Ο καθημερινός βομβαρδισμός της κοινής γνώμης με πληροφορίες, ευσεβοποθισμούς, παραινέσεις, απειλές και πρόσφατα δημοκοπήσεις που αφορούν τη «λύση» που ψήνεται εν κρυπτώ στο Κυπριακό προκαλούν αισθήματα δυσφορίας, απόγνωσης και αγανάκτησης σε κάθε δημοκρατικό πολίτη. Το κράτος, αρκετά ΜΜΕ καθώς και όλες σχεδόν οι ομάδες «επαναπροσέγγισης» βρίσκονται σχεδόν υπό την πλήρη έλεγχο των οπαδών του Διζωνικού ρατσισμού. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο η αγανάκτηση για τις στοχευμένες επιθέσεις ενάντια στην εθνική μας ταυτότητα και ενάντια σε όσους αρθρώνουν τον όποιο λόγο αντίστασης άθελα αποπροσανατολίζει.
Στο δημόσιο βήμα το Κυπριακό έχει καταλήξει να παρουσιάζεται σαν ένα εσωτερικό πρόβλημα των Κυπρίων και το πολύ πολύ και της κατοχικής δύναμης. Οι πραγματικοί παίκτες κινούνται αθόρυβα στο περιθώριο και μέσα από τις δράσεις και τις χρηματοδοτήσεις τους προσπαθούν να επιβάλουν στον Ελληνισμό της Κύπρου έναν «οδυνηρό συμβιβασμό» επειδή οι Ελληνοκύπριοι είναι «απορριπτικοί, διχοτομικοί, εθνικιστές, φουστανελλάδες, οχιές και εθνικοσοσιαλιστές». Τα επιχειρήματα των διζωνιστών είναι πάντοτε στο συναισθηματικό και ψυχολογικό επίπεδο με την απουσία έστω και ενός ουσιαστικού επιχειρήματος υπέρ του ρατσιστικού διζωνικού διαχωρισμού που επιχειρείται. Σε αυτό τον διαχωρισμό κάποιοι εξ ημών θα στερηθούμε βασικά ανθρώπινα δικαιώματα.
Τα όσα βιώνουμε σήμερα ως επιχειρήματα της διζωνικής νομενκλατούρας είναι το αποτέλεσμα σχεδιασμών που ξεκίνησαν μία δεκαετία πρίν, αμέσως μετά την απόρριψη του σχεδίου Αννάν από τους «ανυπότακτους» Ελληνοκύπριους. Η δε προέλευση τους είναι η ίδια η «πρεσβεία του ΘαΝΑΤΟυ». Μέσα στην πρεσβεία κατοικούν και δρουν οι πραγματικοί παίκτες του Κυπριακού, εκεί κινούνται τα αόρατα νήματα με τα οποία δένονται μεταξύ των όλοι σχεδόν οι σημερινοί επιφανείς υποστηρικτές του Διζωνικού απαρτχάιντ.
Μελετώντας τις διαρροές της επικοινωνίας της πρεσβείας με την πρωτεύουσα του ιμπεριαλισμού μπορεί κάποιος να δει και να διαβάσει όλα όσα γίνονται σήμερα δέκα χρόνια πριν. Και το περιεχόμενο των τηλεγραφημάτων είναι αρκούντως διαφωτιστικό για τα επιχειρήματα και τις μεθόδους που χρησιμοποιούνται σήμερα.
Στη ιστοσελίδα Wikileaks https://wikileaks.org/origin/83_16.html
βρίσκονται 17 σελίδες απλών και διαβαθμισμένων τηλεγραφημάτων, που αρχίζουν χρονικά από το 2005 και τελειώνουν το 2010. Μέσα σε αυτά φαίνεται καθαρά στο βλέμμα του καθενός ποιός είναι το αφεντικό στο Κυπριακό και ποιού τη φωνή αντηχούν όλοι ανεξαιρέτως οι επιφανείς διζωνιστές.
Το σύνθημα της ψευδοαριστεράς στην Κύπρο είναι: «Ένας είναι ο εχθρός ο ιμπεριαλισμός». Δυστυχώς ο ΔΗΣΑΚΕΛισμός και οι παραφυάδες του, η χρηματοδοτούμενη διανόηση και δημοσιογραφία έχουν ταυτίσει σήμερα πλήρως τις θέσεις τους με τις θέσεις του αφέντη των. Αξίζει λοιπόν να επισκεφτούμε τα λόγια και τους σχεδιασμούς του ιμπεριαλισμού εκείνης της περιόδου και να κατανοήσουμε μέσω των την πραγματικότητα σήμερα.
