Δριμύτατη κριτική κατά των υπουργών Οικονομικών της Ευρωπαϊκής Ενωσης,
εξαπολύει μέσα από τις σελίδες της El Pais σε άρθρο
του-μανιφέστο υπέρ της Μεγαλονήσου με τον εύγλωττο τίτλο «Προς υπεράσπιση της
Κύπρου» ο πρώην υπουργός Εξωτερικών της Ισπανίας Μιγκέλ Ανχελ Μορατίνος,
κατηγορώντας τους ευθέως ότι «αγνόησαν τη διεθνή και εθνική πραγματικότητα» και
το γεωπολιτικό ρόλο της χώρας.
Ο υπουργός της κυβέρνησης Θαπατέρο, καταγγέλλει τους ευρωπαίους
αξιωματούχους ως υπεύθυνους για τη μεταστροφή του φιλοευρωπαϊκού κλίματος στη
Μεγαλόνησο, και την διολίσθηση από τους διθυράμβους της ένταξης στο «ευρωπαϊκό
κλαμπ» το 2003 στις σημερινές διαδηλώσεις και το αίτημα περί εξόδου από το
ευρώ.
Η απομόνωση της Κύπρου, αρχίζει κατά τον Μορατίνος από την απόρριψη του
σχεδίου Ανάν από «τη συντριπτική πλειοψηφία των Κυπρίων». «Η συγκεκριμένη
απόφαση, δεν άρεσε στη διεθνή ιθύνουσα τάξη (sic), η οποία αντί
να αναζητήσει λύσεις συγκεκριμένες και να προωθήσει έναν νέο γύρο
διαπραγματεύσεων, τιμώρησε τη χώρα και τον πρόεδρο Παπαδόπουλο με απομόνωση».
«Σημείο αναφοράς έως πρότινος ο κυπριακό τραπεζικό
σύστημα...»
Ο κ. Μορατίνος «θυμίζει» ότι «το σημερινό αποκηρυγμένο τραπεζικό κυπριακό
σύστημα, παρουσιαζόταν, μόλις πέντε χρόνια πριν, ως σημείο αναφοράς τόσο σε
ευρωπαϊκό όσο και σε διεθνές επίπεδο». Οπως επισημαίνει εξάλλου, «όχι μόνο οι
ελληνικές τράπεζες, αλλά πολλές άλλες εταιρίες και ιδρύματα, ανάμεσά τους
βρετανικά και γερμανικά, γνώριζαν και επωφελήθηκαν από το κυπριακό σύστημα». «Σκανδαλίζομαι
σήμερα όταν ακούω τον τρόπο με τον οποίον οι κυπριακές τράπεζες αποτελούν
ταπείνωση για τους Κυπρίους εξαιτίας των καταθέσεων που διατηρούσαν ρώσοι
ιδιώτες και εταιρίες, γιατί μπορούμε να αναρωτηθούμε αντιστοίχως αν (παρόμοια)
άφιξη ρωσικών κεφαλαίων (η οποία αποκηρύσσεται στην Κύπρο) δεν έχει σημειωθεί
επίσης σε Γερμανία ή Ηνωμένο Βασίλειο». «Η κατάσταση στην Κύπρο ήταν γνωστή,
και γι’ αυτό η Τρόικα είχε πληροφορίες», επισημαίνει ο κ. Μορατίνος.
Σιαρλής: «Ετσι διαλύθηκε η Συμμαχία της Δήλου...»
Ο πρώην υπουργός Εξωτερικών της Ισπανίας αναφέρεται και στη δραματική
έκκληση που είχε απευθύνει τον Σεπτέμβριο του 2012 στη Λευκωσία ενώπιον των
«παντοδύναμων υπουργών του Ecofin», ο κύπριος
υπουργός Οικονομικών κ. Βάσσος Σιαρλής, υπενθυμίζοντας ότι «η παρακμή της
Αθήνας ξεκίνησε με τη διάρρηξη των συμφωνιών στις οποίες είχαν καταλήξει οι 150
πόλεις-κράτη της Συμμαχίας της Δήλου». «Η σύγκριση με την ΕΕ και τη Γερμανία
δεν έγινε δεκτή με θετικό μάτι και οι υπουργοί του ευρώ έκαναν τα στραβά μάτια
στην παρέμβαση, στην οποία τονιζόταν η ανάγκη να υπάρξει συνεργασία για την
έξοδο από την κρίση», όπως χαρακτηριστικά γράφει ο Μορατίνος.
«Οταν ακούγονται φωνές τόσο επικριτικές κατά της Κύπρου, πρέπει να
υπενθυμίσουμε στην ευρωπαϊκή κοινή γνώμη ότι αυτή η χώρα, στην οποία ζουν μόλις
κάτι παραπάνω από 1.200.000 κάτοικοι, διαθέτει ΑΕΠ της τάξεως των 21,5 δισ.
ευρώ, κατέχει την 31η θέση στο Δείκτη Ανθρώπινης Ανάπτυξης, νεοπαγή
πανεπιστημιακή κοινότητα με 7.000 φοιτητές και υδρογονάνθρακες οι οποίοι
αποτελούν τα τρίτα σε μέγεθος αποθέματα σε παγκόσμιο επίπεδο».
«Οι υπουργοί του Ecofin αγνόησαν την
διεθνή και εθνική πραγματικότητα»
«Οι υπουργοί του Ecofin αγνόησαν τη διεθνή και εθνική πραγματικότητα, καθώς και
τη γεωπολιτική και στρατηγική θέση της Κύπρου», υποστηρίζει ο πρώην υπουργός
Εξωτερικών. «Δεν μέτρησαν την επίδραση της Ρωσικής Ομοσπονδίας, μιας
χώρας-κλειδί στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ».
«Οι τεράστιες δυνατότητες της Κύπρου προκάλεσαν μέγιστες
ανισορροπίες»
«Η Κύπρος διαθέτει τεράστιες δυνατότητες, όχι μόνο τουριστικές, καθώς τα
κοιτάσματα υδρογονανθράκων προκάλεσαν ενδεχομένως μέγιστη ανισορροπία στους
συσχετισμούς ισχύος και επιρροής εντός και εκτός ΕΕ. Το ερώτημα που θα μπορούσε
να τεθεί σήμερα είναι αν τα κυπριακά κοιτάσματα θα είναι ευρωπαϊκά, ρωσικά,
τουρκικά, λιβανέζικα, ή ισραηλινά. Αυτό όμως είναι ένα άλλο θέμα που πρέπει να
αντιμετωπίσει η ευρωπαϊκή πολιτική...».
«Δυσανάλογο και άδικο το μαρτύριο της Κύπρου»
«Εν όψει των γεγονότων, υποτιμάται η γεωπολιτική προσέγγιση, και υιοθετείται
η ψευδο-τεχνοκρατική (sic), την ώρα που η κυπριακή κοινωνία έχει
εισέλθει σε μία οδό μαρτυρίου δυσανάλογη και άδικη».
«Για όλα τα
ανωτέρω, (εκφράζω την) αλληλεγγύη μου και στήριξη μου στους Κυπρίους»,
καταλήγει ο Μορατίνος.
Ολόκληρο το άρθρο
Προς Υπεράσπιση της Κύπρου
Ακόμα θυμάμαι τον Ιούνιο του 2003, όταν ο πρόεδρος
Κληρίδης επέστρεφε στη Λευκωσία από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο κομίζοντας την
ομόφωνη απόφαση της ΕΕ να δεχθεί την Κύπρο ως νέο κράτος μέλος της. Οι
ευρωπαϊκές και κυπριακές σημαίες ξεδιπλώθηκαν και πολλαπλασιάστηκαν στη Λεωφόρο
Μακαρίου, ο θόρυβος από τα χιλιάδες κλάξον ηχούσε επί ώρες και η κυπριακή
ζιβάνα έρεε σε όλους τους δημόσιους χώρους και τα καφέ της νήσου, όπου
γιόρταζαν με ευθυμία και ικανοποίηση την αναγνώριση της Κύπρου ως ευρωπαϊκής
επικράτειας. Δέκα χρόνια αργότερα, οι ίδιοι δρόμοι έγιναν μάρτυρες διαδηλώσεων
με υψωμένα πλακατ τα οποία ζητούν την έξοδο από την Ευρώπη και ασκούν δριμεία
κριτική στις Βρυξέλλες.
Τι συνέβη στην Κύπρο ώστε να περάσει μέσα σε μία μόνο
δεκαετία από τον φιλοευρωπαϊκό ενθουσιασμό στη δυσαρέσκεια; Στις γραμμές που
ακολουθούν δεν φιλοδοξώ να αναλύσω την οργανωμένη από τους ευρωπαίους ιθύνοντες
απερισκεψία για τη διάσωση της Κύπρου. Κάτι τέτοιο θα άξιζε ένα ειδικό
άρθρο. Το μόνο που επιδιώκω είναι να συμβάλω στην σκέψεις όσον αφορά τους
απώτερους λόγος που οδήγησαν σε αυτήν την κλιμακούμενη και αρνητική πράξη των
Ευρωπαίων έναντι των Κυπρίων.
Ως υπουργός Εξωτερικών έγινα μάρτυρας της διάψευσης των
βασικών ευρωπαϊκών παραγόντων, αλλά και του διεθνούς κατεστημένου για
την απόρριψη από την Κύπρο του Σχεδίου Αννάν ΙΙ. Πολλοί εξ’ αυτών διερωτόντο:
«πώς είναι δυνατόν το 75% των πολιτών αυτού του μικρού κράτους να τολμά να πει όχι
σε ένα σχέδιο που έχουν υπαγορεύσει Ουάσιγκτον, Βερολίνο και Βρυξέλλες;».
Για άλλη μία φορά, έγινα μάρτυρας, με μια κάποια απογοήτευση, του τρόπου με τον
οποίον η διεθνής κοινότητα σχεδίαζε το μέλλον ενός λαού και ενός έθνους, χωρίς
να λαμβάνει υπ’ όψη της τη γνώμη του και την ιστορική του προοπτική, αλλά και
χωρίς να προβλέπει τις συνέπειες των προτεινομένων. Οι Κύπριοι απέρριψαν με
συντριπτική πλειοψηφία ένα σχέδιο το οποίο θεώρησαν ελάχιστα δίκαιο για να
κατορθώσει να σταθεροποιήσει μία διαρκή λύση στη διαίρεση του νησιού. Η
συγκεκριμένη δημοκρατική απόφαση δεν άρεσε στη διεθνή ιθύνουσα τάξη, η
οποία, αντί να αναζητήσει λύσεις συγκεκριμένες και να προωθήσει ένα νέο γύρο
διαπραγματεύσεων, τιμώρησε τη χώρα και τον πρόεδρο Παπαδόπουλο με απομόνωση.
