Το μέγα και σωτήριο ΟΧΙ

Οι λαοί γράφουν την ιστορία, όχι ψοφοδεείς ηγέτες. Συμπληρώνονται σήμερα δέκα ακριβώς χρόνια από τη σωτήρια απόφαση του κυπριακού Ελληνισμού να απορρίψει το τερατούργημα Ανάν και τη ρατσιστική διζωνική και να διασώσει την Κυπριακή Δημοκρατία από τη μετατροπή της σε τουρκοβρετανικό προτεκτοράτο.

Το ένστικτο αυτοσυντήρησης και επιβίωσης και μια υψηλή αίσθηση αξιοπρέπειας και σεβασμού της ιστορίας αυτού του τόπου οδήγησαν τη συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων της Κύπρου να απορρίψουν το έκτρωμα Ανάν, που θα παρέδιδε την Κυπριακή Δημοκρατία αύτανδρη στους σχεδιασμούς της κατοχικής Τουρκίας. Ξένες δυνάμεις, οι ΗΠΑ, η Βρετανία, ακόμα και η ΕΕ, πίεζαν να αποδεχθούμε ένα σχέδιο που εκ προοιμίου ήταν θνησιγενές και θα οδηγούσε στην καταστροφή της Κύπρου. Ο ξένοι ήθελαν απλώς να ξεφορτωθούν έναν μπελά. Δικοί μας ηγέτες, γιατί εκβίαζαν, απειλούσαν, προειδοποιούσαν και εκφόβιζαν τους πολίτες;
Δεν ξεχνούμε τους εκβιασμούς και τους εκφοβισμούς από τον Ν. Αναστασιάδη, τον Ι. Κασουλίδη αλλά και από τον Δ. Χριστόφια. Όταν το πατριωτικό ΑΚΕΛ, κατά συντριπτική πλειοψηφία, απέρριψε το σχέδιο Ανάν, ο Δ. Χριστόφιας δήλωνε το βράδυ της 24ης Απριλίου 2004 πως είπαν «όχι» για να… τσιμεντώσουν το «ναι». Ο Ν. Αναστασιάδης, μερικές μόνο ημέρες μετά την απόρριψη του σχεδίου, κακεντρεχώς δήλωνε στα αθηναϊκά «Νέα» ότι θα το επανέφεραν για να το αποδεχθούμε.

Παρόμοιες ήταν πολλές δηλώσεις σεσημασμένων Αναν-ιστών, που ισχυρίζονταν ότι… χάσαμε την ευκαιρία για επιστροφή εδαφών και χωριών. Δυστυχώς, επιμένουν να είναι ανιστόρητοι και να αγνοούν την επεκτατική πολιτική της κατοχικής Τουρκίας. Ο Ν. Αναστασιάδης, μέχρι σήμερα, δεν ανέμελψε ένα εύτολμο mea culpa για την υποστήριξη ενός καταστροφικού σχεδίου, πρόνοιες του οποίου παρεισέφρησαν στην Κοινή Δήλωση, που συμφώνησε με τον κατοχικό Έρογλου.
Ο μ. Τάσσος Παπαδόπουλος που κάλεσε, ένδακρυς, τον λαό να απορρίψει το σχέδιο, διέπραξε, κατά την εκτίμησή μας, ένα τεράστιο σφάλμα. Είχε τη μοναδική, κλασική και ιστορική ευκαιρία να δηλώσει τρία πράγματα. Πρώτον, ότι το σχέδιο Ανάν είναι νεκρό και ως μη γενόμενο (αυτό, άλλωστε, προέβλεπε και το προοίμιο του σχεδίου). Δεύτερον, την επομένη να ήταν έτοιμος, με μισή σελίδα -όχι δέκα χιλιάδες σελίδες- προτάσεις, να συναντηθεί με τον Τούρκο Πρωθυπουργό για να συζητήσουν λύση του Κυπριακού.

Τρίτον, να καλούσε τους πολίτες σε παλλαϊκό συλλαλητήριο στην Πλατεία Ελευθερίας για να διατρανωθεί η ετυμηγορία τους στην απόρριψη ενός άκρως επικίνδυνου σχεδίου. Ουδέν τούτων έκανε επειδή, προφανώς, σκεφτόταν και τις εκλογές του 2008 και την υποτιθέμενη υποστήριξη από το ΑΚΕΛ. Δυστυχώς, ο Ν. Αναστασιάδης είχε δίκαιο όταν κατηγορούσε τον Τάσσο ότι δεν αξιοποίησε το «όχι» των πολιτών αλλά το άφησε ορφανό και αδέσποτο, για να κατατριβεί σε κομματικές σκοπιμότητες και προεδρικές φιλοδοξίες.
Η ουσία, βέβαια, είναι μία: Ο λαός δημοκρατικά διέσωσε την Κυπριακή Δημοκρατία και απέρριψε την ολέθρια διζωνική. Χάρη στο «όχι», η Κυπριακή Δημοκρατία σήμερα βλέπει αναβαθμισμένο τον γεωπολιτικό ρόλο της εξαιτίας των υδρογονανθράκων, των συνεργασιών και συμμαχιών της με το Ισραήλ και άλλες χώρες. Επίσης, εξαιτίας του φυσικού αερίου εκδηλώθηκε έντονο διεθνές ενδιαφέρον. Εναπόκειται στην κυβέρνηση και στην πολιτική ηγεσία να αξιοποιήσουν συνετά, αξιόπιστα και προς όφελος της Κύπρου, με διεκδικητική και όχι δουλική πολιτική, το νέο μομέντουμ.

Ο κυπριακός Ελληνισμός τότε έκανε το πατριωτικό καθήκον του. Η ηγεσία του φάνηκε κατώτερη των περιστάσεων. Η σημερινή επέτειος στέλνει ξανά ευκρινές μήνυμα εντός και εκτός Κύπρου, ειδικά προς τον αμετανόητο Αναν-ιστή Ν. Αναστασιάδη: Αν χρειαστεί, οι πολίτες και πάλι θα απορρίψουν καταστροφικά σχέδια λύσης του Κυπριακού ή διάλυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας.

ΠΗΓΗ