Σκληρότερες προσπάθειες για την εξυγίανση
των δημοσιονομικών μεγεθών της εκτιμάται ότι θα καταβάλει η Ελλάδα κατά
την περίοδο 2008-2014 σε σχέση με Ιρλανδία και την Πορτογαλία, τις
άλλες δύο δηλαδή χώρες που έχουν… ενταχθεί
σε προγράμματα στήριξης της Ευρωπαϊκής Ενωσης και του Διεθνούς
Νομισματικού Ταμείου, αλλά και την Ισπανία και την Κύπρο που βρίσκονται
στα πρόθυρα υπογραφής μνημονίου.Σύμφωνα με μελέτη της κεντρικής τράπεζας της Ιρλανδίας με τίτλο «Δημοσιονομική εξυγίανση: έχει αποδώσει?», η Ελλάδα, μόνο κατά το διάστημα από τις αρχές του 2008 έως τα τέλη του 2011, έχει προχωρήσει σε περικοπές δαπανών και σε αυξήσεις στη φορολογία που αντιστοιχούν στο 20% του ΑΕΠ.
Εκτός αυτού, οι συνολικές προσπάθειες
δημοσιονομικής εξυγίανσης της Ελλάδας, όπως αυτές αντικατοπτρίζονται
από το συνολικό επίπεδο περικοπών δαπανών και φορολογικών αυξήσεων,
αναμένεται να διαμορφωθούν για το σύνολο της περιόδου 2008-2014 στο 35%
του ελληνικού ΑΕΠ, σηματοδοτώντας το αυστηρότερο πρόγραμμα λιτότητας στην ιστορία της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Συνεπώς, στην περίπτωση της Ελλάδας, σχεδόν τα
δύο τρίτα των προσπαθειών εξυγίανσης, που είχαν διευκρινιστεί μέχρι τα
τέλη Απριλίου, για την περίοδο 2008-2014 έχουν ήδη ολοκληρωθεί.
Μάλιστα, σύμφωνα με τους υπολογισμούς της έκθεσης, το συνολικό επίπεδο
περικοπών, δαπανών και φορολογικών αυξήσεων ως ποσοστό του ΑΕΠ της
χώρας, υπερβαίνει περισσότερο από τρεις φορές τα αντίστοιχα προγράμματα
της Κύπρου, Ισπανίας και Πορτογαλίας για το συγκεκριμένο διάστημα. Τα
αποτελέσματα της συγκεκριμένης μελέτης είχε επικαλεστεί σε άρθρο της
στις αρχές της εβδομάδας και η γερμανική εφημερίδα Frankfurter
Allgemeine Zeitung με χαρακτηριστικό τίτλο «κανείς δεν κάνει τόσο σκληρές περικοπές όσο η Ελλάδα».
Σημειώνεται ότι η έκθεση δεν λαμβάνει υπόψη της τα πρόσθετα μέτρα αξίας
7% του ΑΕΠ, τα οποία κρίνει απαραίτητα το ΔΝΤ για την επίτευξη των
δημοσιονομικών στόχων του 2013 και 2014 από την ελληνική κυβέρνηση.
Στη δεύτερη θέση, βρίσκεται η Ιρλανδία, της οποίας το συνολικό πρόγραμμα λιτότητας, βάσει των περικοπών δαπανών και των φορολογικών αυξήσεων, για την περίοδο 2008-2014 διαμορφώνεται στο 21% του ΑΕΠ. Μέχρι τα τέλη του 2011, το Δουβλίνο προχώρησε σε φορολογικές αυξήσεις και περικοπές δαπανών που αντιστοιχούσαν στο 13,5% του ΑΕΠ, εκ των οποίων το 9% προήλθε από μέτρα περικοπής δαπανών.
Τα σκληρά μέτρα λιτότητας αποτελούν ένα απαραίτητο κομμάτι του τιμήματος που θα πρέπει να πληρώσουν οι συγκεκριμένες χώρες προκειμένου να εξασφαλίσουν την παροχή χρηματοδότησης από τα προγράμματα της Ε.Ε. και του ΔΝΤ. Μάλιστα, όπως υπογραμμίζει η κ.Γουέιμς, δίχως τη συγκεκριμένη οικονομική «σανίδα σωτηρίας» η εναλλακτική οδός που θα έπρεπε να ακολουθήσουν οι πέντε χώρες θα ήταν κατά πολύ χειρότερη. Η ανάγκη των χωρών να κλείσουν άμεσα τα ελλείμματά τους θα προϋπόθετε πολύ μεγαλύτερες περικοπές δαπανών πιο απότομες φορολογικές αυξήσεις, γεγονός που θα είχε καταστροφικές συνέπειες τόσο για την απασχόληση όσο και για το βιοτικό επίπεδο των χωρών. Η κεντρική τράπεζα της Ιρλανδίας τονίζει ότι βάσει των προηγούμενων παραδειγμάτων δημοσιονομικής εξυγίανσης, οι επιπλέον περικοπές δαπανών «αποδεικνύονται περισσότερο επιτυχείς όσον αφορά τις προσπάθειες περικοπής των ελλειμμάτων με ένα βιώσιμο και διαρθρωτικό τρόπο που είναι λιγότερο επιζήμιος για την ανάπτυξη». H οικονομολόγος της ιρλανδικής κεντρικής τράπεζας Λόρα Γουέιμς, συμπεραίνει ότι στην περίπτωση της Ελλάδας, η ασθενής ανάπτυξη σε συνάρτηση με τα υψηλά επίπεδα επιτοκίων δυσχεραίνουν σημαντικά τις προσπάθειες που καταβάλει η κυβέρνηση για τη μείωση των χρεών.
Στη δεύτερη θέση, βρίσκεται η Ιρλανδία, της οποίας το συνολικό πρόγραμμα λιτότητας, βάσει των περικοπών δαπανών και των φορολογικών αυξήσεων, για την περίοδο 2008-2014 διαμορφώνεται στο 21% του ΑΕΠ. Μέχρι τα τέλη του 2011, το Δουβλίνο προχώρησε σε φορολογικές αυξήσεις και περικοπές δαπανών που αντιστοιχούσαν στο 13,5% του ΑΕΠ, εκ των οποίων το 9% προήλθε από μέτρα περικοπής δαπανών.
Τα σκληρά μέτρα λιτότητας αποτελούν ένα απαραίτητο κομμάτι του τιμήματος που θα πρέπει να πληρώσουν οι συγκεκριμένες χώρες προκειμένου να εξασφαλίσουν την παροχή χρηματοδότησης από τα προγράμματα της Ε.Ε. και του ΔΝΤ. Μάλιστα, όπως υπογραμμίζει η κ.Γουέιμς, δίχως τη συγκεκριμένη οικονομική «σανίδα σωτηρίας» η εναλλακτική οδός που θα έπρεπε να ακολουθήσουν οι πέντε χώρες θα ήταν κατά πολύ χειρότερη. Η ανάγκη των χωρών να κλείσουν άμεσα τα ελλείμματά τους θα προϋπόθετε πολύ μεγαλύτερες περικοπές δαπανών πιο απότομες φορολογικές αυξήσεις, γεγονός που θα είχε καταστροφικές συνέπειες τόσο για την απασχόληση όσο και για το βιοτικό επίπεδο των χωρών. Η κεντρική τράπεζα της Ιρλανδίας τονίζει ότι βάσει των προηγούμενων παραδειγμάτων δημοσιονομικής εξυγίανσης, οι επιπλέον περικοπές δαπανών «αποδεικνύονται περισσότερο επιτυχείς όσον αφορά τις προσπάθειες περικοπής των ελλειμμάτων με ένα βιώσιμο και διαρθρωτικό τρόπο που είναι λιγότερο επιζήμιος για την ανάπτυξη». H οικονομολόγος της ιρλανδικής κεντρικής τράπεζας Λόρα Γουέιμς, συμπεραίνει ότι στην περίπτωση της Ελλάδας, η ασθενής ανάπτυξη σε συνάρτηση με τα υψηλά επίπεδα επιτοκίων δυσχεραίνουν σημαντικά τις προσπάθειες που καταβάλει η κυβέρνηση για τη μείωση των χρεών.
Ρεπορτάζ : Γιώργος Καλαφάτης
(από την Καθημερινή)
(από την Καθημερινή)
Πηγή: http://papaioannou-giannis.net/2012/08/25/%CE%BA%CE%B5%CE%BD%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CF%84%CF%81%CE%AC%CF%80%CE%B5%CE%B6%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B9%CF%81%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CE%AF%CE%B1%CF%82-%CE%B7-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AC/