Οι υπουργοί του Ecofin αγνόησαν την
εθνική και διεθνή πραγματικότητα
Μέσα σε ελάχιστα μόνο χρόνια αυτή η χώρα ανήλθε, με τη
δική της αξία στα επίπεδα ποιότητας και ανταγωνισμού που απαιτούσαν τα
ευρωπαϊκά πρότυπα. Η Κύπρος ήταν μία χώρα πρότυπο η οποία ανταποκρίθηκε με
ταχύτητα στις κοινωνικές, θεσμικές, οικονομικές, χρηματιστηριακές απαιτήσεις,
καθώς και σε αυτές σε ζητήματα ασφαλείας, που απαιτούσε η Ευρώπη. Συμμορφώθηκε
με τις απαιτήσεις του Σένγκεν και του ευρώ, και τα οικονομικά της νούμερα ήταν
αυτά μιας ευημερούσας χώρας. Το σημερινό αποκηρυγμένο κυπριακό τραπεζικό
σύστημα παρουσιαζόταν, μόλις πέντε χρόνια πριν, ως σημείο αναφοράς σε ευρωπαϊκό
και διεθνές επίπεδο. Οχι μόνο οι ελληνικές τράπεζες, αλλά πολλές εταιρίες,
ανάμεσά τους βρετανικές και γερμανικές, γνώριζαν και επωφελήθηκαν από την
κυπριακή πλατφόρμα. Σκανδαλίζομαι όταν ακούω σήμερα πώς αυτό το
τραπεζικό σύστημα ταπεινώνει τους Κυπρίους εξαιτίας των καταθέσεων ρωσικών
εταιριών και φυσικών προσώπων: μπορούμε να αναρωτηθούμε αν η άφιξη ρωσικών
κεφαλαίων η οποία καταγγέλλεται στην Κύπρο δεν έχει σημειωθεί επίσης στη
Γερμανία ή το Ηνωμένο Βασίλειο; Η κατάσταση του κυπριακού τραπεζικού συστήματος
ήταν γνωστή και, γι’ αυτό, η Τρόικα είχε πληροφορίες. Το συγκεκριμένο θέμα
συζητήθηκε κατά την κυπριακή προεδρία της ΕΕ.
Στην άτυπη σύνοδο του Ecofin το Σεπτέμβριο
του 2012 στη Λευκωσία, οι παντοδύναμοι ευρωπαίοι υπουργοί Οικονομικών άκουσαν
κατά το δείπνο μία παρέμβαση άκρως ενδεικτική του κύπριου υπουργού Οικονομικών,
Βάσσου Σιαρλή. (Ο κ. Σιαρλής) υπενθύμισε ότι η παρακμή της (αρχαίας)
Αθήνας ξεκίνησε από τη ρήξη σε όσα είχαν συμφωνηθεί από τις 150 πόλεις-κράτη
της Συμμαχίας της Δήλου. Η σύγκριση με την ΕΕ και τη Γερμανία δεν έγινε θετικά
δεκτή και οι υπουργοί του ευρώ έκαναν τα στραβά μάτια στην παρέμβαση, στην
οποία επαναλαμβανόταν η ανάγκη να υπάρξει έξοδος από κοινού από αυτήν την κρίση.
Την ώρα που ακούγονται φωνές επικριτικές κατά της Κύπρου,
οφείλουμε να θυμίσουμε στην ευρωπαϊκή κοινή γνώμη ότι αυτή η χώρα, όπου ζουν
κάτι παραπάνω από 1.200.000 κάτοικοι, έχει ΑΕΠ ύψους 21,5 δισ. ευρώ, βρίσκεται
στην 31η θέση του Δείκτη Ανθρώπινης Ανάπτυξης, διαθέτει μία νεοπαγή
πανεπιστημιακή κοινότητα που αριθμεί 7.000 φοιτητές, και υδρογονάνθρακες που
αντιπροσωπεύουν τα τρίτα σε μέγεθος αποθέματα παγκοσμίως. Οι υπουργοί του Ecofin αγνόησαν την εθνική και διεθνή πραγματικότητα, καθώς και
τη γεωπολιτική και στρατηγική θέση της Κύπρου. Δεν εκτίμησαν, την ώρα που
αντιδικούσαν για το κυπριακό ζήτημα, την επιρροή της Ρωσικής Ομοσπονδίας, μίας
χώρας-κλειδί στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ. Η Κύπρος διαθέτει ένα μεγάλο
δυναμικό και όχι μόνο τουριστικό, γιατί τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων της έχουν
προκαλέσει πιθανόν τεράστια ανισορροπία στους συσχετισμούς ισχύος και επιρροής
εντός και εκτός ΕΕ. Το ερώτημα που θα μπορούσε να τεθεί σήμερα είναι αν τα
κυπριακά κοιτάσματα θα είναι ευρωπαϊκά, ρωσικά, τουρκικά, λιβανέζικα ή
ισραηλινά. Αυτό ωστόσο είναι άλλο ένα επίμαχο ζήτημα που πρέπει να
αντιμετωπίσει η ευρωπαϊκή πολιτική....
Εν όψει των γεγονότων, υποτιμάται η γεωπολιτική
προσέγγιση και υιοθετείται η ψευδο-τεχνοκρατική, την ώρα που η κυπριακή
κοινωνία έχει εισέλθει σε μία οδό μαρτυρίου δυσανάλογη και άδικη. Για όλα τα
ανωτέρω, (εκφράζω) την αλληλεγγύη μου και στήριξή μου στην Κύπρο.
· Ο Μιγκέλ Ανχελ Μορατίνος διετέλεσε υπουργός
Εξωτερικών της Ισπανίας
El Pais
Το άρθρο στα ισπανικά:
Δριμύτατη
κριτική κατά των υπουργών Οικονομικών της Ευρωπαϊκής Ενωσης, εξαπολύει
μέσα από τις σελίδες της El Pais σε άρθρο του-μανιφέστο υπέρ της
Μεγαλονήσου με τον εύγλωττο τίτλο «Προς υπεράσπιση της Κύπρου» ο πρώην
υπουργός Εξωτερικών της Ισπανίας Μιγκέλ Ανχελ Μορατίνος, κατηγορώντας
τους ευθέως ότι «αγνόησαν τη διεθνή και εθνική πραγματικότητα» και το
γεωπολιτικό ρόλο της χώρας.
Ο υπουργός της κυβέρνησης Θαπατέρο, καταγγέλλει τους ευρωπαίους
αξιωματούχους ως υπεύθυνους για τη μεταστροφή του φιλοευρωπαϊκού
κλίματος στη Μεγαλόνησο, και την διολίσθηση από τους διθυράμβους της
ένταξης στο «ευρωπαϊκό κλαμπ» το 2003 στις σημερινές διαδηλώσεις και το
αίτημα περί εξόδου από το ευρώ.
Η απομόνωση της Κύπρου, αρχίζει κατά τον Μορατίνος από την απόρριψη του
σχεδίου Ανάν από «τη συντριπτική πλειοψηφία των Κυπρίων». «Η
συγκεκριμένη απόφαση, δεν άρεσε στη διεθνή ιθύνουσα τάξη (sic), η οποία
αντί να αναζητήσει λύσεις συγκεκριμένες και να προωθήσει έναν νέο γύρο
διαπραγματεύσεων, τιμώρησε τη χώρα και τον πρόεδρο Παπαδόπουλο με
απομόνωση».
- See more at:
http://www.philenews.com/el-gr/koinonia-anthropoi/443/138986/katigoro-tin-evropi-arthro-sok-tou-t-ypex-tis-ispanias-gia-tin-kypro#sthash.2sEJTWBT.dpuf
Δριμύτατη
κριτική κατά των υπουργών Οικονομικών της Ευρωπαϊκής Ενωσης, εξαπολύει
μέσα από τις σελίδες της El Pais σε άρθρο του-μανιφέστο υπέρ της
Μεγαλονήσου με τον εύγλωττο τίτλο «Προς υπεράσπιση της Κύπρου» ο πρώην
υπουργός Εξωτερικών της Ισπανίας Μιγκέλ Ανχελ Μορατίνος, κατηγορώντας
τους ευθέως ότι «αγνόησαν τη διεθνή και εθνική πραγματικότητα» και το
γεωπολιτικό ρόλο της χώρας.
Ο υπουργός της κυβέρνησης Θαπατέρο, καταγγέλλει τους ευρωπαίους
αξιωματούχους ως υπεύθυνους για τη μεταστροφή του φιλοευρωπαϊκού
κλίματος στη Μεγαλόνησο, και την διολίσθηση από τους διθυράμβους της
ένταξης στο «ευρωπαϊκό κλαμπ» το 2003 στις σημερινές διαδηλώσεις και το
αίτημα περί εξόδου από το ευρώ.
Η απομόνωση της Κύπρου, αρχίζει κατά τον Μορατίνος από την απόρριψη του
σχεδίου Ανάν από «τη συντριπτική πλειοψηφία των Κυπρίων». «Η
συγκεκριμένη απόφαση, δεν άρεσε στη διεθνή ιθύνουσα τάξη (sic), η οποία
αντί να αναζητήσει λύσεις συγκεκριμένες και να προωθήσει έναν νέο γύρο
διαπραγματεύσεων, τιμώρησε τη χώρα και τον πρόεδρο Παπαδόπουλο με
απομόνωση».
- See more at:
http://www.philenews.com/el-gr/koinonia-anthropoi/443/138986/katigoro-tin-evropi-arthro-sok-tou-t-ypex-tis-ispanias-gia-tin-kypro#sthash.2sEJTWBT.dpuf
Δριμύτατη
κριτική κατά των υπουργών Οικονομικών της Ευρωπαϊκής Ενωσης, εξαπολύει
μέσα από τις σελίδες της El Pais σε άρθρο του-μανιφέστο υπέρ της
Μεγαλονήσου με τον εύγλωττο τίτλο «Προς υπεράσπιση της Κύπρου» ο πρώην
υπουργός Εξωτερικών της Ισπανίας Μιγκέλ Ανχελ Μορατίνος, κατηγορώντας
τους ευθέως ότι «αγνόησαν τη διεθνή και εθνική πραγματικότητα» και το
γεωπολιτικό ρόλο της χώρας.
Ο υπουργός της κυβέρνησης Θαπατέρο, καταγγέλλει τους ευρωπαίους
αξιωματούχους ως υπεύθυνους για τη μεταστροφή του φιλοευρωπαϊκού
κλίματος στη Μεγαλόνησο, και την διολίσθηση από τους διθυράμβους της
ένταξης στο «ευρωπαϊκό κλαμπ» το 2003 στις σημερινές διαδηλώσεις και το
αίτημα περί εξόδου από το ευρώ.
Η απομόνωση της Κύπρου, αρχίζει κατά τον Μορατίνος από την απόρριψη του
σχεδίου Ανάν από «τη συντριπτική πλειοψηφία των Κυπρίων». «Η
συγκεκριμένη απόφαση, δεν άρεσε στη διεθνή ιθύνουσα τάξη (sic), η οποία
αντί να αναζητήσει λύσεις συγκεκριμένες και να προωθήσει έναν νέο γύρο
διαπραγματεύσεων, τιμώρησε τη χώρα και τον πρόεδρο Παπαδόπουλο με
απομόνωση».
«Σημείο αναφοράς έως πρότινος ο κυπριακό τραπεζικό σύστημα...»
