Του Χάρη Φεραίου*
Περί του ποιος κυβερνά σήμερα στην Ευρώπη,
ιδού τι, με αφορμή μιαν από τις συχνές αντιγερμανικές εκρήξεις του κυρίου
Πάγκαλου, δημοσιεύτηκε πριν 16 χρόνια από τον γράφοντα, για το «γερμανικό
φαινόμενο», την επικαιρότητα του οποίου θα διαπιστώσει ο αναγνώστης αν
ευαρεστηθεί να το αναγνώσει:
*** ΔΙΕΡΩΤΩΜΑΙ γιατί τάχα θα έπρεπε να
προκαλέσει οργή στον Έλληνα υπουργό των Εξωτερικών, η εχθρική προς την Ελλάδα
στάση Γερμανών και Γάλλων εταίρων-του της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Μα η «Ένωση της
Ευρώπης» δεν γεννήθηκε εμπνευσμένη από τον Καρλομάγνο, εκείνον ακριβώς τον
Ευρωπαίο ηγεμόνα, που ήθελε (και δεν το έκρυβε) να δημιουργήσει μιαν Ευρώπη σαν
πνευματικό αντίποδα στην Ελληνική Ανατολή;
Και μ’ αυτή σαν στόχο την αντί-θεση, δεν
δημιούργησε και πολιτισμικό κλίμα και κυρίως δόγμα;
Σ’ αυτή την Ευρώπη, που πάλεψε (με πάθος) το
Βυζάντιο, που πάλεψε (με μίσος) το υπόδουλο γένος, που (καταχθόνια) πάλεψε,
ακόμα και πριν γεννηθεί, το ελεύθερο ελληνικό κρατίδιο, ασμένως δεν έσπευσε να
καταποντιστεί η, μη άλλην ελπίδα (και όχι φυσικά ανερμηνεύτως) έχουσα, Ελλάδα!
Ενσυνείδητα και ψυχρά (μέχρι θηριωδίας όπως θα ’λεγε κι ο Ντοστογιέφσκι) όσον
αφορά τους ηγέτες της και θλιβερά ανυποψίαστα όσον αφορά τον λαό της.
Και είναι τυχαίο τάχα γεγονός (για τον απώτατο
βεβαίως στόχο) ότι το βραβείο που δίνεται σε όσους ενεργούν τώρα για την
«επιτυχία» αυτής (ή εκείνης) της «ένωσης» λέγεται «Βραβείο Καρλομάγνου»; Το
βραβείο αυτό δεν είναι που δέχτηκε ανενδοίαστα και Έλληνας πρωθυπουργός, που
παραδόξως έφερε και το όνομα Κωνσταντίνος… (Παραδόξως φυσικά κατά το ότι το
τελευταίο βυζαντινό θύμα του Καρολινγκίου δόγματος, στην Πύλη του Ρωμανού το
1453, λεγόταν επίσης Κωνσταντίνος!)
Όμως είναι απορίας άξιον, αν το αντιλαμβάνεται
άραγε, είτε εκείνος είτε άλλος, πως όλη αυτή η ιστορία, δεν είναι παρά
(ειρηνικό βέβαια και πολιτισμικά εξιδανικευμένο) το Τέταρτο Ράιχ; Δεδομένου ότι
ο Καρλομάγνος υπήρξε το Πρώτο Ράιχ! Τώρα ποιος προαλειφόταν για αρχηγός του Δ’
Ράιχ, ο Ντε-Γκωλ τάχα ή ο Αντενάουερ, δεν είναι και πολύ σαφές. Δεδομένου ότι ο
δημιουργός του Α’ Ράιχ, της «Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας του Γερμανικού
Έθνους» (ο Καρλομάγνος) ήταν Φράγκος. Και τον διεκδικούν για δικό-τους πρόγονο,
τόσο οι Γερμανοί όσο και οι Γάλλοι! (Αν και νομίζω ότι ήδη τώρα μπορεί να
πειραθεί την πρόβλεψη κανείς, πως αρχηγός θα είναι ο Αντενάουερ. Εννοώ, ο εκάστοτε
Αντενάουερ….).
Προς τι λοιπόν η ετεροχρονισμένη αντίδραση του
υπουργού των Εξωτερικών; Και κυρίως από ποιες επάλξεις; Απ’ εκείνες που για τα
170 χρόνια του ελεύθερου ελληνικού βίου, ως άλλοι Παλαιολόγοι, συστηματικά και
σε ευωχία πλήρους «ευρωπαϊκού» φωταδισμού κατεδαφίζομε, έτσι ώστε πλήρως
απαράσκευους (και δεν εννοώ βεβαίως μόνο τον οικονομικό τομέα) να μας βρει το
από αιώνος σχεδόν ορατά επερχόμενο ευρωπαϊκό φαινόμενο;
Αυτά λοιπόν περί του «εκάστοτε Αντενάουερ»
τότε, που βέβαια σήμερα λέγεται κυρία Μέρκελ… Τώρα στο ερώτημα γιατί ο στην
Ευρώπη κυβερνών, την Ελλάδα δεν την κυβερνά απλώς, αλλά την εξευτελίζει, και ως
τα έσχατα, ενώ η ίδια αδυνατεί να προβάλει υποτυπώδη έστω αντίσταση, (μιλάμε
για αντι-στάση, και όχι για παράσταση αντιστασιακής παντομίμας) ιδού εκδοχή
ερμηνείας:
Πώς τάχα να αντιδράσει στον εξευτελισμό αυτή η
Ελλάδα, που στην Ευρώπη επέλεξε να εισέλθει όχι ως τρόπος (ελληνικός), ως
όφειλε, αλλά ως τόπος. Και αν βέβαια η Ελλάδα, (οικειοθελώς, και
ζητωκραυγάζοντας) έπαψε να αποτελεί πια τρόπο, όφειλε να το γνωρίζει πως ούτε
τόπο αποτελεί. Διότι στερείται εκείνο που για χιλιετίες πάντα είχε: Έδαφος στην
Ανατολή. Συνεπώς εισερχόμενη έτσι, εισερχόταν ως τόπος ιδίως ασήμαντος! Και
εννοώ ασήμαντος ως σύμμαχος για τη Δύση, (και φυσικά τη δύση της Δύσης).
Τραγικό: Και δεν έχει έδαφος στην Ανατολή η
Ελλάδα, διότι το μόνο, (μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή) έδαφος εκεί που
μπορούσε να ανακτήσει ήταν η Κύπρος. Έδαφος το οποίο αποποιήθηκε το 1959,
συνδημιουργός της Ζυρίχης, ο «εθνάρχης» Καραμανλής, και παρομοίως το 1964
(Αύγουστο μήνα) ο, αποδημιουργός του πατέρα-του, («γενάρχης») Ανδρέας
Παπανδρέου, εξουδετερώνοντας τον μηχανισμό καταποντισμού της Ζυρίχης, που
(παρότι ένθεν κακείθεν «ναρκοθετούμενο») μοχθώντας οικοδόμησε τότε ο Γεώργιος
Παπανδρέου. («Ενθυμείται» κανείς;)
Ο Χάρης Φεραίος είναι διδάκτωρ του ΕΜΠ.
