
Η δουλεία είναι η πιο συμφέρουσα κατάσταση εργασίας για την ελίτ, καθώς όχι μόνο την γλιτώνει από το κόστος των μισθών και των επιδομάτων, αλλά της προσφέρει και άλλα πολλά πλεονεκτήματα. Στην πραγματικότητα, μέσω της υπερεκμετάλλευσης της εργασίας και της ίδιας της ζωής του δούλου, ο δουλοκτήτης μεγιστοποιεί τα κέρδη του, καθώς αν το δούμε λογιστικά, η εργασία δεν αποτελεί πλέον έξοδο το οποίο ανήκει στο κόστος των προϊόντων ή των υπηρεσιών, αλλά περιουσιακό στοιχείο και μεταφέρεται από τα μείον στα συν. Η εργασία θα αποτελεί, όπως το έχουν οραματιστεί, ιδιοκτησία και όχι αναγκαίο έξοδο.