Του Σάββα Ιακωβίδη
Καμία παραδοχή! Καμία απολογία! Καμία συγγνώμη προς τους δεινοπαθούντες πολίτες! Κανένα εύτολμο mea culpa!
Κάποτε ένας Γάλλος πολιτικός είχε επισημάνει σε συνομιλητή του, με ωμότητα και κυνισμό πως, όποιος ασχολείται με την πολιτική, λερώνει τα
Κάποτε ένας Γάλλος πολιτικός είχε επισημάνει σε συνομιλητή του, με ωμότητα και κυνισμό πως, όποιος ασχολείται με την πολιτική, λερώνει τα
χέρια του, ακόμα και το πουκάμισό του. Ο Γάλλος φιλόσοφος, Βολταίρος,
είχε ορθά επισημάνει πως «η πολιτική είναι τίποτε άλλο παρά εκτός από
την τέχνη της ψευδολογίας». Η πολιτική δεν έχει καμία σχέση με την
ευθιξία και καμία συνάφεια με την αλήθεια. Είναι αδελφή του ψεύδους,
συγγενής της εξαπάτησης και αυτάδελφη της παραπλάνησης. Είναι συνέταιρος
της διαπλοκής και προαγωγός της εξάρτησης.
Πολλοί φιλόσοφοι και μελετητές χαρακτηρίζουν τα κόμματα και τους
πολιτικούς ως οργανωμένες συμμορίες συμφερόντων, που η μόνη έγνοια τους
δεν είναι οι επόμενες γενιές αλλ’ οι επόμενες εκλογές. Και, φυσικά, το
κόμμα τους, η επανεκλογή τους, η καρέκλα τους, η εξουσιομανής καταξίωσή
τους και η εν παντί υπεράσπιση της εικόνας τους. Στην Κύπρο, η πολιτική
και οι πολιτικοί έχουν πλήρως απαξιωθεί για πολλούς λόγους. Σήμερα, ο
κυριότερος λόγος είναι η οικονομική κρίση και τα ολέθρια παρεπόμενά της,
για τα οποία κατηγορούνται υπουργοί και Πρόεδροι, αρχηγοί κομμάτων και
βουλευτές, κομματικά στελέχη και άλλοι αξιωματούχοι.
Στην κυπριακή πολιτική τεχνοτροπία ισχύουν μερικές πρακτικές που
έχουν τσιμεντωθεί στη ροή του χρόνου. Ισχύει για πολλούς η αντίληψη τού
«ως τζιείθθεμερου…», με την έννοια ότι αδιαφορώ να κάνω κάτι, επειδή το
σπρώχνω πάρα κάτω… και το αφήνω μετέωρο ή ανεκτέλεστο. Ή ακόμα, όπως το
επισημοποίησε ο Δ. Χριστόφιας, «δεν φακκώ πενιάν» ή, χειρότερα, «δεν
έχουμεν υπόθεση». Όμως, τα εύσημα πρέπει να αποδοθούν στον γνωστό
σεναριογράφο και ηθοποιό, Γιώργο Τσιάκκα. Διά του χαρακτήρα που
Αρτεμάκη, που δημιούργησε στη γνωστή τηλεοπτική, επιτυχημένη σειρά του
ΣΙΓΜΑ, «Βουράτε γειτόνοι…», απέδωσε εναργώς την απίστευτη ευθυνοφοβία,
την εγκυστωμένη ανευθυνότητα, την προσωπική (και πολιτική) ανανδρεία,
την αναξιότητα, την αναξιοπρέπεια και τη θρασυδειλία σημερινών Κυπρίων,
ειδικά πολιτικών. Κάθε φορά που ο γραφικός Αρτεμάκης ετίθετο ενώπιον
διλήμματος, μιας απόφασης ή όταν έπρεπε να κάνει κάτι, απαντούσε με την
κλασική, πια, έκφραση: «Εγιώ, εν τζιαι…». Δεν ήξερε ποτέ τι να πει, τι
να κάνει, πώς να αντιδράσει, τι να αποφασίσει και πώς να συμπεριφερθεί.
Και, φυσικά, ήταν πάντοτε ευθυνόφοβος και μονίμως ανεύθυνος.
