Ένα από τα βασικά επιχειρήματα που χρησιμοποιείται υπέρ των γενετικά
τροποποιημένων καλλιεργειών είναι ότι η χρήση της βιο-τεχνολογίας
κρίνεται απαραίτητη για να καλυφθούν οι ανάγκες σε τροφή σε όλο τον
κόσμο
Σε μία έκθεση με τίτλο, Feeding the Future, η Soil Association,
μία ομάδα υπέρ της βιολογικής καλλιέργειας με έδρα το Ηνωμένο Βασίλειο
υποστηρίζει ότι οι βιολογικές και αγρο-οικολογικές καλλιέργειες δεν
αποτελούν μόνο τη λύση για τα προβλήματα της πείνας ανά τον κόσμο, αλλά
όταν καθιερωθούν, αυτές οι ολιστικές μέθοδοι για την παραγωγή της τροφής
μπορούν στην πραγματικότητα να θέσουν τέλος στο πρόβλημα σιτισμού και
των πιο φτωχών κρατών του πλανήτη. Από την άλλη πλευρά, οι καλλιέργειες
των γενετικά τροποποιημένων ευνοούν και ακόμα δημιουργούν καταστάσεις
φτώχειας γιατί εγκλωβίζουν τους αγρότες σε έναν αέναο κύκλο εξάρτησης
από τις πολυεθνικές εφόσον είναι υποχρεωμένοι να χρησιμοποιούν και
σπόρους, ενεργούς για μόνο μία σπορά και τα ανάλογα τοξικά χημικά
κοκτέιλ για να μεγαλώσουν.
Η γεωργία των γενετικά τροποποιημένων με λίγα λόγια είναι
τοξική και για τις οικονομίες των κρατών, και τοξική για την ανθρώπινη
υγεία και τοξική για το περιβάλλον. Όπως έδειξε μία πρόσφατη έρευνα από το Rodale Institute,
η οποία αποτελούσε το αποτέλεσμα μίας έρευνας 30 ετών, οι οργανικές
καλλιέργειες στην πραγματικότητα παράγουν μεγαλύτερες σοδιές από τις
γενετικά τροποποιημένες και τις συμβατικές καλλιέργειες. Οι οργανικές
καλλιέργειες, επίσης, ανανεώνονταν και διατηρούνταν από μόνες τους με τη
βοήθεια της κομποστοποίησης, της κοπριάς και άλλων φυσικών λιπασμάτων
που εμπλουτίζουν φυσικά το χώμα και μειώνουν την ανάγκη για χρήση χημικών ζιζανιοκτόνων
Περίπου το 40% της παγκόσμιας παραγωγής σε σιτάρι χρησιμοποιείται σαν
τροφή για τα ζώα στις βιομηχανοποιημένες φάρμες. Εκτός από το θέμα με
τις γενετικά τροποποιημένες καλλιέργειες, η βιομηχανοποίηση της γεωργίας
γενικότερα που συμπεριλαμβάνει την εκτροφή ζώων μειώνει κατά πολύ τα
παγκόσμια αποθέματα σιταριού. Σύμφωνα με τη Soil Associationπάνω
από το 40% της παγκόσμιας παραγωγής δημητριακών χρησιμοποιείται για
ζωϊκή τροφή και αυτό το ποσοστό ενδέχεται να ανεβεί στο 50% έως το 2050,
αν συνεχιστούν αυτοί οι ρυθμοί.
Μηρυστικά ζώα, όπως οι αγελάδες και τα πρόβατα είναι έτσι η
φυσιολογία τους για να τρώνε χορτάρι και όχι γενετικά τροποποιημένη
σόγια, καλαμπόκι και άλλα σιτηρά που χρησιμοποιούνται συνήθως στις
βιομηχανοποιημένες φάρμες. Εκτός από το να κάνουν τα ζώα να αρρωσταίνουν
αφού δεν είναι σχεδιασμένα για να τρώνε τέτοιες τροφές, αυτά τα
μείγματα δημητριακών απαιτούν τεράστιες πηγές παραγωγής και ανάλογα
αποθέματα. Με το να αφήνουμε ελεύθερα τα ζώα να βόσκουν στα λιβάδια
χόρτα, τα οποία οι άνθρωποι έτσι και αλλιώς δεν μπορούν να φάνε, τα
δημητριακά που περισσεύουν θα μπορούσαν να ταΐσουν άλλους ανθρώπους.
Κάτι τέτοιο αν γινόταν θα σήμαινε σημαντική βελτίωση για όλον τον
πλανήτη, αρκεί μόνο να γίνει η αλλαγή.
Το ένα τρίτο της παγκόσμιας τροφής καταλήγει στα σκουπίδια, ειδικά
στον αναπτυγμένο κόσμο όπου οι άνθρωποι σπαταλούν αλόγιστες ποσότητες
τροφίμων. Έτσι αν όλοι μας κάναμε μία συνειδητή προσπάθεια να διατηρούμε
την τροφή μας ή απλά να εφαρμόσουμε απλούς τρόπους για να μοιραστούμε
το πλεόνασμα με όσους βρίσκονται σε ανάγκη, τότε η πείνα σε πολλά μέρη
του κόσμου θα υποχωρούσε δραματικά.
Για να διαβάσετε όλη την έκθεση της Soil Association δείτε εδώ
