Άποψη Διπλωματικού ΣΥΝΕΡΓΑΤΗΠολλά παράξενα γεγονότα συνέβησαν στην Κύπρο μέσα σ’ ένα εξαιρετικά σύντομο χρονικό διάστημα και όλα δείχνουν ότι θα υπάρξουν οδυνηρές συνέπειες για την μέχρι πολύ πρόσφατα σταθερή πολιτικά και εύρωστη οικονομικά Κυπριακή Δημοκρατία.
Ιρανικά εμπορευματοκιβώτια που είχαν προορισμό τη Συρία και βρίσκονταν αποθηκευμένα στην Κύπρο ανατινάχθηκαν μετά από μια «φωτιά στο έδαφος» και κατέστρεψαν τη Ναυτική Βάση, διέλυσαν τον κύριο ηλεκτρικό σταθμό της χώρας, σκότωσαν 12 ανθρώπους και τραυμάτισαν άλλους 60, προξένησαν ζημιές σε εκατοντάδες σπίτια και υποχρέωσαν υπουργούς και κυβέρνηση σε παραίτηση.
Όλα αυτά οδήγησαν ραγδαία την Κύπρο σε παρατεταμένη πολιτική κρίση ενώ οι διεθνείς οίκοι αξιολόγησης υποβάθμισαν την οικονομία της και τις τράπεζες καθιστώντας τη χώρα ως την επόμενη υποψήφια να οδηγηθεί σε μηχανισμό βοήθειας.
Ο Πρόεδρος Δημήτρης Χριστόφιας σε σχετικό διάγγελμα αμέσως μετά τη φονική έκρηξη στη Ναυτική Βάση δήλωσε ότι «θα βρούμε αυτούς που είναι υπεύθυνοι», χρησιμοποιώντας μια έκφραση που δεν είναι ακριβώς κατάλληλη για μια «φωτιά στο έδαφος».
Είναι γνωστό σε ποιούς ανήκουν οι μεγάλοι χρηματοπιστωτικοί οργανισμοί και επίσης είναι γνωστό σε ποιούς ανήκουν τα μεγάλα «συστημικά διεθνή ΜΜΕ», που επί μέρες δεν δημοσίευσαν σχεδόν τίποτα για την αναπάντεχη και βιβλική καταστροφή που έπληξε την Κύπρο.
‘Οπως δεν δημοσίευσαν τίποτα για την προέλευση των χρημάτων που διέθετε ο Νορβηγός Άντερς Μπρέϊβικ καθώς ήταν ανέκαθεν άνεργος, αλλά είχε τον τρόπο να ζει ταξιδεύοντας, να αγοράζει αυτοκίνητα και αγρόκτημα καθώς και τόνους «λιπασμάτων» που τα μετέτρεψε σε εκρηκτική ύλη.
Ο Νορβηγός δολοφόνος που λάτρευε το Ισραήλ είχε ασφαλώς οικονομική και λογιστική υποστήριξη ώστε να εκτελέσει πειθήνια και με μυαλό ελεγχόμενου ζόμπι το τρομοκρατικό χτύπημα και τα στυγερά του εγκλήματα για να αποσταθεροποιηθεί η χώρα του (ο ίδιος δήλωσε ότι ξόδεψε πάνω από 300.000 ευρώ για την προετοιμασία και την εκτέλεση του σκοπού του).
Κανείς δεν ήταν πρόθυμος να αναφέρει ότι στο νησί Ουτόγια την ημέρα των φόνων γινόταν εκδήλωση των νεαρών μελών του κυβερνητικού κόμματος αφιερωμένη στο μποϋκοτάζ κατά του Ισραήλ και στην περαιτέρω κλιμάκωσή του.
Όλα έγιναν λίγο πριν από την κρίσιμη Γενική Συνέλευση ΟΗΕ (Σεπτέμβριος) για την αναγνώριση της ανεξαρτησίας της Παλαιστίνης και φυσικά ο ρόλος της Νορβηγίας είναι ιδιαίτερος και έχει την ιστορία του από το 1993 με το Oslo Accords.
Στις 11 Ιουλίου 2011 μια έκρηξη σε 98 αποθηκευμένα κοντέϊνερς εξαέρωσε κάποια κομμάτια της Κύπρου και βούλιαξε τη ζωή της χώρας στο θρήνο και στο πολιτικο-οικονομικό σκοτάδι.
Το ρωσικό πλοίο Monchegorsk που μετέφερε την εκρηκτική ύλη είχε κυπριακή σημαία και οι Αμερικανοί απαίτησαν το ξεφόρτωμά του στο νησί επικαλούμενοι και σχετική απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας ΟΗΕ για τον έλεγχο διακίνησης όπλων και το εμπάργκο κατά του Ιράν (απόφαση 1747).
