Γράφει ο Γιάννης ΧριστόπουλοςΟι διαχρονικοί άνθρωποι του πολιτικο-μιντιακού συστήματος (που δοξάζει και το μνημόνιο τρομάρα του!), μου φαίνονται ολοένα και περισσότερο διεφθαρμένοι, γραφικοί, υποκριτικά γλειφτρόνια, "ναρκομανείς" της υποτέλειας, ανεπαρκείς, δειλοί, "πρεζόνια" του παλαιοκομματισμού, σχεδόν τιποτένιοι φαντάζουν πια...
Ποσο ευγενής να είναι κάποιος με μερικές εκατοντάδες ΑΡΧΙ-ΗΛΙΘΙΟΥΣ του συστήματος που, ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΤΩΡΑ, την ύστατη ώρα, δεν φαίνεται να κατανοούν το αυτονόητο: Ότι καμία κοινωνία δεν πήγε πολύ μακριά, όντας βουτηγμένη στην εμμένουσα ανομία, την επιλεκτική δομική ατιμωρησία, την εκτεταμένη αδικία και την εξ αυτών απορρέουσα ΑΠΟΛΥΤΗ ΈΛΛΕΙΨΗ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗΣ του λαού προς τους θεσμούς, η δε τελευταία γεννά πολλαπλασιαστικώς, την κοινωνική απελπισία, το βαθύ μίσος και την αποθέωση της εκδίκησης.
Έτσι όπως πάει δηλαδή το πράγμα, με το αίσθημα της καθολικής έλλειψης δικαιοσύνης να αναπαράγεται ανεξέλεγκτα, θα αναγκάσουν τελικά τον κόσμο να αναζητήσει εκδικητική/λυτρωτική δικαιοσύνη με παν μέσο και τρόπο (=αυτοδικία) και μάλιστα άναρχα και γενικευμένα...
Είναι δηλαδή και (πολύ) επικίνδυνοι για όλους μας, συν τοις άλλοις...
Κάποιος να αναστρέψει την ροή των πραγμάτων προς το χάος;;;
Υπάρχει κανείς υπεύθυνος με συνειδητοποιήμενο θάρρος και σχέδιο κάθαρσης της διαπλεκόμενης πολιτικής και οικονομικής μπόχας;;;
Κανένας αποφασισμένος κυβερνητικός τιμωρός να θέσει το παράδειγμα;;;
Ελπίζω να μην έχουν μπλέξει ορισμένοι αρμόδιοι, μέσα στο θολωμένο και εξαρτημένο παλαιοκομματικό μυαλό τους, την έννοια της συγκυβέρνησης με τη συγκάλυψη τεράστιων ευθυνών διάφορων πολιτικών και οικονομικών παραγόντων.
Αν έχουν πάθει τέτοιου τύπου "σύγχυση", κακό του κεφαλιού τους...στη σκληρή και ανελέητη εποχή του βάρβαρου μνημονίου τους, ό,τι αποκόμισαν με διχαστικά διλήμματα τρόμου και ανοιχτού εκβιασμού, θα το απωλέσουν σε χρόνο ρεκόρ. Ούτε που θα πάρουν χαμπάρι για ποτε θα εξαερωθούν. Εδώ δεν φαίνεται να καταλαβαίνουν ούτε καν τα βασικά συστατικά μιας οργανωμένης ευνομούμενης κοινωνίας, σιγά μην αντιληφθούν ποτε θα έρθει το τέλος τους...
Οψόμεθα
Πηγή: http://logioshermes.blogspot.com/2012/06/blog-post_8429.html
