Ε Α Ν ΤΟ προβαλλόμενο ως επιχείρημα δεν είναι
προϊόν δόλιας σκέψης, είναι απότοκο λειψής σκέψης. Και ασύγγνωστης –
μετά από τόσα χρόνια Κυπριακού – αφέλειας. Κι αδυναμίας ή άρνησης, μιας
έντιμης, ρεαλιστικής αποτίμησης και σαφούς ομολογίας της
πραγματικότητας. Το
επιχείρημα επιχειρεί να αποστομώσει εκείνους που
εξέφρασαν διαφωνίες και αντίθεση στο περιεχόμενο του «Κοινού
Ανακοινωθέντος», που αργότερα μετονομάστηκε σε «Κοινή Δήλωση» και
συνιστά τη Συμφωνία Αναστασιάδη – Έρογλου της 11ης Φεβρ.
2014. Επιχειρεί να υποβαθμίσει τα ήδη συμφωνηθέντα, να καθησυχάσει τους
τρομοκρατηθέντες απ’ τα συμφωνηθέντα και προσφέρει, εν είδει νέας λευκής
επιταγής, ψήφο εμπιστοσύνης στις ικανότητες του Αναστασιάδη να επιτύχει
βελτιώσεις στα ήδη συμφωνηθέντα.
Λ Ε Γ Ε Ι , ΛΟΙΠΟΝ, το δόλιο ή αφελές κι ανέντιμο επιχείρημα ότι, τα ήδη συμφωνηθέντα δεν είναι συμφωνηθέντα, επειδή στην 5η
παράγραφο της Συμφωνίας τής 11.2.14 γράφει ότι «οι διαπραγματεύσεις
βασίζονται στην αρχή πως τίποτε δεν έχει συμφωνηθεί μέχρι να συμφωνηθούν
τα πάντα».
ΑΥΤΗ, όμως, είναι η μισή αλήθεια:
- Με τα ήδη συμφωνηθέντα ασφαλώς και δεν διαλύθηκε πάραυτα, στις
12.2.14 λ.χ., η διεθνώς αναγνωρισμένη ως το μόνο νόμιμο εν Κύπρω κράτος,
Κυπριακή Δημοκρατία, κυβερνώμενη αποκλειστικά από Έλληνες Κυπρίους, δεν
«μετεξελίχθηκε» ή «παρθενογεννήθηκε», αυθωρεί και παραχρήμα, σε
ισοτίμως συγκυριαρχούμενη από τα Δύο Συνιστώντα Κράτη (ή πολιτείες ή
άλλως πως αποκαλούμενα «στέιτς»), ούτε κι έτυχε αυθημερόν οιασδήποτε
νομιμοποιήσεως το παράνομο τουρκικό κατοχικό ψευδοκράτος, η
καταδικασμένη εκ γενετής απ’ το ΣΑ/ΟΗΕ τ/κ αποσχιστική οντότητα, ή, η
κατά το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, υποτελής στην Τουρκία «τοπική διοίκηση».
ΟΜΩΣ η άλλη μισή αλήθεια, επαληθευμένη κατ’
επανάληψιν σε όλη την 37χρονη διάρκεια των «διακοινοτικών» συνομιλιών,
απ’ το 1977 κι εντεύθεν, βεβαιώνει ότι:
- ΤΙΠΟΤΕ απ’ όσα έδωσαν κατά καιρούς, είτε
υποχωρούντες, είτε «γενναίως προσφέροντες» οι Έλληνες στους Τούρκους,
δεν… επιστρέφεται! Παραμένει εσαεί Πολιτικό Κεκτημένο των Τούρκων, τ’
αποταμίευσαν ήδη οι Τούρκοι, αναμένοντας και τα… υπόλοιπα.
Ι Δ Ο Υ ΠΩΣ οι ίδιοι άνθρωποι, αφρίζοντας κιόλας
από ιερή οργή, κραυγάζουν το άλλο τους αντίστροφο «επιχείρημα»: Ότι την
ΔΔΟ την δέχτηκαν όλοι οι ΠτΔ, από τις Συμφωνίες 1977-79, ότι την
«πολιτική ισότητα» 82%=18% την δέχτηκαν από το 1989, ότι το άλφα το
δέχτηκε ο τάδε πρόεδρος το βήτα ο δείνα και ουδείς δικαιούται να
παρασπονδήσει:
Π Ο Υ ‘ΝΑΙ λοιπόν η εντιμότητα να προβάλουν ως δικό
τους «επιχείρημα» ότι, ούτε η Διζωνική, ούτε ο Συνεταιρισμός, ούτε η εκ
περιτροπής τουρκική προεδρία, ούτε η νομιμοποίηση του εποικισμού κ.ο.κ.
είναι συμφωνημένα αφού δεν συμφωνήθηκαν όλα;