Ο κ. Μορατίνος «θυμίζει» ότι «το σημερινό αποκηρυγμένο τραπεζικό
κυπριακό σύστημα, παρουσιαζόταν, μόλις πέντε χρόνια πριν, ως σημείο
αναφοράς τόσο σε ευρωπαϊκό όσο και σε διεθνές επίπεδο». Οπως επισημαίνει
εξάλλου, «όχι μόνο οι ελληνικές τράπεζες, αλλά πολλές άλλες εταιρίες
και ιδρύματα, ανάμεσά τους βρετανικά και γερμανικά, γνώριζαν και
επωφελήθηκαν από το κυπριακό σύστημα». «Σκανδαλίζομαι σήμερα όταν ακούω
τον τρόπο με τον οποίον οι κυπριακές τράπεζες αποτελούν ταπείνωση για
τους Κυπρίους εξαιτίας των καταθέσεων που διατηρούσαν ρώσοι ιδιώτες και
εταιρίες, γιατί μπορούμε να αναρωτηθούμε αντιστοίχως αν (παρόμοια) άφιξη
ρωσικών κεφαλαίων (η οποία αποκηρύσσεται στην Κύπρο) δεν έχει σημειωθεί
επίσης σε Γερμανία ή Ηνωμένο Βασίλειο». «Η κατάσταση στην Κύπρο ήταν
γνωστή, και γι’ αυτό η Τρόικα είχε πληροφορίες», επισημαίνει ο κ.
Μορατίνος.
Σιαρλής: «Ετσι διαλύθηκε η Συμμαχία της Δήλου...»
Ο πρώην υπουργός Εξωτερικών της Ισπανίας αναφέρεται και στη δραματική
έκκληση που είχε απευθύνει τον Σεπτέμβριο του 2012 στη Λευκωσία ενώπιον
των «παντοδύναμων υπουργών του Ecofin», ο κύπριος υπουργός Οικονομικών
κ. Βάσσος Σιαρλής, υπενθυμίζοντας ότι «η παρακμή της Αθήνας ξεκίνησε με
τη διάρρηξη των συμφωνιών στις οποίες είχαν καταλήξει οι 150
πόλεις-κράτη της Συμμαχίας της Δήλου». «Η σύγκριση με την ΕΕ και τη
Γερμανία δεν έγινε δεκτή με θετικό μάτι και οι υπουργοί του ευρώ έκαναν
τα στραβά μάτια στην παρέμβαση, στην οποία τονιζόταν η ανάγκη να υπάρξει
συνεργασία για την έξοδο από την κρίση», όπως χαρακτηριστικά γράφει ο
Μορατίνος.
«Οταν ακούγονται φωνές τόσο επικριτικές κατά της Κύπρου, πρέπει να
υπενθυμίσουμε στην ευρωπαϊκή κοινή γνώμη ότι αυτή η χώρα, στην οποία
ζουν μόλις κάτι παραπάνω από 1.200.000 κάτοικοι, διαθέτει ΑΕΠ της τάξεως
των 21,5 δισ. ευρώ, κατέχει την 31η θέση στο Δείκτη Ανθρώπινης
Ανάπτυξης, νεοπαγή πανεπιστημιακή κοινότητα με 7.000 φοιτητές και
υδρογονάνθρακες οι οποίοι αποτελούν τα τρίτα σε μέγεθος αποθέματα σε
παγκόσμιο επίπεδο».
«Οι υπουργοί του Ecofin αγνόησαν την διεθνή και εθνική πραγματικότητα»
«Οι υπουργοί του Ecofin αγνόησαν τη διεθνή και εθνική πραγματικότητα,
καθώς και τη γεωπολιτική και στρατηγική θέση της Κύπρου», υποστηρίζει ο
πρώην υπουργός Εξωτερικών. «Δεν μέτρησαν την επίδραση της Ρωσικής
Ομοσπονδίας, μιας χώρας-κλειδί στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ».
«Οι τεράστιες δυνατότητες της Κύπρου προκάλεσαν μέγιστες ανισορροπίες»
«Η Κύπρος διαθέτει τεράστιες δυνατότητες, όχι μόνο τουριστικές, καθώς
τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων προκάλεσαν ενδεχομένως μέγιστη ανισορροπία
στους συσχετισμούς ισχύος και επιρροής εντός και εκτός ΕΕ. Το ερώτημα
που θα μπορούσε να τεθεί σήμερα είναι αν τα κυπριακά κοιτάσματα θα είναι
ευρωπαϊκά, ρωσικά, τουρκικά, λιβανέζικα, ή ισραηλινά. Αυτό όμως είναι
ένα άλλο θέμα που πρέπει να αντιμετωπίσει η ευρωπαϊκή πολιτική...».
«Δυσανάλογο και άδικο το μαρτύριο της Κύπρου»
«Εν όψει των γεγονότων, υποτιμάται η γεωπολιτική προσέγγιση, και
υιοθετείται η ψευδο-τεχνοκρατική (sic), την ώρα που η κυπριακή κοινωνία
έχει εισέλθει σε μία οδό μαρτυρίου δυσανάλογη και άδικη».
«Για όλα τα ανωτέρω, (εκφράζω την) αλληλεγγύη μου και στήριξη μου στους Κυπρίους», καταλήγει ο Μορατίνος.
Ολόκληρο το άρθρο
Ακόμα θυμάμαι τον Ιούνιο του 2003, όταν ο πρόεδρος Κληρίδης επέστρεφε
στη Λευκωσία από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο κομίζοντας την ομόφωνη απόφαση
της ΕΕ να δεχθεί την Κύπρο ως νέο κράτος μέλος της. Οι ευρωπαϊκές και
κυπριακές σημαίες ξεδιπλώθηκαν και πολλαπλασιάστηκαν στη Λεωφόρο
Μακαρίου, ο θόρυβος από τα χιλιάδες κλάξον ηχούσε επί ώρες και η
κυπριακή ζιβάνα έρεε σε όλους τους δημόσιους χώρους και τα καφέ της
νήσου, όπου γιόρταζαν με ευθυμία και ικανοποίηση την αναγνώριση της
Κύπρου ως ευρωπαϊκής επικράτειας. Δέκα χρόνια αργότερα, οι ίδιοι δρόμοι
έγιναν μάρτυρες διαδηλώσεων με υψωμένα πλακατ τα οποία ζητούν την έξοδο
από την Ευρώπη και ασκούν δριμεία κριτική στις Βρυξέλλες.
Τι συνέβη στην Κύπρο ώστε να περάσει μέσα σε μία μόνο δεκαετία από τον φιλοευρωπαϊκό ενθουσιασμό στη δυσαρέσκεια; Στις γραμμές που ακολουθούν δεν φιλοδοξώ να αναλύσω την οργανωμένη από τους ευρωπαίους ιθύνοντες απερισκεψία για τη διάσωση της Κύπρου. Κάτι τέτοιο θα άξιζε ένα ειδικό άρθρο. Το μόνο που επιδιώκω είναι να συμβάλω στην σκέψεις όσον αφορά τους απώτερους λόγος που οδήγησαν σε αυτήν την κλιμακούμενη και αρνητική πράξη των Ευρωπαίων έναντι των Κυπρίων.
Ως υπουργός Εξωτερικών έγινα μάρτυρας της διάψευσης των βασικών ευρωπαϊκών παραγόντων, αλλά και του διεθνούς κατεστημένου για την απόρριψη από την Κύπρο του Σχεδίου Αννάν ΙΙ. Πολλοί εξ’ αυτών διερωτόντο: «πώς είναι δυνατόν το 75% των πολιτών αυτού του μικρού κράτους να τολμά να πει όχι σε ένα σχέδιο που έχουν υπαγορεύσει Ουάσιγκτον, Βερολίνο και Βρυξέλλες;». Για άλλη μία φορά, έγινα μάρτυρας, με μια κάποια απογοήτευση, του τρόπου με τον οποίον η διεθνής κοινότητα σχεδίαζε το μέλλον ενός λαού και ενός έθνους, χωρίς να λαμβάνει υπ’ όψη της τη γνώμη του και την ιστορική του προοπτική, αλλά και χωρίς να προβλέπει τις συνέπειες των προτεινομένων. Οι Κύπριοι απέρριψαν με συντριπτική πλειοψηφία ένα σχέδιο το οποίο θεώρησαν ελάχιστα δίκαιο για να κατορθώσει να σταθεροποιήσει μία διαρκή λύση στη διαίρεση του νησιού. Η συγκεκριμένη δημοκρατική απόφαση δεν άρεσε στη διεθνή ιθύνουσα τάξη, η οποία, αντί να αναζητήσει λύσεις συγκεκριμένες και να προωθήσει ένα νέο γύρο διαπραγματεύσεων, τιμώρησε τη χώρα και τον πρόεδρο Παπαδόπουλο με απομόνωση.
Οι υπουργοί του Ecofin αγνόησαν την εθνική και διεθνή πραγματικότητα
Μέσα σε ελάχιστα μόνο χρόνια αυτή η χώρα ανήλθε, με τη δική της αξία στα επίπεδα ποιότητας και ανταγωνισμού που απαιτούσαν τα ευρωπαϊκά πρότυπα. Η Κύπρος ήταν μία χώρα πρότυπο η οποία ανταποκρίθηκε με ταχύτητα στις κοινωνικές, θεσμικές, οικονομικές, χρηματιστηριακές απαιτήσεις, καθώς και σε αυτές σε ζητήματα ασφαλείας, που απαιτούσε η Ευρώπη. Συμμορφώθηκε με τις απαιτήσεις του Σένγκεν και του ευρώ, και τα οικονομικά της νούμερα ήταν αυτά μιας ευημερούσας χώρας. Το σημερινό αποκηρυγμένο κυπριακό τραπεζικό σύστημα παρουσιαζόταν, μόλις πέντε χρόνια πριν, ως σημείο αναφοράς σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο. Οχι μόνο οι ελληνικές τράπεζες, αλλά πολλές εταιρίες, ανάμεσά τους βρετανικές και γερμανικές, γνώριζαν και επωφελήθηκαν από την κυπριακή πλατφόρμα. Σκανδαλίζομαι όταν ακούω σήμερα πώς αυτό το τραπεζικό σύστημα ταπεινώνει τους Κυπρίους εξαιτίας των καταθέσεων ρωσικών εταιριών και φυσικών προσώπων: μπορούμε να αναρωτηθούμε αν η άφιξη ρωσικών κεφαλαίων η οποία καταγγέλλεται στην Κύπρο δεν έχει σημειωθεί επίσης στη Γερμανία ή το Ηνωμένο Βασίλειο; Η κατάσταση του κυπριακού τραπεζικού συστήματος ήταν γνωστή και, γι’ αυτό, η Τρόικα είχε πληροφορίες. Το συγκεκριμένο θέμα συζητήθηκε κατά την κυπριακή προεδρία της ΕΕ.
Στην άτυπη σύνοδο του Ecofin το Σεπτέμβριο του 2012 στη Λευκωσία, οι παντοδύναμοι ευρωπαίοι υπουργοί Οικονομικών άκουσαν κατά το δείπνο μία παρέμβαση άκρως ενδεικτική του κύπριου υπουργού Οικονομικών, Βάσσου Σιαρλή. (Ο κ. Σιαρλής) υπενθύμισε ότι η παρακμή της (αρχαίας) Αθήνας ξεκίνησε από τη ρήξη σε όσα είχαν συμφωνηθεί από τις 150 πόλεις-κράτη της Συμμαχίας της Δήλου. Η σύγκριση με την ΕΕ και τη Γερμανία δεν έγινε θετικά δεκτή και οι υπουργοί του ευρώ έκαναν τα στραβά μάτια στην παρέμβαση, στην οποία επαναλαμβανόταν η ανάγκη να υπάρξει έξοδος από κοινού από αυτήν την κρίση.
