πραγματικά είναι, οι κοινώς ονομαζόμενοι τράουλλοι! Ε, και γιατί τράουλλοι θα μου πεις κυρία μου και σου απαντώ γιατί κι αυτοί το ίδιο κτηνά είναι που το μόνο που θέλουν είναι να τρών, να γαμούν και να ρέσσουν. Η μόνη κύρια διαφορά είναι το γεγονός ότι το ζώο ο τράουλλος δε μπορεί να είναι πλεονέκτης κι αλάζωνας!
Καλά καλά, θα επιχειρηματολογήσω και λέω, πότε είδατε για τελευταία φορά πολιτικάντη να βγεί και να πει την αλήθεια και τα πράγματα με το όνομα τους για θέματα που αφορούν το καλό του κοσμάκη? Πότε έχετε δει πολιτικάντη να βγει και να διαφωτίσει τον κόσμο για το πραγματικό του συμφέρον? Πότε έχετε δει πολιτικάντη να έχει βγει στους δρόμους για να ανοίξει τα μάτια του κόσμου για θέματα που είναι πάνω από το δικό του προσωπικό συμφέρον ή του κόμματος του? Πότε έχετε δει πολιτικάντη να έχει βγει να κάνει δηλώσεις για ένα θέμα που αφορά τον κοσμάκη και να μην είναι όλο υπεκφυγές και ευγενικές θεωρητικές μαλακίες? Πότε έχετε δει απάντηση πολιτικάντη που να είναι απάντηση επί της ουσίας κι όχι αλαφρόμυαλες ευθυνοφοβικές μαλακίες? Πότε έχετε δει πολιτικάντη να έχει πάρει θέση για θέματα που αφορούν το δημόσιο καλό με κόστος την προσωπική του ευμάρεια? Πότε έχετε συναντήσει πολιτικάντη που να μη φοβάται να μιλήσει ανοικτά για θέματα που υπάρχουν ακόμα ανοικτές πληγές χωρίς την έγκριση του κόμματός του για το τι θα πει? Πότε έχετε δει πολιτικάντη να στέκεται ενώπιον όλων και να απολογείται αναλαμβάνοντας το μερίδιο ευθύνης που του ανήκει? Πότε έχετε δει πολιτικάντη να έχει πληρώσει για τις μαλακίες που έχει διαπράξει έναντι του λαού? Πότε έχετε δει πολιτικάντη να έχει πάει φυλακή για παρανομίες, φοροδιαφυγές, αθέμιτο πλουτισμό, συνομωσίες κι ένα σωρό άλλα, σε βάρος του απλού κοσμάκη?
Η απάντηση για όλα αυτά τα καίρια ερωτήματα αγαπητέ αναγνώστη είναι μονολεκτικά περιεχτική… Σχεδόν ποτέ!
Ε, μπράβο σε μας τότε! Μας αξίζουν τα μύρια!
Ναι κυρίες και κύριοι, εμείς φταίμε αφού μας βομβαρδίζουν κάθε μέρα με τα παραμύθια και τα μισόλογα τους κι εμείς, ο απλός κοσμάκης, τους εκλέγουμε κάθε φορά για να μας εκπροσωπούν. Εμείς πρέπει να τους δώσουμε την κλωτσιά στον κώλο κι όχι αυτοί σε μας, εμείς να τους δείξουμε πόσο τους απαξιούμε με το να τους γυρίσουμε την πλάτη. Δε θα δούμε ποτέ άσπρη μέρα, όσο ανεχόμαστε σιωπηλά όσα αυτοί κάνουν και ξεστομίζουν ανενόχλητοι. Για να βρούμε τη χαμένη μας φωνή και για να ανακτήσουμε τις θαμμένες, για δεκαετίες δυνάμεις μας, πρέπει απλά να ορθώσουμε σ’ αυτούς το ανάστημά μας, τη φωνή μας αλλά και τη ψήφο μας που ζητιανεύουν όπως τους ψευδοζητιάνους που έχει γεμίσει ολόκληρο το νησί.
Τη θες κύριε μου τη ψήφο μου? Απόδειξε μου ότι την αξίζεις, με τη στάση σου, τις πράξεις σου, τον τρόπο ζωής σου. Χρειάζεται να περάσεις εξετάσεις ήθους, ευσυνειδησίας, αγωνιστικότητας, σεβασμού στον πολίτη, στο περιβάλλον και στην πατρίδα από όλους εμάς και με ελάχιστο βαθμό το ενενήντα τα εκατό για να την πάρεις αλλιώς, έλα να δεις τι θα πάρεις…. Παλιόσκυλο πολιτικάντη.
