Καμία δουλειά δεν είναι ντροπή. Αρκεί να είσαι ειλικρινής γι’ αυτό
που κάνεις. Δεν μπορεί να είσαι πόρνη και να λες πως είσαι μελετητής της
σεξουαλικής συμπεριφοράς των ανθρώπων. Όπως δεν μπορείς να κάνεις
τηλεμάρκετινγκ και να λες πως είσαι δημοσιογράφος.
Με τον Μάκη Τριανταφυλλόπουλο δεν ήμουν ποτέ φίλος, για λόγους που
είναι εύκολο να κατανοήσει ο καθένας. Δεν ήμουν ούτε
εχθρός. Εκπροσωπούσαμε δύο διαφορετικά είδη δημοσιογραφίας και
κρινόμασταν από τον κόσμο. Επειδή δεν είχα τίποτα να φοβάμαι (και λόγω
ιδιοσυγκρασίας και λόγω στάσης ζωής) δεν ανήκα ούτε καν στον κύκλο των
ανθρώπων που τον συναναστρέφονταν, γέμιζαν τις δεξιώσεις του γάμου
του, ψιθύριζαν με φόβο πάντα διάφορα γι’ αυτόν, μάλωναν μαζί του και στη
συνέχεια αγκαλιάζονταν σαν να μην τρέχει τίποτα. Βλέπετε τα μόνα άπλυτα
που είχα ήταν σώβρακα. Ο Μάκης ήταν πάντα ο Κίτρινος Τύπος κι εγώ ένας
άλλος τύπος.