Ας αφήσουμε λοιπόν τον ίδιο τον πρέσβη τον ΗΠΑ στην Κύπρο Ronald L. Schilcher να μας μεταφέρει ξεκάθαρα τις κατευθυντήριες γραμμές του ιμπεριαλισμού για την πορεία προς τη λύση. Τα επιλεγμένα αποσπάσματα που ακολουθούν είναι από την εμπιστευτική αλληλογραφία του πρέσβη με το Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ, ημερομηνίας 23ης Δεκεμβρίου 2005 η οποία διέρρευσε στην ιστοσελίδα Wikileaks. Εμβόλιμα παρουσιάζονται τα σχόλια μας. Το μήνυμα του πρέσβη αφορούσε τη στάση των νέων κατά το δημοψήφισμα και τα βήματα που έπρεπε να γίνουν για να αλλάξει η στάση τους. Ο τίτλος του μηνύματος ήταν:
«Τι θέλουν πραγματικά οι Ελληνικύπριοι νέοι;»
Οι συντακτικές παρεμβάσεις στο μεταφρασθέν κείμενο είναι δικές μας:
Το μήνυμα αρχίζει με μία περίληψη:
«Στο δημοψήφισμα του Απριλίου του 2004 επί του σχεδίου Αννάν για διευθέτηση του Κυπριακού προβλήματος οι Ελληνοκύπριοι των ηλικιών 18-24 ψήφισαν «Όχι» σε μία αναλογία εννέα προς ένα. Όλες οι ανέκδοτες εντυπώσεις αλλά και οι στατιστικές αναλύσεις οδηγούν στο συμπέρασμα ότι σε γενικές γραμμές οι νεαροί Ελληνοκύπριοι παίρνουν μία πιο σκληρή στάση στο Κυπριακό από ότι οι γονείς τους. Είναι επίσης λιγότερο ευέλικτοι από τους Τουρκοκύπριους συνομήλικους τους και λιγότερο πρόθυμοι να συμβιβαστούν σε σχέση με τους όρους της λύσης. Οι νεαροί στο νότο είναι επίσης γενικά πιο συντηρητικοί. Το γιατί συμβαίνει αυτό και τι πρέπει να γίνει είναι κριτικής σημασίας ερωτήσεις για το μέλλον του Κυπριακού ζητήματος. Μεγάλο μέρος του προβλήματος είναι αναμφίβολα το εκπαιδευτικό σύστημα το οποίο είναι υψηλά πολιτικοποιημένο και παρουσιάζει μία χαρακτηριστικά μονόπλευρη πλευρά της σύγχρονης κυπριακής ιστορίας...»
Ακολουθεί η ανάλυση του πρέσβη για τα αίτια της κατάστασης και του «απορριπτισμού» των Ελληνοκυπρίων νέων. Ο πρέσβης παρουσιάζει τους νέους σαν εθνικιστές από κούνια και ότι με αυτούς το μέλλον δε θα είναι ευοίωνο:
"Στις εκτεταμένες προσπάθειες της πρεσβείας για επαφή με την κοινότητα μάθαμε, με μεγάλη μας απογοήτευση, ότι τα νεαρά ακροατήρια είναι τα πλέον δύσκολα. Οι Ελληνοκύπριοι μαθητές και σπουδαστές παίρνουν γενικά μία σκληρή γραμμή για το Κυπριακό και υιοθετούν και κτίζουν πάνω στις αντι-Αμερικανικές στάσεις των γονιών τους, σε σημείο μίας συνειδητής άγνοιας. Τα στατιστικά στοιχεία που έχουν παραγελθεί από εμάς καταδεικνύουν αυτό το γεγονός. Στο δημοψήφισμα του Απριλίου του 2004 για το σχέδιο Αννάν, περαν του 90% των Ελληνοκυπρίων μεταξύ 18-24 ψήφισαν «Όχι» στο πακέτο λύσης που θα επανένωνε το νησί και θα επέτρεπε στην πλειοψηφία των προσφύγων να επιστρέψουν στις οικίες τους. Αυτό που προκύπτει ξεκάθαρα στις συνομιλίες μας νε νέους Ελληνοκύπριους είναι η αίσθηση «αδικίας» η οποία χρωματίζει την αντίληψη τους για το Κυπριακό και περιορίζει την επιθυμία τους να συμβιβαστούν. Όπως λακωνικά είπε ένας φοιτητής στον Polchief σε μία παρουσίαση σε μία τάξη πολιτικών επιστημών στο πανεπιστήμιο Κύπρου: «Έχουμε το Διεθνές Δίκαιο με το μέρος μας. Έxουμε δίκαιο. Έχουν άδικο. Πρέπει να αποδοθεί Δικαιοσύνη.» Αν τα νιάτα είναι όντως το μέλλον υπάρχει πραγματικά αιτία ανησυχίας για το μέλλον του Κυπριακού ζητήματος.»
