Στην αρχαία Αθήνα, κυριαρχούσαν δύο πολιτικές παρατάξεις… Οι δημοκρατικοί με τον Θεμιστοκλή και οι αριστοκρατικοί με τον Αριστείδη… Οι καυγάδες μεταξύ των δύο, έχουν μείνει στην ιστορία…
Κάποτε ο Αριστείδης, ο επονομαζόμενος και Δίκαιος, επιχειρηματολόγησε εις βάρος μίας καθ’ όλα ωφέλιμης πρότασης του Θεμιστοκλή, με αποτέλεσμα η Εκκλησία του Δήμου να την απορρίψει… Τον Αριστείδη όμως τον κατέβαλαν οι τύψεις και καθώς αποχωρούσε από την Εκκλησία άρχισε να φωνάζει:
«Αθηναίοι, δεν υπάρχει για εσάς σωτηρία, παρά μόνο αν ρίξετε κι εμένα και τον Θεμιστοκλή στον γκρεμό…!»
Αυτό αποτελεί παράδειγμα πολιτικού πολιτισμού εν καιρώ Δημοκρατίας, όπου οι πολιτικοί ηγέτες, αν και ικανότατοι ως έναν βαθμό, δεν λειτούργησαν υπέρ του δημοσίου συμφέροντος… Από την άλλη, αποτελεί τρανό παράδειγμα για το πόσο διαχρονικά ανίκανη είναι η πλειοψηφία στο να το αναγνωρίσει… ακόμη και στην άμεση δημοκρατία…
(*) «Τέλος δέ ποτε τοῦ Θεμιστοκλέους πράττοντός τι τῶν δεόντων ἀντικρούσας καὶ περιγενόμενος οὐ κατέσχεν, ἀλλ’ εἶπεν ἀπὸ τῆς ἐκκλησίας ἀπιών, ὡς οὐκ ἔστι σωτηρία τοῖς Ἀθηναίων πράγμασιν, εἰ μὴ καὶ Θεμιστοκλέα καὶ αὐτὸν εἰς τὸ βάραθρον ἐμβάλοιεν…» [(Πλουτάρχου, Βίοι Παράλληλοι: Αριστείδης, (3.2)]
Σοφία Ζήνδρου
Κι ἔλεγα κι ἐγώ..
Πῶς εἶναι δυνατόν νά κυβερνᾶ μόνος του ὁ Περικλῆς γιά τριάντα χρόνια; Τί στά κομμάτια δημοκρατία εἶχαν πού δέν τολμοῦσε οὐδεῖς νά τοῦ παραβγῇ στόν λόγο;
Διότι, κακὰ τὰ ψέμματα… Αὐτὴ ἡ δημοκρατία ἦταν ποὺ ἔφτιαχνε δικτατορίες σὰν τοῦ Περικλέους καὶ σὰν τοῦ Βενιζέλου καὶ σὰν τοῦ Ἀντρέα..
Ἀπλῶς ἐμεῖς τὸ καταλαβαίνουμε κάπως …ἀργά!
Ὅταν μᾶς ἔχουν ξεσκίσει πρῶτα!
Υ.Γ. Τί σοῦ κάνουν ὅμως οἱ δημαγωγοί; Χμμμμ… Σὲ πείθουν πὼς ἐσὺ ἄρχεις κι αὐτοὶ σοῦ ἀλλάζουν τὰ φῶτα. Μὲ τὶς ὑγεῖες μας!
