Του Κώστα Βαξεβάνη
Στην γνωστή ιστορία-ανέκδοτο, δυό μπαγαπόντηδες και μπεκρήδες, αποφασίζουν να γίνουν οι ίδιοι έμποροι κρασιού. Δανείζονται λοιπόν κάποιο ποσό από τον αφελή του χωριού και αγοράζουν ένα βαρέλι με κρασί το οποίο έχουν αποφασίσει να πουλήσουν. Πάνε στην πλατεία του χωριού με το εμπόρευμα και αφού βάζουν μια ταμπέλα “πωλείται κρασί”, περιμένουν τους πελάτες. Καθώς περνά η ώρα, ο ένας από αυτούς ανακαλύπτει πως έχει πενήντα λεπτά στην τσέπη και λέει στον συνέταιρό του “να σου δώσω πενήντα λεπτά να αγοράσω ένα ποτηράκι κρασί”. Ο συνέταιρος συμφωνεί, παίρνει το πενηντάλεπτο και ο φίλος του πίνει το κρασί. Μετά από λίγο όμως έχοντας ο ίδιος πια το πενηντάλεπτο, το επιστρέφει στον συνέταιρό του για να πιεί αυτός ένα ποτήρι κρασί. Έτσι δίνοντας ο ένας στον άλλο το μοναδικό πενηντάλεπτο, οι δύο μπαγαπόντηδες, πίνουν όλο το κρασί και ρίχνουν έξω την ψευτοεπιχείρηση.
Στην γνωστή ιστορία-ανέκδοτο, δυό μπαγαπόντηδες και μπεκρήδες, αποφασίζουν να γίνουν οι ίδιοι έμποροι κρασιού. Δανείζονται λοιπόν κάποιο ποσό από τον αφελή του χωριού και αγοράζουν ένα βαρέλι με κρασί το οποίο έχουν αποφασίσει να πουλήσουν. Πάνε στην πλατεία του χωριού με το εμπόρευμα και αφού βάζουν μια ταμπέλα “πωλείται κρασί”, περιμένουν τους πελάτες. Καθώς περνά η ώρα, ο ένας από αυτούς ανακαλύπτει πως έχει πενήντα λεπτά στην τσέπη και λέει στον συνέταιρό του “να σου δώσω πενήντα λεπτά να αγοράσω ένα ποτηράκι κρασί”. Ο συνέταιρος συμφωνεί, παίρνει το πενηντάλεπτο και ο φίλος του πίνει το κρασί. Μετά από λίγο όμως έχοντας ο ίδιος πια το πενηντάλεπτο, το επιστρέφει στον συνέταιρό του για να πιεί αυτός ένα ποτήρι κρασί. Έτσι δίνοντας ο ένας στον άλλο το μοναδικό πενηντάλεπτο, οι δύο μπαγαπόντηδες, πίνουν όλο το κρασί και ρίχνουν έξω την ψευτοεπιχείρηση.