Την ώρα που ακούγονται φωνές επικριτικές κατά της Κύπρου, οφείλουμε να θυμίσουμε στην ευρωπαϊκή κοινή γνώμη ότι αυτή η χώρα, όπου ζουν κάτι παραπάνω από 1.200.000 κάτοικοι, έχει ΑΕΠ ύψους 21,5 δισ. ευρώ, βρίσκεται στην 31η θέση του Δείκτη Ανθρώπινης Ανάπτυξης, διαθέτει μία νεοπαγή πανεπιστημιακή κοινότητα που αριθμεί 7.000 φοιτητές, και υδρογονάνθρακες που αντιπροσωπεύουν τα τρίτα σε μέγεθος αποθέματα παγκοσμίως. Οι υπουργοί του Ecofin αγνόησαν την εθνική και διεθνή πραγματικότητα, καθώς και τη γεωπολιτική και στρατηγική θέση της Κύπρου. Δεν εκτίμησαν, την ώρα που αντιδικούσαν για το κυπριακό ζήτημα, την επιρροή της Ρωσικής Ομοσπονδίας, μίας χώρας-κλειδί στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ. Η Κύπρος διαθέτει ένα μεγάλο δυναμικό και όχι μόνο τουριστικό, γιατί τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων της έχουν προκαλέσει πιθανόν τεράστια ανισορροπία στους συσχετισμούς ισχύος και επιρροής εντός και εκτός ΕΕ. Το ερώτημα που θα μπορούσε να τεθεί σήμερα είναι αν τα κυπριακά κοιτάσματα θα είναι ευρωπαϊκά, ρωσικά, τουρκικά, λιβανέζικα ή ισραηλινά. Αυτό ωστόσο είναι άλλο ένα επίμαχο ζήτημα που πρέπει να αντιμετωπίσει η ευρωπαϊκή πολιτική....
Εν όψει των γεγονότων, υποτιμάται η γεωπολιτική προσέγγιση και υιοθετείται η ψευδο-τεχνοκρατική, την ώρα που η κυπριακή κοινωνία έχει εισέλθει σε μία οδό μαρτυρίου δυσανάλογη και άδικη. Για όλα τα ανωτέρω, (εκφράζω) την αλληλεγγύη μου και στήριξή μου στην Κύπρο.
· Ο Μιγκέλ Ανχελ Μορατίνος διετέλεσε υπουργός Εξωτερικών της Ισπανίας
El Pais
Το άρθρο στα ισπανικά:
http://economia.elpais.com/economia/2013/03/28/actualidad/1364504012_929990.html
- See more at:
http://www.philenews.com/el-gr/koinonia-anthropoi/443/138986/katigoro-tin-evropi-arthro-sok-tou-t-ypex-tis-ispanias-gia-tin-kypro#sthash.2sEJTWBT.dpufΟλόκληρο το άρθρο
Προς Υπεράσπιση της Κύπρου
Τι συνέβη στην Κύπρο ώστε να περάσει μέσα σε μία μόνο δεκαετία από τον φιλοευρωπαϊκό ενθουσιασμό στη δυσαρέσκεια; Στις γραμμές που ακολουθούν δεν φιλοδοξώ να αναλύσω την οργανωμένη από τους ευρωπαίους ιθύνοντες απερισκεψία για τη διάσωση της Κύπρου. Κάτι τέτοιο θα άξιζε ένα ειδικό άρθρο. Το μόνο που επιδιώκω είναι να συμβάλω στην σκέψεις όσον αφορά τους απώτερους λόγος που οδήγησαν σε αυτήν την κλιμακούμενη και αρνητική πράξη των Ευρωπαίων έναντι των Κυπρίων.
Ως υπουργός Εξωτερικών έγινα μάρτυρας της διάψευσης των βασικών ευρωπαϊκών παραγόντων, αλλά και του διεθνούς κατεστημένου για την απόρριψη από την Κύπρο του Σχεδίου Αννάν ΙΙ. Πολλοί εξ’ αυτών διερωτόντο: «πώς είναι δυνατόν το 75% των πολιτών αυτού του μικρού κράτους να τολμά να πει όχι σε ένα σχέδιο που έχουν υπαγορεύσει Ουάσιγκτον, Βερολίνο και Βρυξέλλες;». Για άλλη μία φορά, έγινα μάρτυρας, με μια κάποια απογοήτευση, του τρόπου με τον οποίον η διεθνής κοινότητα σχεδίαζε το μέλλον ενός λαού και ενός έθνους, χωρίς να λαμβάνει υπ’ όψη της τη γνώμη του και την ιστορική του προοπτική, αλλά και χωρίς να προβλέπει τις συνέπειες των προτεινομένων. Οι Κύπριοι απέρριψαν με συντριπτική πλειοψηφία ένα σχέδιο το οποίο θεώρησαν ελάχιστα δίκαιο για να κατορθώσει να σταθεροποιήσει μία διαρκή λύση στη διαίρεση του νησιού. Η συγκεκριμένη δημοκρατική απόφαση δεν άρεσε στη διεθνή ιθύνουσα τάξη, η οποία, αντί να αναζητήσει λύσεις συγκεκριμένες και να προωθήσει ένα νέο γύρο διαπραγματεύσεων, τιμώρησε τη χώρα και τον πρόεδρο Παπαδόπουλο με απομόνωση.
Οι υπουργοί του Ecofin αγνόησαν την εθνική και διεθνή πραγματικότητα
Μέσα σε ελάχιστα μόνο χρόνια αυτή η χώρα ανήλθε, με τη δική της αξία στα επίπεδα ποιότητας και ανταγωνισμού που απαιτούσαν τα ευρωπαϊκά πρότυπα. Η Κύπρος ήταν μία χώρα πρότυπο η οποία ανταποκρίθηκε με ταχύτητα στις κοινωνικές, θεσμικές, οικονομικές, χρηματιστηριακές απαιτήσεις, καθώς και σε αυτές σε ζητήματα ασφαλείας, που απαιτούσε η Ευρώπη. Συμμορφώθηκε με τις απαιτήσεις του Σένγκεν και του ευρώ, και τα οικονομικά της νούμερα ήταν αυτά μιας ευημερούσας χώρας. Το σημερινό αποκηρυγμένο κυπριακό τραπεζικό σύστημα παρουσιαζόταν, μόλις πέντε χρόνια πριν, ως σημείο αναφοράς σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο. Οχι μόνο οι ελληνικές τράπεζες, αλλά πολλές εταιρίες, ανάμεσά τους βρετανικές και γερμανικές, γνώριζαν και επωφελήθηκαν από την κυπριακή πλατφόρμα. Σκανδαλίζομαι όταν ακούω σήμερα πώς αυτό το τραπεζικό σύστημα ταπεινώνει τους Κυπρίους εξαιτίας των καταθέσεων ρωσικών εταιριών και φυσικών προσώπων: μπορούμε να αναρωτηθούμε αν η άφιξη ρωσικών κεφαλαίων η οποία καταγγέλλεται στην Κύπρο δεν έχει σημειωθεί επίσης στη Γερμανία ή το Ηνωμένο Βασίλειο; Η κατάσταση του κυπριακού τραπεζικού συστήματος ήταν γνωστή και, γι’ αυτό, η Τρόικα είχε πληροφορίες. Το συγκεκριμένο θέμα συζητήθηκε κατά την κυπριακή προεδρία της ΕΕ.
Στην άτυπη σύνοδο του Ecofin το Σεπτέμβριο του 2012 στη Λευκωσία, οι παντοδύναμοι ευρωπαίοι υπουργοί Οικονομικών άκουσαν κατά το δείπνο μία παρέμβαση άκρως ενδεικτική του κύπριου υπουργού Οικονομικών, Βάσσου Σιαρλή. (Ο κ. Σιαρλής) υπενθύμισε ότι η παρακμή της (αρχαίας) Αθήνας ξεκίνησε από τη ρήξη σε όσα είχαν συμφωνηθεί από τις 150 πόλεις-κράτη της Συμμαχίας της Δήλου. Η σύγκριση με την ΕΕ και τη Γερμανία δεν έγινε θετικά δεκτή και οι υπουργοί του ευρώ έκαναν τα στραβά μάτια στην παρέμβαση, στην οποία επαναλαμβανόταν η ανάγκη να υπάρξει έξοδος από κοινού από αυτήν την κρίση.
Την ώρα που ακούγονται φωνές επικριτικές κατά της Κύπρου, οφείλουμε να θυμίσουμε στην ευρωπαϊκή κοινή γνώμη ότι αυτή η χώρα, όπου ζουν κάτι παραπάνω από 1.200.000 κάτοικοι, έχει ΑΕΠ ύψους 21,5 δισ. ευρώ, βρίσκεται στην 31η θέση του Δείκτη Ανθρώπινης Ανάπτυξης, διαθέτει μία νεοπαγή πανεπιστημιακή κοινότητα που αριθμεί 7.000 φοιτητές, και υδρογονάνθρακες που αντιπροσωπεύουν τα τρίτα σε μέγεθος αποθέματα παγκοσμίως. Οι υπουργοί του Ecofin αγνόησαν την εθνική και διεθνή πραγματικότητα, καθώς και τη γεωπολιτική και στρατηγική θέση της Κύπρου. Δεν εκτίμησαν, την ώρα που αντιδικούσαν για το κυπριακό ζήτημα, την επιρροή της Ρωσικής Ομοσπονδίας, μίας χώρας-κλειδί στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ. Η Κύπρος διαθέτει ένα μεγάλο δυναμικό και όχι μόνο τουριστικό, γιατί τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων της έχουν προκαλέσει πιθανόν τεράστια ανισορροπία στους συσχετισμούς ισχύος και επιρροής εντός και εκτός ΕΕ. Το ερώτημα που θα μπορούσε να τεθεί σήμερα είναι αν τα κυπριακά κοιτάσματα θα είναι ευρωπαϊκά, ρωσικά, τουρκικά, λιβανέζικα ή ισραηλινά. Αυτό ωστόσο είναι άλλο ένα επίμαχο ζήτημα που πρέπει να αντιμετωπίσει η ευρωπαϊκή πολιτική....
Εν όψει των γεγονότων, υποτιμάται η γεωπολιτική προσέγγιση και υιοθετείται η ψευδο-τεχνοκρατική, την ώρα που η κυπριακή κοινωνία έχει εισέλθει σε μία οδό μαρτυρίου δυσανάλογη και άδικη. Για όλα τα ανωτέρω, (εκφράζω) την αλληλεγγύη μου και στήριξή μου στην Κύπρο.
· Ο Μιγκέλ Ανχελ Μορατίνος διετέλεσε υπουργός Εξωτερικών της Ισπανίας
El Pais
Το άρθρο στα ισπανικά:
http://economia.elpais.com/economia/2013/03/28/actualidad/1364504012_929990.html
Δριμύτατη
κριτική κατά των υπουργών Οικονομικών της Ευρωπαϊκής Ενωσης, εξαπολύει
μέσα από τις σελίδες της El Pais σε άρθρο του-μανιφέστο υπέρ της
Μεγαλονήσου με τον εύγλωττο τίτλο «Προς υπεράσπιση της Κύπρου» ο πρώην
υπουργός Εξωτερικών της Ισπανίας Μιγκέλ Ανχελ Μορατίνος, κατηγορώντας
τους ευθέως ότι «αγνόησαν τη διεθνή και εθνική πραγματικότητα» και το
γεωπολιτικό ρόλο της χώρας.