Το Ισραήλ δημιούργησε μεγάλο πολιτικό ζήτημα καθώς ισχυρίστηκε ότι το εκρηκτικό φορτίο προορίζονταν στην πραγματικότητα για τους Παλαιστίνιους και όχι για τη Συρία, πιέζοντας αφόρητα την Κύπρο να να αναλάβει δράση για τη δέσμευση των 98 εμπορευματοκιβωτίων.
Η Κύπρος ήταν πλέον υποχρεωμένη να επέμβει όμως το λάθος έγινε με την εκφόρτωση και αποθήκευση των εκρηκτικών στο έδαφός της, ενώ θα έπρεπε το πλοίο να ερευνηθεί στα ανοικτά των χωρικών της υδάτων και να ακινητοποιηθεί εκεί μέχρι να αναλάβει τις ευθύνες του ο ΟΗΕ.
Καθώς η Μόσχα, η Δαμασκός και η Τεχεράνη πίεζαν την κυβέρνηση Χριστόφια (ΑΚΕΛ) για το εκρηκτικό φορτίο, το Ισραήλ και η Κύπρος ενεπλάκησαν σε νέα διένεξη με το Λίβανο για την οριοθέτηση της ΑΟΖ στην περιοχή.
Το μεν Ισραήλ είναι γνωστό ότι δεν υποχωρεί προ ουδενός για τις στρατηγικές του αποφάσεις σε θέματα κυριαρχίας, αλλά η Κύπρος προσπάθησε να βρει τρόπο συνεννόησης με τη Βυρητό πράγμα που θορύβησε αισθητά τους Ισραηλινούς.
Η ύπαρξη των αποθηκευμένων όπλων και εκρηκτικών (ανάμεσα σε άλλα υπήρχαν 125 mm Gun APFSDS και High Explosive Anti-Tank)ενοχλούσε αφόρητα το Ισραήλ μέχρις ότου μια βολική για κάποιους «φωτιά στο έδαφος» ανατίναξε στον αέρα τη Ναυτική Βάση της Κύπρου στις 11 Ιουλίου με τις γνωστές συνέπειες.
Πριν από τη Νορβηγία το «μήνυμα» δόθηκε στην Κύπρο εν όψει της Γενικής Συνέλευσης ΟΗΕ για την Παλαιστίνη, καθώς η κυβέρνηση Χριστόφια επαναβεβαίωσε απόφαση υποστήριξης των θέσεων της Παλαιστινιακής Αρχής που είχε ληφθεί από τον Πρόεδρο Παπαδόπουλο.
Ποιός (εκτός της Τουρκίας) εξυπηρετείται από την πολιτικο-οικονομική αποσταθεροποίηση της Κύπρου για να μπορεί να ελέγχει στρατηγικά την Ανατολική Μεσόγειο και παράλληλα να εκμεταλλεύεται με αποδυναμωμένο εταίρο το φυσικό πλούτο της περιοχής;
Ποιός επιδιώκει παντί τρόπω να αποκτήσει πρόσθετα ερείσματα με «επιθετική φιλία» διαθέτοντας από τις πρώτες ώρες ηλεκτρικές γεννήτριες και υποσχέσεις για επενδυτικά κεφάλαια και δάνεια από υμέτερους χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς στην Κύπρο;
Η άκρως «ενοχλητική» Ναυτική Βάση στο Ζύγι έχει την ιστορία της και είναι χαρακτηριστικά τα γεγονότα που εξελίχθηκαν εκεί πριν από μερικά χρόνια και τα οποία δεν τα θυμάται πλέον κανείς :
Το 1998 αναμένονταν στο Ζύγι οι ρωσικοί πύραυλοι S-300 για να ενισχυθεί η αντιαεροπορική άμυνα της Κύπρου και η Τουρκία αντέδρασε απειλώντας με πόλεμο (εκείνη την περίοδο το Ισραήλ εκπαίδευε την τουρκική αεροπορία για την αντιμετώπιση των ρωσικής κατασκευής πυραύλων εδάφους-αέρος).
Οι κυπριακές αρχές εξουδετέρωσαν στις 6 Νοεμβρίου 1998 (αμέσως μετά την επίσκεψη του Προέδρου Έζερ Βάϊσμαν στη Λευκωσία) δίκτυο της Μοσάντ που παρακολουθούσε τη Ναυτική Βάση και συνελήφθησαν οι Ισραηλινοί πράκτορες Ούντι Χάργκοβ και Ιγκάλ Νταμαρί στους οποίους επιβλήθηκαν ποινές φυλάκισης τριών ετών.
Οι πράκτορες της Μοσάντ ισχυρίστηκαν αρχικά ότι είναι «δάσκαλοι σε διακοπές» και ότι το εξελιγμένο υλικό παρακολούθησης και οι λεπτομερείς χάρτες που βρέθηκαν στο διαμέρισμά τους στο Ζύγι, είχαν αφεθεί εκεί από ...προηγούμενους ένοικους.
