Προσπαθείς να ελευθερωθείς από τα δεσμά της ρουτίνας, της συνήθειας,
της θρησκείας, της εκάστοτε κυβέρνησης και από κάθε τι άλλο θεωρείς ότι
σου επιβλήθηκε, σε καταπιέζει και σε κάνει να νιώθεις σκλάβος.
Και πως μπορεί να γίνει εφικτό κάτι τέτοιο;
Και πως μπορεί να γίνει εφικτό κάτι τέτοιο;
Αυτό που συμβαίνει συνήθως είναι ότι ψάχνεις την ελευθερία σαν να είναι κάτι που κάπου υπάρχει μέσα στον κόσμο, σε περιμένει να τη βρεις και σαν τη βρεις αυτομάτως την κατέχεις και αυτή θα σε κάνει να νιώσεις αδέσμευτος.
Που την ψάχνεις; σε μια άλλη σχέση, σε ένα άλλο κόμμα, σε μια άλλη δουλειά, σε μια άλλη φιλία, σε άλλες παρέες...
Κάποια στιγμή, νομίζεις πως τη βρήκες. Ακούς φωνές περί ελευθερίας, πότε ψιθύρους και πότε κραυγές, που σε καλούν να συμμετέχεις, πλησιάζεις, τα λόγια τους ακούγονται σαν βάλσαμο στην βασανισμένη σου ψυχή, ενσωματώνεσαι, αρχίζεις να προσφέρεις και τη δική σου φωνή μαζί με τις άλλες, ακούγεστε όμορφα, χορωδιακά και σε πλημμυρίζει η χαρά.
Χαρά: “Βρήκα κι άλλους σαν εμένα”. Γιατί αυτό βρήκες. Και η ελευθερία; Δεν είναι εδώ....;
Ο εγωισμός είναι στη φύση σου. Έτσι, όταν θεωρήσεις ότι βρήκες αυτό που ψάχνεις και το κατακτήσεις, πιστεύεις ότι σου ανήκει και δημιουργείται αμοιβαία εξάρτηση, εσύ εξαρτημένος της κατάστασης και αυτό εξαρτημένο και επιβιώσιμο μέσα από σένα, ένας εθισμός που σε κάνει να υιοθετείς ιδέες που άλλοτε δεν θα συμφωνούσες ποτέ και....καλωσήρθες στη νέα σκλαβιά σου!
Βέβαια, μπορεί να είσαι δυνατός και να καταφέρεις να μην εθιστείς. Με μια ψυχή να βράζει και ένα μυαλό γεμάτο ιδέες για την ελευθερία, κάποια στιγμή κουράζεσαι από τα χιλιοειπωμένα τραγούδια της χορωδίας και τολμάς να δώσεις μια δική σου εκτέλεση, που αν τραγουδούσες μόνος, θα ακουγόταν άψογη. Η δική σου εκτέλεση μπορεί να είναι άψογη, αλλά στους άλλους χορωδούς ακούγεται παραφωνία. Έχουν μάθει αλλιώς σ'αυτή η χορωδία. Δεν μπορείς να αλλάζεις το πρωτόκολλο. Και ξαφνικά, γίνεσαι αταίριαστος, απροσάρμοστος, προβληματικός. Και η ελευθερία; Δεν είναι εδώ...;
Και μένεις μόνος. Πάλι. Μέχρι την επόμενη προσπάθεια. Μέχρι να καταλάβεις πως πρώτα πρέπει να αισθάνεσαι ελεύθερος όπου και να βρίσκεσαι, σε οποιαδήποτε κατάσταση και πως δεν χρειάζεσαι επιβεβαίωση της ελευθερία σου από άλλους. Το κλειδί για τα δεσμά σου το κρατάς εσύ. Η ελευθερία δεν υπάρχει κάπου μέσα στο πλήθος, είναι μέσα σου. Την έχεις ήδη και δεσμώτης της είσαι εσύ, μόνο.
Έχει μοναξιά η ουσιαστική ελευθερία, γιατί υπάρχει πάντα μια σύγκρουση μεταξύ της ανεξαρτησίας σου και της κοινωνίας και η συνύπαρξη τους έχει πάντα αναταραχές, είτε υπαρξιακές είτε κοινωνικοπολιτικές.
Θα αντέξεις την ελευθερία σου;