Ο υπουργός της κυβέρνησης Θαπατέρο, καταγγέλλει τους ευρωπαίους
αξιωματούχους ως υπεύθυνους για τη μεταστροφή του φιλοευρωπαϊκού
κλίματος στη Μεγαλόνησο, και την διολίσθηση από τους διθυράμβους της
ένταξης στο «ευρωπαϊκό κλαμπ» το 2003 στις σημερινές διαδηλώσεις και το
αίτημα περί εξόδου από το ευρώ.
Η απομόνωση της Κύπρου, αρχίζει κατά τον Μορατίνος από την απόρριψη του
σχεδίου Ανάν από «τη συντριπτική πλειοψηφία των Κυπρίων». «Η
συγκεκριμένη απόφαση, δεν άρεσε στη διεθνή ιθύνουσα τάξη (sic), η οποία
αντί να αναζητήσει λύσεις συγκεκριμένες και να προωθήσει έναν νέο γύρο
διαπραγματεύσεων, τιμώρησε τη χώρα και τον πρόεδρο Παπαδόπουλο με
απομόνωση».
«Σημείο αναφοράς έως πρότινος ο κυπριακό τραπεζικό σύστημα...»
Ο κ. Μορατίνος «θυμίζει» ότι «το σημερινό αποκηρυγμένο τραπεζικό
κυπριακό σύστημα, παρουσιαζόταν, μόλις πέντε χρόνια πριν, ως σημείο
αναφοράς τόσο σε ευρωπαϊκό όσο και σε διεθνές επίπεδο». Οπως επισημαίνει
εξάλλου, «όχι μόνο οι ελληνικές τράπεζες, αλλά πολλές άλλες εταιρίες
και ιδρύματα, ανάμεσά τους βρετανικά και γερμανικά, γνώριζαν και
επωφελήθηκαν από το κυπριακό σύστημα». «Σκανδαλίζομαι σήμερα όταν ακούω
τον τρόπο με τον οποίον οι κυπριακές τράπεζες αποτελούν ταπείνωση για
τους Κυπρίους εξαιτίας των καταθέσεων που διατηρούσαν ρώσοι ιδιώτες και
εταιρίες, γιατί μπορούμε να αναρωτηθούμε αντιστοίχως αν (παρόμοια) άφιξη
ρωσικών κεφαλαίων (η οποία αποκηρύσσεται στην Κύπρο) δεν έχει σημειωθεί
επίσης σε Γερμανία ή Ηνωμένο Βασίλειο». «Η κατάσταση στην Κύπρο ήταν
γνωστή, και γι’ αυτό η Τρόικα είχε πληροφορίες», επισημαίνει ο κ.
Μορατίνος.
Σιαρλής: «Ετσι διαλύθηκε η Συμμαχία της Δήλου...»
Ο πρώην υπουργός Εξωτερικών της Ισπανίας αναφέρεται και στη δραματική
έκκληση που είχε απευθύνει τον Σεπτέμβριο του 2012 στη Λευκωσία ενώπιον
των «παντοδύναμων υπουργών του Ecofin», ο κύπριος υπουργός Οικονομικών
κ. Βάσσος Σιαρλής, υπενθυμίζοντας ότι «η παρακμή της Αθήνας ξεκίνησε με
τη διάρρηξη των συμφωνιών στις οποίες είχαν καταλήξει οι 150
πόλεις-κράτη της Συμμαχίας της Δήλου». «Η σύγκριση με την ΕΕ και τη
Γερμανία δεν έγινε δεκτή με θετικό μάτι και οι υπουργοί του ευρώ έκαναν
τα στραβά μάτια στην παρέμβαση, στην οποία τονιζόταν η ανάγκη να υπάρξει
συνεργασία για την έξοδο από την κρίση», όπως χαρακτηριστικά γράφει ο
Μορατίνος.
«Οταν ακούγονται φωνές τόσο επικριτικές κατά της Κύπρου, πρέπει να
υπενθυμίσουμε στην ευρωπαϊκή κοινή γνώμη ότι αυτή η χώρα, στην οποία
ζουν μόλις κάτι παραπάνω από 1.200.000 κάτοικοι, διαθέτει ΑΕΠ της τάξεως
των 21,5 δισ. ευρώ, κατέχει την 31η θέση στο Δείκτη Ανθρώπινης
Ανάπτυξης, νεοπαγή πανεπιστημιακή κοινότητα με 7.000 φοιτητές και
υδρογονάνθρακες οι οποίοι αποτελούν τα τρίτα σε μέγεθος αποθέματα σε
παγκόσμιο επίπεδο».
«Οι υπουργοί του Ecofin αγνόησαν την διεθνή και εθνική πραγματικότητα»
«Οι υπουργοί του Ecofin αγνόησαν τη διεθνή και εθνική πραγματικότητα,
καθώς και τη γεωπολιτική και στρατηγική θέση της Κύπρου», υποστηρίζει ο
πρώην υπουργός Εξωτερικών. «Δεν μέτρησαν την επίδραση της Ρωσικής
Ομοσπονδίας, μιας χώρας-κλειδί στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ».
«Οι τεράστιες δυνατότητες της Κύπρου προκάλεσαν μέγιστες ανισορροπίες»
«Η Κύπρος διαθέτει τεράστιες δυνατότητες, όχι μόνο τουριστικές, καθώς
τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων προκάλεσαν ενδεχομένως μέγιστη ανισορροπία
στους συσχετισμούς ισχύος και επιρροής εντός και εκτός ΕΕ. Το ερώτημα
που θα μπορούσε να τεθεί σήμερα είναι αν τα κυπριακά κοιτάσματα θα είναι
ευρωπαϊκά, ρωσικά, τουρκικά, λιβανέζικα, ή ισραηλινά. Αυτό όμως είναι
ένα άλλο θέμα που πρέπει να αντιμετωπίσει η ευρωπαϊκή πολιτική...».
«Δυσανάλογο και άδικο το μαρτύριο της Κύπρου»
«Εν όψει των γεγονότων, υποτιμάται η γεωπολιτική προσέγγιση, και
υιοθετείται η ψευδο-τεχνοκρατική (sic), την ώρα που η κυπριακή κοινωνία
έχει εισέλθει σε μία οδό μαρτυρίου δυσανάλογη και άδικη».
«Για όλα τα ανωτέρω, (εκφράζω την) αλληλεγγύη μου και στήριξη μου στους Κυπρίους», καταλήγει ο Μορατίνος.
Ολόκληρο το άρθρο
Ακόμα θυμάμαι τον Ιούνιο του 2003, όταν ο πρόεδρος Κληρίδης επέστρεφε
στη Λευκωσία από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο κομίζοντας την ομόφωνη απόφαση
της ΕΕ να δεχθεί την Κύπρο ως νέο κράτος μέλος της. Οι ευρωπαϊκές και
κυπριακές σημαίες ξεδιπλώθηκαν και πολλαπλασιάστηκαν στη Λεωφόρο
Μακαρίου, ο θόρυβος από τα χιλιάδες κλάξον ηχούσε επί ώρες και η
κυπριακή ζιβάνα έρεε σε όλους τους δημόσιους χώρους και τα καφέ της
νήσου, όπου γιόρταζαν με ευθυμία και ικανοποίηση την αναγνώριση της
Κύπρου ως ευρωπαϊκής επικράτειας. Δέκα χρόνια αργότερα, οι ίδιοι δρόμοι
έγιναν μάρτυρες διαδηλώσεων με υψωμένα πλακατ τα οποία ζητούν την έξοδο
από την Ευρώπη και ασκούν δριμεία κριτική στις Βρυξέλλες.
Τι συνέβη στην Κύπρο ώστε να περάσει μέσα σε μία μόνο δεκαετία από τον φιλοευρωπαϊκό ενθουσιασμό στη δυσαρέσκεια; Στις γραμμές που ακολουθούν δεν φιλοδοξώ να αναλύσω την οργανωμένη από τους ευρωπαίους ιθύνοντες απερισκεψία για τη διάσωση της Κύπρου. Κάτι τέτοιο θα άξιζε ένα ειδικό άρθρο. Το μόνο που επιδιώκω είναι να συμβάλω στην σκέψεις όσον αφορά τους απώτερους λόγος που οδήγησαν σε αυτήν την κλιμακούμενη και αρνητική πράξη των Ευρωπαίων έναντι των Κυπρίων.
Ως υπουργός Εξωτερικών έγινα μάρτυρας της διάψευσης των βασικών ευρωπαϊκών παραγόντων, αλλά και του διεθνούς κατεστημένου για την απόρριψη από την Κύπρο του Σχεδίου Αννάν ΙΙ. Πολλοί εξ’ αυτών διερωτόντο: «πώς είναι δυνατόν το 75% των πολιτών αυτού του μικρού κράτους να τολμά να πει όχι σε ένα σχέδιο που έχουν υπαγορεύσει Ουάσιγκτον, Βερολίνο και Βρυξέλλες;». Για άλλη μία φορά, έγινα μάρτυρας, με μια κάποια απογοήτευση, του τρόπου με τον οποίον η διεθνής κοινότητα σχεδίαζε το μέλλον ενός λαού και ενός έθνους, χωρίς να λαμβάνει υπ’ όψη της τη γνώμη του και την ιστορική του προοπτική, αλλά και χωρίς να προβλέπει τις συνέπειες των προτεινομένων. Οι Κύπριοι απέρριψαν με συντριπτική πλειοψηφία ένα σχέδιο το οποίο θεώρησαν ελάχιστα δίκαιο για να κατορθώσει να σταθεροποιήσει μία διαρκή λύση στη διαίρεση του νησιού. Η συγκεκριμένη δημοκρατική απόφαση δεν άρεσε στη διεθνή ιθύνουσα τάξη, η οποία, αντί να αναζητήσει λύσεις συγκεκριμένες και να προωθήσει ένα νέο γύρο διαπραγματεύσεων, τιμώρησε τη χώρα και τον πρόεδρο Παπαδόπουλο με απομόνωση.
Οι υπουργοί του Ecofin αγνόησαν την εθνική και διεθνή πραγματικότητα
Μέσα σε ελάχιστα μόνο χρόνια αυτή η χώρα ανήλθε, με τη δική της αξία στα επίπεδα ποιότητας και ανταγωνισμού που απαιτούσαν τα ευρωπαϊκά πρότυπα. Η Κύπρος ήταν μία χώρα πρότυπο η οποία ανταποκρίθηκε με ταχύτητα στις κοινωνικές, θεσμικές, οικονομικές, χρηματιστηριακές απαιτήσεις, καθώς και σε αυτές σε ζητήματα ασφαλείας, που απαιτούσε η Ευρώπη. Συμμορφώθηκε με τις απαιτήσεις του Σένγκεν και του ευρώ, και τα οικονομικά της νούμερα ήταν αυτά μιας ευημερούσας χώρας. Το σημερινό αποκηρυγμένο κυπριακό τραπεζικό σύστημα παρουσιαζόταν, μόλις πέντε χρόνια πριν, ως σημείο αναφοράς σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο. Οχι μόνο οι ελληνικές τράπεζες, αλλά πολλές εταιρίες, ανάμεσά τους βρετανικές και γερμανικές, γνώριζαν και επωφελήθηκαν από την κυπριακή πλατφόρμα. Σκανδαλίζομαι όταν ακούω σήμερα πώς αυτό το τραπεζικό σύστημα ταπεινώνει τους Κυπρίους εξαιτίας των καταθέσεων ρωσικών εταιριών και φυσικών προσώπων: μπορούμε να αναρωτηθούμε αν η άφιξη ρωσικών κεφαλαίων η οποία καταγγέλλεται στην Κύπρο δεν έχει σημειωθεί επίσης στη Γερμανία ή το Ηνωμένο Βασίλειο; Η κατάσταση του κυπριακού τραπεζικού συστήματος ήταν γνωστή και, γι’ αυτό, η Τρόικα είχε πληροφορίες. Το συγκεκριμένο θέμα συζητήθηκε κατά την κυπριακή προεδρία της ΕΕ.