Η δίκη έγινε την 1η Φεβρουαρίου 1999 και τελικά οι πράκτορες της Μοσάντ (τμήμα Neviot) ομολόγησαν την ενοχή τους για κατασκοπεία (η ομολογία μείωσε την προβλεπόμενη ελάχιστη ποινή των 10 χρόνων), όμως αφέθηκαν ελεύθεροι με Προεδρική χάρη (Κληρίδης) και επέστρεψαν στο Ισραήλ 5 μήνες μετά (είχαν παραμείνει φυλακισμένοι στην Κύπρο επί 9 μήνες).
Ο επικεφαλής της Μοσάντ (Εφραίμ Χαλεβί) είχε δηλώσει τότε ότι οι πράκτορες της υπηρεσίας του δεν διενεργούσαν κατασκοπεία αλλά επέβλεπαν την ...ασφάλεια της Βάσης για το ενδεχόμενο μιας τρομοκρατικής επίθεσης!
Ο τότε πρωθυπουργός του Ισραήλ, Εχούντ Μπαράκ, ευχαρίστησε θερμά την κυβέρνηση Κληρίδη για την απελευθέρωση των πρακτόρων επισημαίνοντας «την έναρξη μιας καλής γειτονίας και το ξεκίνημα άριστων σχέσεων μεταξύ Κύπρου και Ισραήλ».
Η Κύπρος είχε υποστεί αφόρητες πιέσεις από το Ισραήλ (υπουργός Εξωτερικών ήταν τότε ο διαβόητος Αριέλ Σαρόν), από Αμερικανούς Γερουσιαστές που επισκέφθηκαν την Λευκωσία επί τούτου, αλλά και από πολιτικούς μιας ευρωπαϊκής ευρωπαϊκής χώρας που δεν κατονομάστηκε.
Η φονική και καταστροφική για την Κύπρο έκρηξη στη Ναυτική Βάση έγινε μετά την επιστολή του Προέδρου Δ. Χριστόφια προς τον Μαχμούντ Αμπάς με την οποία του γνωστοποιούσε ότι η Κύπρος θα ψηφίσει στον ΟΗΕ υπέρ της αναγνώρισης της Παλαιστίνης εντός των συνόρων του 1967.
Η «παράξενη και τυχαία» φωτιά σε ξερόχορτα κοντά στα επικίνδυνα εμπορευματοκιβώτια σημάδεψε τις εξελίξεις στην Κύπρο και εκτός από τα τραγικά θύματα και τους τραυματίες κατέστρεψε βασικούς πυλώνες υποδομής και επέφερε πολιτική και οικονομική αστάθεια στη χώρα.
Τα πράγματα μπορεί να είναι ακόμη περισσότερο μπερδεμένα αν βρεθούν τα στοιχεία μετά τη συγκλονιστική αποκάλυψη του xkarfoma για μυστικές παραδόσεις μέρους του συνολικού φορτίου των κοντέϊνερς στη Δαμασκό!
Στο άρθρο εκείνο υπήρχε η εξής τραγική επισήμανση: «...αν οι πληροφορίες και οι αναφορές είναι αληθείς τότε η κυβέρνηση και η Προεδρεία της Κύπρου θα βαρύνονται με ακόμη μεγαλύτερες ευθύνες που μπορεί να οδηγούν τη χώρα μας σε απρόβλεπτες συνέπειες...»
Κάποιος μπορεί να προκάλεσε αυτές τις «απρόβλεπτες συνέπειες» αν έμαθε κάτι για μυστικές παραδόσεις και αισθάνθηκε κίνδυνο για την εθνική του ασφάλεια και την εδαφική του ακεραιότητα και αυτός ο κάποιος έχει ειδικότητα σε «χτυπήματα» τέτοιου είδους.
Η Ναυτική Βάση ήταν ανέκαθεν «στόχος επιτήρησης» και ότι δεν συνέβη εκεί με τους ρωσικούς πυραύλους S-300, συνέβη 13 χρόνια αργότερα με τα ιρανικά πυρομαχικά που μεταφέρονταν με ρωσικό πλοίο στη Συρία.
Οι «Ναϊτες της Ιερουσαλήμ» είχαν ιδιοκτησιακή σχέση με την Κύπρο από την εποχή του Ριχάρδου Γ΄και δεν έπαψαν ποτέ να ασκούν τα δήθεν «κυριαρχικά τους δικαιώματα» στο νησί, ενώ σήμερα πράκτορες αλλά και πειθήνια όργανα της Ιερουσαλήμ δρουν σε όλο τον κόσμο και την Ευρώπη, από τη Μεσόγειο μέχρι τη Νορβηγία του Άντερς Μπρέϊβικ.
