Για εμάς τους Κερυνειώτες και όσους συμμερίζονται τον κοινό αγώνα για διάσωση της Κερύνειας, το περιουσιακό κεφάλαιο (όπως λανθασμένα ονομάστηκε) είναι ύψιστο πολιτικό αίτημα διότι θα κρίνει την ιστορική συνέχεια της Επαρχίας μας...
Ωστόσο, η «φθορά» στο λεκτικό μετάλλαξε το αίτημα για επιστροφή σε «περιουσιακό κεφάλαιο» που τώρα, επιδιώκεται διευθέτηση του με τρόπο άλλο από την επιστροφή. Ήδη, στήθηκαν διάφοροι πολύπλοκοι μηχανισμοί. Η «Επιτροπή» για τις περιουσίες στα κατεχόμενα είναι ένας τέτοιος μηχανισμός ο οποίος καταβροχθίζει Ε/κ περιουσίες. Δυστυχώς όμως, η πολιτική διαχείριση του θέματος τα τελευταία 2-3 χρόνια και ειδικότερα, οι «ολοκληρωμένες Ε/κ προτάσεις στο περιουσιακό» που υποβλήθηκαν από τον Πρόεδρο Χριστόφια, ωθούν έμμεσα τον κόσμο στην «Επιτροπή». Με δεδομένο ότι ο χρόνος αποβαίνει εις βάρος μας, οι προτάσεις δεν ενδυνάμωσαν την πεποίθηση πως η ηγεσία υπερασπίζεται στην πράξη το δικαίωμα του Ε/κ ιδιοκτήτη στην Επαρχία της Κερύνειας. Αντιθέτως, από τις προτάσεις επικράτησε απογοήτευση που μαζί με όλα τα άλλα, έχει αποδυναμώσει και διαβρώσει περαιτέρω το δικαίωμα της ιδιοκτησίας και την πίστη των Κερυνειωτών σε αυτό, όπως τους χαρακτήριζε για δεκαετίες. Πάντως, ο ιστορικός ρεαλισμός διδάσκει ότι το δικαίωμα στις ιδιοκτησίες μας είναι καθοριστικό για την ιστορική συνέχεια της Κερύνειας. Στους τριάντα αιώνες Ιστορίας πέρασαν πολλοί καταχτητές, οι οποίοι κάποτε έφευγαν καθώς ο γηγενής πληθυσμός (μαζί και οι Κερυνειώτες) έμενε ριζωμένος στη γη του. Το 1974, εκείνη η αλυσίδα αιώνων της Ιστορίας έσπασε. Έκτοτε, οι Κερυνειώτες -με ολόκληρη την Επαρχία μας κατεχόμενη- βιώνουμε την τουρκική κατοχή αποκομμένοι από την γη μας. Εκείνο που μας συνδέει με την γη μας είναι το αίτημα για επανάκτηση των ιδιοκτησιών μας. Αν αποκοπούμε από το δικαίωμα ιδιοκτησίας -ό,τι άλλο και αν προκύψει στο πλαίσιο μιας λύσης- η Κερύνεια θα έχει τελειώσει. Και θα λαθροβιούν μερικά σωματεία στο περιθώριο της Ιστορίας όπως συμβαίνει σήμερα με τους Έλληνες άλλων χαμένων πατρίδων. Επειδή λοιπόν η παραμικρή διαχείριση ή ανοχή των Ε/κ προτάσεων με οποιοδήποτε τρόπο, θα καταλήξει στον αργό θάνατο της Κερύνειας, μόνο η απόσυρση τους μπορεί να συγκρατήσει τον κατήφορο και να κρατήσει τον δρόμο για την Κερύνεια ανοιχτό. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Και δεν εκπλήττει τώρα που ενόψει βουλευτικών εκλογών, διάφοροι ντύθηκαν τα συνθήματα. Όταν όμως στην κρίσιμη ώρα το 2004 καλέστηκαν να επιλέξουν, αντί για την Κερύνεια έθεσαν υπεράνω άλλες προτεραιότητες. Οι μεν αποδέχτηκαν το ροζ και μπλε συνέδριο και οι άλλοι επέλεξαν «να πουν ΟΧΙ για να τσιμεντώσουν το ΝΑΙ αργότερα».
Η ιστορία του Κυπριακού δείχνει πως κάθε φορά που παραχωρείται κάτι με την προσδοκία για αποδεχτή λύση, που τελικά δεν προκύπτει, οι παραχωρήσεις συσσωρεύονται. Στην προκειμένη περίπτωση, οι προτάσεις Δ. Χριστόφια για το περιουσιακό, κλείνουν τον δρόμο προς την Επαρχία της Κερύνειας, ενόσω παραμένουν. Για να κρατηθεί ανοιχτός ο δρόμος προς τις ιδιοκτησίες μας, οι συγκεκριμένες προτάσεις πρέπει να αποσυρθούν. Άλλος δρόμος δεν υπάρχει.
Ένα άλλο απογοητευτικό φαινόμενο είναι που τώρα, στην προεκλογική περίοδο, όλοι αναγνωρίζουν την σημασία του συγκεκριμένου δικαιώματος. Όλοι, ακόμη και εκείνοι που είναι έτοιμοι να το εκχωρήσουν, υποχρεώνονται να ψεύδονται και να παρουσιάζονται ως προασπιστές του δικαιώματος. Θα ήταν ενθαρρυντικό αν το εννοούσαν, αλλά μετά τις εκλογές θα προσαρμοστούν τοποθετώντας την Κερύνεια στο περιθώριο. Ένα μέρος της κοινωνίας ανέχεται αυτό τον εμπαιγμό, όμως, ευελπιστώ ότι ένα άλλο μέρος των Κερυνειωτών θα μας αξιολογήσει για αυτά που πρεσβεύουμε για χρόνια, στα εύκολα και στα δύσκολα. Πριν και μετά τις εκλογές. Και θα επιμένουμε.
ΜΑΥΡΙΔΗΣ Κώστας - Υποψήφιος Βουλευτής ΔΗΚΟ Επαρχίας Κερύνειας