Στην άτυπη σύνοδο του Ecofin το Σεπτέμβριο του 2012 στη Λευκωσία, οι παντοδύναμοι ευρωπαίοι υπουργοί Οικονομικών άκουσαν κατά το δείπνο μία παρέμβαση άκρως ενδεικτική του κύπριου υπουργού Οικονομικών, Βάσσου Σιαρλή. (Ο κ. Σιαρλής) υπενθύμισε ότι η παρακμή της (αρχαίας) Αθήνας ξεκίνησε από τη ρήξη σε όσα είχαν συμφωνηθεί από τις 150 πόλεις-κράτη της Συμμαχίας της Δήλου. Η σύγκριση με την ΕΕ και τη Γερμανία δεν έγινε θετικά δεκτή και οι υπουργοί του ευρώ έκαναν τα στραβά μάτια στην παρέμβαση, στην οποία επαναλαμβανόταν η ανάγκη να υπάρξει έξοδος από κοινού από αυτήν την κρίση.
Την ώρα που ακούγονται φωνές επικριτικές κατά της Κύπρου, οφείλουμε να θυμίσουμε στην ευρωπαϊκή κοινή γνώμη ότι αυτή η χώρα, όπου ζουν κάτι παραπάνω από 1.200.000 κάτοικοι, έχει ΑΕΠ ύψους 21,5 δισ. ευρώ, βρίσκεται στην 31η θέση του Δείκτη Ανθρώπινης Ανάπτυξης, διαθέτει μία νεοπαγή πανεπιστημιακή κοινότητα που αριθμεί 7.000 φοιτητές, και υδρογονάνθρακες που αντιπροσωπεύουν τα τρίτα σε μέγεθος αποθέματα παγκοσμίως. Οι υπουργοί του Ecofin αγνόησαν την εθνική και διεθνή πραγματικότητα, καθώς και τη γεωπολιτική και στρατηγική θέση της Κύπρου. Δεν εκτίμησαν, την ώρα που αντιδικούσαν για το κυπριακό ζήτημα, την επιρροή της Ρωσικής Ομοσπονδίας, μίας χώρας-κλειδί στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ. Η Κύπρος διαθέτει ένα μεγάλο δυναμικό και όχι μόνο τουριστικό, γιατί τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων της έχουν προκαλέσει πιθανόν τεράστια ανισορροπία στους συσχετισμούς ισχύος και επιρροής εντός και εκτός ΕΕ. Το ερώτημα που θα μπορούσε να τεθεί σήμερα είναι αν τα κυπριακά κοιτάσματα θα είναι ευρωπαϊκά, ρωσικά, τουρκικά, λιβανέζικα ή ισραηλινά. Αυτό ωστόσο είναι άλλο ένα επίμαχο ζήτημα που πρέπει να αντιμετωπίσει η ευρωπαϊκή πολιτική....
Εν όψει των γεγονότων, υποτιμάται η γεωπολιτική προσέγγιση και υιοθετείται η ψευδο-τεχνοκρατική, την ώρα που η κυπριακή κοινωνία έχει εισέλθει σε μία οδό μαρτυρίου δυσανάλογη και άδικη. Για όλα τα ανωτέρω, (εκφράζω) την αλληλεγγύη μου και στήριξή μου στην Κύπρο.
· Ο Μιγκέλ Ανχελ Μορατίνος διετέλεσε υπουργός Εξωτερικών της Ισπανίας
El Pais
Το άρθρο στα ισπανικά:
http://economia.elpais.com/economia/2013/03/28/actualidad/1364504012_929990.html
- See more at:
http://www.philenews.com/el-gr/koinonia-anthropoi/443/138986/katigoro-tin-evropi-arthro-sok-tou-t-ypex-tis-ispanias-gia-tin-kypro#sthash.2sEJTWBT.dpufΟλόκληρο το άρθρο
Προς Υπεράσπιση της Κύπρου
Τι συνέβη στην Κύπρο ώστε να περάσει μέσα σε μία μόνο δεκαετία από τον φιλοευρωπαϊκό ενθουσιασμό στη δυσαρέσκεια; Στις γραμμές που ακολουθούν δεν φιλοδοξώ να αναλύσω την οργανωμένη από τους ευρωπαίους ιθύνοντες απερισκεψία για τη διάσωση της Κύπρου. Κάτι τέτοιο θα άξιζε ένα ειδικό άρθρο. Το μόνο που επιδιώκω είναι να συμβάλω στην σκέψεις όσον αφορά τους απώτερους λόγος που οδήγησαν σε αυτήν την κλιμακούμενη και αρνητική πράξη των Ευρωπαίων έναντι των Κυπρίων.
Ως υπουργός Εξωτερικών έγινα μάρτυρας της διάψευσης των βασικών ευρωπαϊκών παραγόντων, αλλά και του διεθνούς κατεστημένου για την απόρριψη από την Κύπρο του Σχεδίου Αννάν ΙΙ. Πολλοί εξ’ αυτών διερωτόντο: «πώς είναι δυνατόν το 75% των πολιτών αυτού του μικρού κράτους να τολμά να πει όχι σε ένα σχέδιο που έχουν υπαγορεύσει Ουάσιγκτον, Βερολίνο και Βρυξέλλες;». Για άλλη μία φορά, έγινα μάρτυρας, με μια κάποια απογοήτευση, του τρόπου με τον οποίον η διεθνής κοινότητα σχεδίαζε το μέλλον ενός λαού και ενός έθνους, χωρίς να λαμβάνει υπ’ όψη της τη γνώμη του και την ιστορική του προοπτική, αλλά και χωρίς να προβλέπει τις συνέπειες των προτεινομένων. Οι Κύπριοι απέρριψαν με συντριπτική πλειοψηφία ένα σχέδιο το οποίο θεώρησαν ελάχιστα δίκαιο για να κατορθώσει να σταθεροποιήσει μία διαρκή λύση στη διαίρεση του νησιού. Η συγκεκριμένη δημοκρατική απόφαση δεν άρεσε στη διεθνή ιθύνουσα τάξη, η οποία, αντί να αναζητήσει λύσεις συγκεκριμένες και να προωθήσει ένα νέο γύρο διαπραγματεύσεων, τιμώρησε τη χώρα και τον πρόεδρο Παπαδόπουλο με απομόνωση.
Οι υπουργοί του Ecofin αγνόησαν την εθνική και διεθνή πραγματικότητα
Μέσα σε ελάχιστα μόνο χρόνια αυτή η χώρα ανήλθε, με τη δική της αξία στα επίπεδα ποιότητας και ανταγωνισμού που απαιτούσαν τα ευρωπαϊκά πρότυπα. Η Κύπρος ήταν μία χώρα πρότυπο η οποία ανταποκρίθηκε με ταχύτητα στις κοινωνικές, θεσμικές, οικονομικές, χρηματιστηριακές απαιτήσεις, καθώς και σε αυτές σε ζητήματα ασφαλείας, που απαιτούσε η Ευρώπη. Συμμορφώθηκε με τις απαιτήσεις του Σένγκεν και του ευρώ, και τα οικονομικά της νούμερα ήταν αυτά μιας ευημερούσας χώρας. Το σημερινό αποκηρυγμένο κυπριακό τραπεζικό σύστημα παρουσιαζόταν, μόλις πέντε χρόνια πριν, ως σημείο αναφοράς σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο. Οχι μόνο οι ελληνικές τράπεζες, αλλά πολλές εταιρίες, ανάμεσά τους βρετανικές και γερμανικές, γνώριζαν και επωφελήθηκαν από την κυπριακή πλατφόρμα. Σκανδαλίζομαι όταν ακούω σήμερα πώς αυτό το τραπεζικό σύστημα ταπεινώνει τους Κυπρίους εξαιτίας των καταθέσεων ρωσικών εταιριών και φυσικών προσώπων: μπορούμε να αναρωτηθούμε αν η άφιξη ρωσικών κεφαλαίων η οποία καταγγέλλεται στην Κύπρο δεν έχει σημειωθεί επίσης στη Γερμανία ή το Ηνωμένο Βασίλειο; Η κατάσταση του κυπριακού τραπεζικού συστήματος ήταν γνωστή και, γι’ αυτό, η Τρόικα είχε πληροφορίες. Το συγκεκριμένο θέμα συζητήθηκε κατά την κυπριακή προεδρία της ΕΕ.
Στην άτυπη σύνοδο του Ecofin το Σεπτέμβριο του 2012 στη Λευκωσία, οι παντοδύναμοι ευρωπαίοι υπουργοί Οικονομικών άκουσαν κατά το δείπνο μία παρέμβαση άκρως ενδεικτική του κύπριου υπουργού Οικονομικών, Βάσσου Σιαρλή. (Ο κ. Σιαρλής) υπενθύμισε ότι η παρακμή της (αρχαίας) Αθήνας ξεκίνησε από τη ρήξη σε όσα είχαν συμφωνηθεί από τις 150 πόλεις-κράτη της Συμμαχίας της Δήλου. Η σύγκριση με την ΕΕ και τη Γερμανία δεν έγινε θετικά δεκτή και οι υπουργοί του ευρώ έκαναν τα στραβά μάτια στην παρέμβαση, στην οποία επαναλαμβανόταν η ανάγκη να υπάρξει έξοδος από κοινού από αυτήν την κρίση.
Την ώρα που ακούγονται φωνές επικριτικές κατά της Κύπρου, οφείλουμε να θυμίσουμε στην ευρωπαϊκή κοινή γνώμη ότι αυτή η χώρα, όπου ζουν κάτι παραπάνω από 1.200.000 κάτοικοι, έχει ΑΕΠ ύψους 21,5 δισ. ευρώ, βρίσκεται στην 31η θέση του Δείκτη Ανθρώπινης Ανάπτυξης, διαθέτει μία νεοπαγή πανεπιστημιακή κοινότητα που αριθμεί 7.000 φοιτητές, και υδρογονάνθρακες που αντιπροσωπεύουν τα τρίτα σε μέγεθος αποθέματα παγκοσμίως. Οι υπουργοί του Ecofin αγνόησαν την εθνική και διεθνή πραγματικότητα, καθώς και τη γεωπολιτική και στρατηγική θέση της Κύπρου. Δεν εκτίμησαν, την ώρα που αντιδικούσαν για το κυπριακό ζήτημα, την επιρροή της Ρωσικής Ομοσπονδίας, μίας χώρας-κλειδί στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ. Η Κύπρος διαθέτει ένα μεγάλο δυναμικό και όχι μόνο τουριστικό, γιατί τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων της έχουν προκαλέσει πιθανόν τεράστια ανισορροπία στους συσχετισμούς ισχύος και επιρροής εντός και εκτός ΕΕ. Το ερώτημα που θα μπορούσε να τεθεί σήμερα είναι αν τα κυπριακά κοιτάσματα θα είναι ευρωπαϊκά, ρωσικά, τουρκικά, λιβανέζικα ή ισραηλινά. Αυτό ωστόσο είναι άλλο ένα επίμαχο ζήτημα που πρέπει να αντιμετωπίσει η ευρωπαϊκή πολιτική....
Εν όψει των γεγονότων, υποτιμάται η γεωπολιτική προσέγγιση και υιοθετείται η ψευδο-τεχνοκρατική, την ώρα που η κυπριακή κοινωνία έχει εισέλθει σε μία οδό μαρτυρίου δυσανάλογη και άδικη. Για όλα τα ανωτέρω, (εκφράζω) την αλληλεγγύη μου και στήριξή μου στην Κύπρο.
· Ο Μιγκέλ Ανχελ Μορατίνος διετέλεσε υπουργός Εξωτερικών της Ισπανίας
El Pais
Το άρθρο στα ισπανικά:
http://economia.elpais.com/economia/2013/03/28/actualidad/1364504012_929990.html
Δριμύτατη
κριτική κατά των υπουργών Οικονομικών της Ευρωπαϊκής Ενωσης, εξαπολύει
μέσα από τις σελίδες της El Pais σε άρθρο του-μανιφέστο υπέρ της
Μεγαλονήσου με τον εύγλωττο τίτλο «Προς υπεράσπιση της Κύπρου» ο πρώην
υπουργός Εξωτερικών της Ισπανίας Μιγκέλ Ανχελ Μορατίνος, κατηγορώντας
τους ευθέως ότι «αγνόησαν τη διεθνή και εθνική πραγματικότητα» και το
γεωπολιτικό ρόλο της χώρας.
Ο υπουργός της κυβέρνησης Θαπατέρο, καταγγέλλει τους ευρωπαίους
αξιωματούχους ως υπεύθυνους για τη μεταστροφή του φιλοευρωπαϊκού
κλίματος στη Μεγαλόνησο, και την διολίσθηση από τους διθυράμβους της
ένταξης στο «ευρωπαϊκό κλαμπ» το 2003 στις σημερινές διαδηλώσεις και το
αίτημα περί εξόδου από το ευρώ.
Η απομόνωση της Κύπρου, αρχίζει κατά τον Μορατίνος από την απόρριψη του
σχεδίου Ανάν από «τη συντριπτική πλειοψηφία των Κυπρίων». «Η
συγκεκριμένη απόφαση, δεν άρεσε στη διεθνή ιθύνουσα τάξη (sic), η οποία
αντί να αναζητήσει λύσεις συγκεκριμένες και να προωθήσει έναν νέο γύρο
διαπραγματεύσεων, τιμώρησε τη χώρα και τον πρόεδρο Παπαδόπουλο με
απομόνωση».
«Σημείο αναφοράς έως πρότινος ο κυπριακό τραπεζικό σύστημα...»
Ο κ. Μορατίνος «θυμίζει» ότι «το σημερινό αποκηρυγμένο τραπεζικό
κυπριακό σύστημα, παρουσιαζόταν, μόλις πέντε χρόνια πριν, ως σημείο
αναφοράς τόσο σε ευρωπαϊκό όσο και σε διεθνές επίπεδο». Οπως επισημαίνει
εξάλλου, «όχι μόνο οι ελληνικές τράπεζες, αλλά πολλές άλλες εταιρίες
και ιδρύματα, ανάμεσά τους βρετανικά και γερμανικά, γνώριζαν και
επωφελήθηκαν από το κυπριακό σύστημα». «Σκανδαλίζομαι σήμερα όταν ακούω
τον τρόπο με τον οποίον οι κυπριακές τράπεζες αποτελούν ταπείνωση για
τους Κυπρίους εξαιτίας των καταθέσεων που διατηρούσαν ρώσοι ιδιώτες και
εταιρίες, γιατί μπορούμε να αναρωτηθούμε αντιστοίχως αν (παρόμοια) άφιξη
ρωσικών κεφαλαίων (η οποία αποκηρύσσεται στην Κύπρο) δεν έχει σημειωθεί
επίσης σε Γερμανία ή Ηνωμένο Βασίλειο». «Η κατάσταση στην Κύπρο ήταν
γνωστή, και γι’ αυτό η Τρόικα είχε πληροφορίες», επισημαίνει ο κ.
Μορατίνος.
Σιαρλής: «Ετσι διαλύθηκε η Συμμαχία της Δήλου...»
Ο πρώην υπουργός Εξωτερικών της Ισπανίας αναφέρεται και στη δραματική
έκκληση που είχε απευθύνει τον Σεπτέμβριο του 2012 στη Λευκωσία ενώπιον
των «παντοδύναμων υπουργών του Ecofin», ο κύπριος υπουργός Οικονομικών
κ. Βάσσος Σιαρλής, υπενθυμίζοντας ότι «η παρακμή της Αθήνας ξεκίνησε με
τη διάρρηξη των συμφωνιών στις οποίες είχαν καταλήξει οι 150
πόλεις-κράτη της Συμμαχίας της Δήλου». «Η σύγκριση με την ΕΕ και τη
Γερμανία δεν έγινε δεκτή με θετικό μάτι και οι υπουργοί του ευρώ έκαναν
τα στραβά μάτια στην παρέμβαση, στην οποία τονιζόταν η ανάγκη να υπάρξει
συνεργασία για την έξοδο από την κρίση», όπως χαρακτηριστικά γράφει ο
Μορατίνος.
«Οταν ακούγονται φωνές τόσο επικριτικές κατά της Κύπρου, πρέπει να
υπενθυμίσουμε στην ευρωπαϊκή κοινή γνώμη ότι αυτή η χώρα, στην οποία
ζουν μόλις κάτι παραπάνω από 1.200.000 κάτοικοι, διαθέτει ΑΕΠ της τάξεως
των 21,5 δισ. ευρώ, κατέχει την 31η θέση στο Δείκτη Ανθρώπινης
Ανάπτυξης, νεοπαγή πανεπιστημιακή κοινότητα με 7.000 φοιτητές και
υδρογονάνθρακες οι οποίοι αποτελούν τα τρίτα σε μέγεθος αποθέματα σε
παγκόσμιο επίπεδο».
«Οι υπουργοί του Ecofin αγνόησαν την διεθνή και εθνική πραγματικότητα»
«Οι υπουργοί του Ecofin αγνόησαν τη διεθνή και εθνική πραγματικότητα,
καθώς και τη γεωπολιτική και στρατηγική θέση της Κύπρου», υποστηρίζει ο
πρώην υπουργός Εξωτερικών. «Δεν μέτρησαν την επίδραση της Ρωσικής
Ομοσπονδίας, μιας χώρας-κλειδί στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ».
«Οι τεράστιες δυνατότητες της Κύπρου προκάλεσαν μέγιστες ανισορροπίες»
«Η Κύπρος διαθέτει τεράστιες δυνατότητες, όχι μόνο τουριστικές, καθώς
τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων προκάλεσαν ενδεχομένως μέγιστη ανισορροπία
στους συσχετισμούς ισχύος και επιρροής εντός και εκτός ΕΕ. Το ερώτημα
που θα μπορούσε να τεθεί σήμερα είναι αν τα κυπριακά κοιτάσματα θα είναι
ευρωπαϊκά, ρωσικά, τουρκικά, λιβανέζικα, ή ισραηλινά. Αυτό όμως είναι
ένα άλλο θέμα που πρέπει να αντιμετωπίσει η ευρωπαϊκή πολιτική...».
«Δυσανάλογο και άδικο το μαρτύριο της Κύπρου»
«Εν όψει των γεγονότων, υποτιμάται η γεωπολιτική προσέγγιση, και
υιοθετείται η ψευδο-τεχνοκρατική (sic), την ώρα που η κυπριακή κοινωνία
έχει εισέλθει σε μία οδό μαρτυρίου δυσανάλογη και άδικη».
«Για όλα τα ανωτέρω, (εκφράζω την) αλληλεγγύη μου και στήριξη μου στους Κυπρίους», καταλήγει ο Μορατίνος.
Ολόκληρο το άρθρο
Ακόμα θυμάμαι τον Ιούνιο του 2003, όταν ο πρόεδρος Κληρίδης επέστρεφε
στη Λευκωσία από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο κομίζοντας την ομόφωνη απόφαση
της ΕΕ να δεχθεί την Κύπρο ως νέο κράτος μέλος της. Οι ευρωπαϊκές και
κυπριακές σημαίες ξεδιπλώθηκαν και πολλαπλασιάστηκαν στη Λεωφόρο
Μακαρίου, ο θόρυβος από τα χιλιάδες κλάξον ηχούσε επί ώρες και η
κυπριακή ζιβάνα έρεε σε όλους τους δημόσιους χώρους και τα καφέ της
νήσου, όπου γιόρταζαν με ευθυμία και ικανοποίηση την αναγνώριση της
Κύπρου ως ευρωπαϊκής επικράτειας. Δέκα χρόνια αργότερα, οι ίδιοι δρόμοι
έγιναν μάρτυρες διαδηλώσεων με υψωμένα πλακατ τα οποία ζητούν την έξοδο
από την Ευρώπη και ασκούν δριμεία κριτική στις Βρυξέλλες.
Τι συνέβη στην Κύπρο ώστε να περάσει μέσα σε μία μόνο δεκαετία από τον φιλοευρωπαϊκό ενθουσιασμό στη δυσαρέσκεια; Στις γραμμές που ακολουθούν δεν φιλοδοξώ να αναλύσω την οργανωμένη από τους ευρωπαίους ιθύνοντες απερισκεψία για τη διάσωση της Κύπρου. Κάτι τέτοιο θα άξιζε ένα ειδικό άρθρο. Το μόνο που επιδιώκω είναι να συμβάλω στην σκέψεις όσον αφορά τους απώτερους λόγος που οδήγησαν σε αυτήν την κλιμακούμενη και αρνητική πράξη των Ευρωπαίων έναντι των Κυπρίων.
Ως υπουργός Εξωτερικών έγινα μάρτυρας της διάψευσης των βασικών ευρωπαϊκών παραγόντων, αλλά και του διεθνούς κατεστημένου για την απόρριψη από την Κύπρο του Σχεδίου Αννάν ΙΙ. Πολλοί εξ’ αυτών διερωτόντο: «πώς είναι δυνατόν το 75% των πολιτών αυτού του μικρού κράτους να τολμά να πει όχι σε ένα σχέδιο που έχουν υπαγορεύσει Ουάσιγκτον, Βερολίνο και Βρυξέλλες;». Για άλλη μία φορά, έγινα μάρτυρας, με μια κάποια απογοήτευση, του τρόπου με τον οποίον η διεθνής κοινότητα σχεδίαζε το μέλλον ενός λαού και ενός έθνους, χωρίς να λαμβάνει υπ’ όψη της τη γνώμη του και την ιστορική του προοπτική, αλλά και χωρίς να προβλέπει τις συνέπειες των προτεινομένων. Οι Κύπριοι απέρριψαν με συντριπτική πλειοψηφία ένα σχέδιο το οποίο θεώρησαν ελάχιστα δίκαιο για να κατορθώσει να σταθεροποιήσει μία διαρκή λύση στη διαίρεση του νησιού. Η συγκεκριμένη δημοκρατική απόφαση δεν άρεσε στη διεθνή ιθύνουσα τάξη, η οποία, αντί να αναζητήσει λύσεις συγκεκριμένες και να προωθήσει ένα νέο γύρο διαπραγματεύσεων, τιμώρησε τη χώρα και τον πρόεδρο Παπαδόπουλο με απομόνωση.