Στην Κύπρο της οικονομικής καταβαράθρωσης εμφανίστηκαν τα
τελευταία χρόνια, και ειδικά μετά το μνημόνιο, πάρα πολλοί πολιτικοί
Αρτεμάκηδες. Η καταστροφή της Κύπρου δεν ήρθε εξ ουρανού ούτε την
προκάλεσαν εξωγήινοι. Φταίει, βεβαίως, η παγκόσμια οικονομική κρίση και
οι τράπεζες με τους άπληστους τραπεζίτες με τα χρυσά «μπόνους».
Ευθύνονται, όμως, σε βαθμό κακουργήματος και πάρα πολλοί σε πολιτειακές,
κρατικές, πολιτικές, κομματικές και οικονομικές θέσεις. Ας προσεχθούν
τα εξής: Τρεις υπουργοί Οικονομικών επί προεδρίας Χριστόφια -Σταυράκης,
Καζαμίας και Σιαρλή- ουσιαστικά επέρριψαν άμεσα και έμμεσα ευθύνες στον
τότε Πρόεδρο. Όμως, ουδείς εξ αυτών είχε τον πολιτικό ανδρισμό να
παραδεχθεί ότι, ως άνθρωπος, έκανε και λάθη, πήρε άκριτες αποφάσεις και
συνήργησε και αυτός στο σημερινό κατάντημα του τόπου. Καμία παραδοχή!
Καμία απολογία! Καμία συγγνώμη προς τους δεινοπαθούντες πολίτες! Κανένα
εύτολμο mea culpa!
Αλλ’ είναι και ο νυν Διοικητής της ΚΤΚ. Σε ποια σοβαρή χώρα του
κόσμου θα παρέμενε στη θέση του ένας Διοικητής που, με χαρίεσσα αφέλεια
αλλ’ ενσυνείδητη αντίληψη, παραδέχθηκε δημόσια πως: Κρατούσαν τη Λαϊκή
στον αναπνευστήρα, την αιμοδοτούσαν με δισεκατομμύρια, τα φόρτωσαν στην
πλάτη μας και την παρέδωσαν ημιθανή στην επόμενη κυβέρνηση, επειδή
είχαμε εκλογές και δεν ήθελαν να πληρώσουν πολιτικό κόστος; Σε ποια
σοβαρή χώρα, τρεις υπουργοί Οικονομικών θα έβγαιναν «κούππα άπαννη» ενώ
γνώριζαν από πρώτο χέρι ποια ήταν η τραγική και καταστροφική κατάσταση
της οικονομίας αλλά δεν πέτυχαν να τη σώσουν; Και ποια σοβαρή χώρα θα
ανεχόταν την καταλήστευση των καταθέσεων πολιτών της επειδή τραπεζίτες,
πολιτικοί, δικηγόροι και λογιστές εγκλημάτησαν κατά της οικονομίας;
Καμιά σοβαρή χώρα δεν θα ανεχόταν τέτοια φαινόμενα σαπίλας, διαφθοράς,
βεβορβορωμένων πρακτικών και δυσωδών συναλλαγών. Η Δικαιοσύνη δεν θα
είχε κλειστά αλλ’ ορθάνοιχτα τα μάτια και με το σπαθί της θα πετσόκοβε
τους κλέφτες και τους λυμεώνες του δημόσιου και του ιδιωτικού πλούτου.
Προκαλούμε: Πιστεύει κανείς σοβαρά ότι διά της Ερευνητικής
Επιτροπής θα διωχθούν έστω μερικοί για την καταστροφή της οικονομίας και
του τόπου; Μια απλή ένδειξη και ελπίζουμε να μην αποτελέσει γενίκευση:
Κατά την εκ δευτέρου εμφάνιση Σταυράκη στην Επιτροπή, δεν ρωτήθηκε καν
ούτε για την υπόθεση του Κατάρ ούτε για τα 30 εκ. στη Γιουροσύπρια ούτε
για τη Σιγκαπούρη της Μεσογείου ούτε για το πώς… κέρδισε το στοίχημα
ούτε, προπάντων, πόσο ευθύνεται, αφού ήταν για χρόνια Αναπληρωτής
Ανώτατος Εκτελεστικός Διευθυντής της Τράπεζας Κύπρου. Γνωρίζετε τη
γνωστή ιστορία για τα μεγάλα και τα μικρά ψάρια. Για τα μεγάλα ισχύει το
«εγιώ, εν τζιαι…». Όσο για τα μικρά, «δεν έχουν υπόθεση»…