Στη συνέχεια ο πρέσβης εξηγεί πώς οι εκπαιδευτικοί στην Κύπρο είναι εθνικιστές! Επίσης πως το διδακτικό υλικό είναι ξεπερασμένο και εθνικιστικό:
«Η πολιτικοποίηση των Ελληνοκυπρίων νέων αρχίζει νωρίς. Ενώ οι στάσεις της οικογένειας είναι μία από τις σημαντικότερες δυνάμεις που δίνουν σχήμα στις στάσεις των νέων, το εκπαιδευτικό σύστημα παίζει έναν εξίσου σημαντικό ρόλο. Οι εκπαιδευτικοί στο νότο είναι ιδιαίτερα πολιτικοποιημένοι και κυρίως Ελληνο-εθνικιστές στον προσανατολισμό τους. Οι περισσότεροι σπούδασαν σε πανεπιστήμια στην Κύπρο και την Ελλάδα αντί στο Ηνωμένο Βασίλειο και τις ΗΠΑ.»
Τέλος ο πρέσβης των ΗΠΑ «φωτίζει» και την οδό που πρέπει να ακολουθηθεί ώστε να επιτευχθεί κάποτε ο πολυπόθητος «συμβιβασμός».
Το τελευταίο κεφάλαιο του μηνύματος του έχει τον τίτλο:
«Θάβοντας το παρελθόν»
Σε αυτό ο πρέσβης καταθέτει τις απόψεις του για το ποιά πρέπει να είναι η μεθοδολογία:
« Τι μπορεί να γίνει για αυτό; Οι υποστηριζόμενες από την πρεσβεία δικοινοτικές δραστηριότητας είναι μία αρχή και φαίνεται να κάνουν μία διαφορά αλλά αγγίζουν μόνο ένα μικρό μέρος του πληθυσμού. Η μεταρρύθμιση των εκαπιδευτικών συστημάτων και στις δύο πλευρές της πράσινης γραμμής παραμένει μία υψηλή προτεραιότητα. Έχουμε ακουσει από κάποιοι ειδικό επίλυσης κρίσεων ο οποίος επισκέφθηκε το νησί ότι παρά το ότι οι στάσεις των νέων είναι συχνά πιο σκληροπυρηνικές από αυτές των μεγαλυτέρων εν τούτοις είναι τυπικά πιο εύκολο να αλλάξουν. Έχουμε επενδύσει αξιοσημείωτη σκέψη και ενέργεια σε προγράμματα τα οποία στοχεύουν εξειδικευμένα στη διδασκαλία της ιστορίας και σκοπευουμε να ενισχύσουμε αυτές τις προσπάθειες. Αλλάζοντας τις στάσεις ακόμα και ενός εκπαιδευτικού έχει τεράστιο αντίκτυπο σε ολόκληρη την κοινότητα...
Το ίδιο μπορεί να λεχθεί για προγράμματα που στοχεύουν στην βελτίωση της ποιότητας των εκπαιδευτικών υλικών....»
Όπως βλέπετε ο ιμπεριαλισμός είναι κατά παρασάγγας πιο μπροστά από οποιονδήποτε πολιτικό σχηματισμό στο νησί μας. Μέσα από το παρασκήνιο κινεί τα νήματα προς την τελική ρατσιστική «λύση» στο νησί μας. Και ο πρέσβης στο εμπιστευτικό τηλεγράφημα μία δεκαετία πριν ομολογεί ξεδιάντροπα ποιοί είναι οι υποτακτικοί του:
«Βρισκόμαστε σε επικοινωνία με ένα μεγάλο αριθμό νεαρών ατόμων, εκπαιδευτών, ακαδημαϊκών και δημοσιογράφων γύρω από τις συνήθειες και πολιτικές αντιλήψεις των νεαρών στην Κύπρο – ειδικά στην Ελληνοκυπριακή πλευρά – και αυτό που μπορεί να γίνει ώστε αυτή η γενιά να παραμείνει δεσμευμένη σε ένα αποδεκτό συμβιβασμό του Κυπριακού.»[1].
Η διζωνική νομενκλατούρα και η χρηματοδοτούμενη κουστωδία των αυλικών της πρεσβείας, καθώς και οι πολιτικές δυνάμεις του ΔΗΣΑΚΕΛισμού και οι παραφυάδες τους δεν έχουν δική τους φωνή.
Απλά αντηχούν τη φωνή του αφέντη των...
Σόλων Αντάρτης ~ solon_antartis@yahoo.com
~~~~~~~~~~~~~
Πηγές – Σημειώσεις
-----------------------
Ολόκληρο το τηλεγράφημα του αμερικανού πρέσβη βρίσκεται εδώ:
