Του Στρατή Μαζίδη
Ο πρωθυπουργός της χώρας ταξίδεψε στο εξωτερικό για να συναντήσει τη
γερμανίδα καγκελάριο και το γάλλο πρόεδρο. Μάλιστα το ταξίδι αυτό
συνοδεύτηκε από σειρά δημοσιευμάτων που χλεύαζαν τον Ελληνα πρωθυπουργό
ως ζητιάνο. Απόδειξη ότι κανείς πλέον δεν τρέφει κανένα σεβασμό για
αυτήν εδώ την πολύπαθη χώρα και το λαό της.
Τα δε δημοσιεύματα είναι απαράδεκτα και ψευδέστατα. Βλέπετε ακόμη και
ο ζητιάνος
είθισται να ζητάει και στο τέλος να λαμβάνει κάτι. Εμείς
ούτε ζητάμε ούτε μας δίνει κανείς τίποτε.
Η διαβεβαίωση του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά στους Μέρκελ και Ολάντ
ότι θα τηρήσουμε τις δεσμεύσεις μας ή αλλιώς θα λάβουμε τα 13,5 δις ευρώ
σε μέτρα εις βάρος των μόνιμων θυμάτων σε συνάρτηση με το “προσπαθείτε”
ή το χιλιοειπωμένο “σας θέλουμε στο ευρώ” ερμηνεύθηκε ως αλλαγή του
κλίματος από τα ΜΜΕ του σπιράλ του θανάτου στον οποίο μας έχουν βάλει.
Πομπωδώς μάλιστα προβλήθηκε η σύσταση της γερμανίδας καγκελάριου να σταματήσουν οι αρνητικές δηλώσεις για την Ελλάδα.
Όλα αυτά λοιπόν, τα εν πολλοίς επαναληφθέντα συνιστούν ένα νέο status
quo. Αυτό φυσικά στον ιδεατό όμορφο κόσμο κάποιων που δεν καταλαβαίνουν
από ύφεση και δυστυχία.
Στην πραγματικότητα;
Φίλος ετοιμάζει βαλίτσες για τη Δρέσδη αφήνοντας πίσω γυναίκα και
παιδιά με την ελπίδα να πάνε καλά τα πράγματα για να τους πάρει κοντά
του. Εκεί θα βρει έναν άλλο φίλο του από το Αιγάλεω που έφυγε πριν λίγο
καιρό, έκανε προκοπή και τον φώναξε να έρθει.
Οι συνταξιούχοι δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν ετοιμαζόμενοι για το νέο κύμα περικοπών.
Οι ασθενείς δεν έχουν πρόσβαση στα φάρμακά τους.
Οι άνεργοι βλέπουν τη ζωή να φεύγει μέσα από τα χέρια τους.
Τα σχολεία θα ανοίξουν για να απεργήσουν την επόμενη κιόλας ημέρα.
Οι ΟΤΑ βρίσκονται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας.
Οι συλλογικές συμβάσεις που έληξαν δίνουν -όταν δίνουν- τη θέση τους
σε νέες με μειωμένες απολαβές. Η μάχη γίνεται στο να χάσουμε όσο πιο
λίγα μπορούμε.
Όσοι εργάζονται, ένας Θεός ξέρει πως νιώθουν.
Οι άνθρωποι κλειδαμπαρώνονται από νωρίς γιατί φοβούνται και τη σκιά τους.
Οι φόροι δεν έχουν τελειωμό κι οι άνθρωποι δανείζονται για να τους πληρώσουν.
Ο νεποτισμός στους διορισμούς κυριολεκτικά “ημετέρων” στον παράδεισο της Βουλής δε σταματά ποτέ.
Φως δε βλέπουμε πουθενά. Μόνο σκοτάδι, απελπισία, φτώχεια, γκρίνια,
πόνο, δάκρυα, αυτοκτονίες, ασθένεια, έγκλημα, αδικία, πρόκληση,
παρανομία…
Από πότε λοιπόν κύριοι η διατήρηση και η διαβεβαίωση στους
αποικιοκράτες της συνέχισης της ΕΞΑΘΛΙΩΣΗΣ μας αποτελεί αλλαγή κλίματος;
Πηγή: http://freepen.gr/?p=7926