Οι υπουργοί του Ecofin αγνόησαν την εθνική και διεθνή πραγματικότητα
Μέσα σε ελάχιστα μόνο χρόνια αυτή η χώρα ανήλθε, με τη δική της αξία στα επίπεδα ποιότητας και ανταγωνισμού που απαιτούσαν τα ευρωπαϊκά πρότυπα. Η Κύπρος ήταν μία χώρα πρότυπο η οποία ανταποκρίθηκε με ταχύτητα στις κοινωνικές, θεσμικές, οικονομικές, χρηματιστηριακές απαιτήσεις, καθώς και σε αυτές σε ζητήματα ασφαλείας, που απαιτούσε η Ευρώπη. Συμμορφώθηκε με τις απαιτήσεις του Σένγκεν και του ευρώ, και τα οικονομικά της νούμερα ήταν αυτά μιας ευημερούσας χώρας. Το σημερινό αποκηρυγμένο κυπριακό τραπεζικό σύστημα παρουσιαζόταν, μόλις πέντε χρόνια πριν, ως σημείο αναφοράς σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο. Οχι μόνο οι ελληνικές τράπεζες, αλλά πολλές εταιρίες, ανάμεσά τους βρετανικές και γερμανικές, γνώριζαν και επωφελήθηκαν από την κυπριακή πλατφόρμα. Σκανδαλίζομαι όταν ακούω σήμερα πώς αυτό το τραπεζικό σύστημα ταπεινώνει τους Κυπρίους εξαιτίας των καταθέσεων ρωσικών εταιριών και φυσικών προσώπων: μπορούμε να αναρωτηθούμε αν η άφιξη ρωσικών κεφαλαίων η οποία καταγγέλλεται στην Κύπρο δεν έχει σημειωθεί επίσης στη Γερμανία ή το Ηνωμένο Βασίλειο; Η κατάσταση του κυπριακού τραπεζικού συστήματος ήταν γνωστή και, γι’ αυτό, η Τρόικα είχε πληροφορίες. Το συγκεκριμένο θέμα συζητήθηκε κατά την κυπριακή προεδρία της ΕΕ.
Στην άτυπη σύνοδο του Ecofin το Σεπτέμβριο του 2012 στη Λευκωσία, οι παντοδύναμοι ευρωπαίοι υπουργοί Οικονομικών άκουσαν κατά το δείπνο μία παρέμβαση άκρως ενδεικτική του κύπριου υπουργού Οικονομικών, Βάσσου Σιαρλή. (Ο κ. Σιαρλής) υπενθύμισε ότι η παρακμή της (αρχαίας) Αθήνας ξεκίνησε από τη ρήξη σε όσα είχαν συμφωνηθεί από τις 150 πόλεις-κράτη της Συμμαχίας της Δήλου. Η σύγκριση με την ΕΕ και τη Γερμανία δεν έγινε θετικά δεκτή και οι υπουργοί του ευρώ έκαναν τα στραβά μάτια στην παρέμβαση, στην οποία επαναλαμβανόταν η ανάγκη να υπάρξει έξοδος από κοινού από αυτήν την κρίση.
Την ώρα που ακούγονται φωνές επικριτικές κατά της Κύπρου, οφείλουμε να θυμίσουμε στην ευρωπαϊκή κοινή γνώμη ότι αυτή η χώρα, όπου ζουν κάτι παραπάνω από 1.200.000 κάτοικοι, έχει ΑΕΠ ύψους 21,5 δισ. ευρώ, βρίσκεται στην 31η θέση του Δείκτη Ανθρώπινης Ανάπτυξης, διαθέτει μία νεοπαγή πανεπιστημιακή κοινότητα που αριθμεί 7.000 φοιτητές, και υδρογονάνθρακες που αντιπροσωπεύουν τα τρίτα σε μέγεθος αποθέματα παγκοσμίως. Οι υπουργοί του Ecofin αγνόησαν την εθνική και διεθνή πραγματικότητα, καθώς και τη γεωπολιτική και στρατηγική θέση της Κύπρου. Δεν εκτίμησαν, την ώρα που αντιδικούσαν για το κυπριακό ζήτημα, την επιρροή της Ρωσικής Ομοσπονδίας, μίας χώρας-κλειδί στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ. Η Κύπρος διαθέτει ένα μεγάλο δυναμικό και όχι μόνο τουριστικό, γιατί τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων της έχουν προκαλέσει πιθανόν τεράστια ανισορροπία στους συσχετισμούς ισχύος και επιρροής εντός και εκτός ΕΕ. Το ερώτημα που θα μπορούσε να τεθεί σήμερα είναι αν τα κυπριακά κοιτάσματα θα είναι ευρωπαϊκά, ρωσικά, τουρκικά, λιβανέζικα ή ισραηλινά. Αυτό ωστόσο είναι άλλο ένα επίμαχο ζήτημα που πρέπει να αντιμετωπίσει η ευρωπαϊκή πολιτική....
Εν όψει των γεγονότων, υποτιμάται η γεωπολιτική προσέγγιση και υιοθετείται η ψευδο-τεχνοκρατική, την ώρα που η κυπριακή κοινωνία έχει εισέλθει σε μία οδό μαρτυρίου δυσανάλογη και άδικη. Για όλα τα ανωτέρω, (εκφράζω) την αλληλεγγύη μου και στήριξή μου στην Κύπρο.
· Ο Μιγκέλ Ανχελ Μορατίνος διετέλεσε υπουργός Εξωτερικών της Ισπανίας
El Pais
Το άρθρο στα ισπανικά:
http://economia.elpais.com/economia/2013/03/28/actualidad/1364504012_929990.html
- See more at:
http://www.philenews.com/el-gr/koinonia-anthropoi/443/138986/katigoro-tin-evropi-arthro-sok-tou-t-ypex-tis-ispanias-gia-tin-kypro#sthash.2sEJTWBT.dpufΟλόκληρο το άρθρο
Προς Υπεράσπιση της Κύπρου
Τι συνέβη στην Κύπρο ώστε να περάσει μέσα σε μία μόνο δεκαετία από τον φιλοευρωπαϊκό ενθουσιασμό στη δυσαρέσκεια; Στις γραμμές που ακολουθούν δεν φιλοδοξώ να αναλύσω την οργανωμένη από τους ευρωπαίους ιθύνοντες απερισκεψία για τη διάσωση της Κύπρου. Κάτι τέτοιο θα άξιζε ένα ειδικό άρθρο. Το μόνο που επιδιώκω είναι να συμβάλω στην σκέψεις όσον αφορά τους απώτερους λόγος που οδήγησαν σε αυτήν την κλιμακούμενη και αρνητική πράξη των Ευρωπαίων έναντι των Κυπρίων.
Ως υπουργός Εξωτερικών έγινα μάρτυρας της διάψευσης των βασικών ευρωπαϊκών παραγόντων, αλλά και του διεθνούς κατεστημένου για την απόρριψη από την Κύπρο του Σχεδίου Αννάν ΙΙ. Πολλοί εξ’ αυτών διερωτόντο: «πώς είναι δυνατόν το 75% των πολιτών αυτού του μικρού κράτους να τολμά να πει όχι σε ένα σχέδιο που έχουν υπαγορεύσει Ουάσιγκτον, Βερολίνο και Βρυξέλλες;». Για άλλη μία φορά, έγινα μάρτυρας, με μια κάποια απογοήτευση, του τρόπου με τον οποίον η διεθνής κοινότητα σχεδίαζε το μέλλον ενός λαού και ενός έθνους, χωρίς να λαμβάνει υπ’ όψη της τη γνώμη του και την ιστορική του προοπτική, αλλά και χωρίς να προβλέπει τις συνέπειες των προτεινομένων. Οι Κύπριοι απέρριψαν με συντριπτική πλειοψηφία ένα σχέδιο το οποίο θεώρησαν ελάχιστα δίκαιο για να κατορθώσει να σταθεροποιήσει μία διαρκή λύση στη διαίρεση του νησιού. Η συγκεκριμένη δημοκρατική απόφαση δεν άρεσε στη διεθνή ιθύνουσα τάξη, η οποία, αντί να αναζητήσει λύσεις συγκεκριμένες και να προωθήσει ένα νέο γύρο διαπραγματεύσεων, τιμώρησε τη χώρα και τον πρόεδρο Παπαδόπουλο με απομόνωση.
Οι υπουργοί του Ecofin αγνόησαν την εθνική και διεθνή πραγματικότητα
Μέσα σε ελάχιστα μόνο χρόνια αυτή η χώρα ανήλθε, με τη δική της αξία στα επίπεδα ποιότητας και ανταγωνισμού που απαιτούσαν τα ευρωπαϊκά πρότυπα. Η Κύπρος ήταν μία χώρα πρότυπο η οποία ανταποκρίθηκε με ταχύτητα στις κοινωνικές, θεσμικές, οικονομικές, χρηματιστηριακές απαιτήσεις, καθώς και σε αυτές σε ζητήματα ασφαλείας, που απαιτούσε η Ευρώπη. Συμμορφώθηκε με τις απαιτήσεις του Σένγκεν και του ευρώ, και τα οικονομικά της νούμερα ήταν αυτά μιας ευημερούσας χώρας. Το σημερινό αποκηρυγμένο κυπριακό τραπεζικό σύστημα παρουσιαζόταν, μόλις πέντε χρόνια πριν, ως σημείο αναφοράς σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο. Οχι μόνο οι ελληνικές τράπεζες, αλλά πολλές εταιρίες, ανάμεσά τους βρετανικές και γερμανικές, γνώριζαν και επωφελήθηκαν από την κυπριακή πλατφόρμα. Σκανδαλίζομαι όταν ακούω σήμερα πώς αυτό το τραπεζικό σύστημα ταπεινώνει τους Κυπρίους εξαιτίας των καταθέσεων ρωσικών εταιριών και φυσικών προσώπων: μπορούμε να αναρωτηθούμε αν η άφιξη ρωσικών κεφαλαίων η οποία καταγγέλλεται στην Κύπρο δεν έχει σημειωθεί επίσης στη Γερμανία ή το Ηνωμένο Βασίλειο; Η κατάσταση του κυπριακού τραπεζικού συστήματος ήταν γνωστή και, γι’ αυτό, η Τρόικα είχε πληροφορίες. Το συγκεκριμένο θέμα συζητήθηκε κατά την κυπριακή προεδρία της ΕΕ.
Στην άτυπη σύνοδο του Ecofin το Σεπτέμβριο του 2012 στη Λευκωσία, οι παντοδύναμοι ευρωπαίοι υπουργοί Οικονομικών άκουσαν κατά το δείπνο μία παρέμβαση άκρως ενδεικτική του κύπριου υπουργού Οικονομικών, Βάσσου Σιαρλή. (Ο κ. Σιαρλής) υπενθύμισε ότι η παρακμή της (αρχαίας) Αθήνας ξεκίνησε από τη ρήξη σε όσα είχαν συμφωνηθεί από τις 150 πόλεις-κράτη της Συμμαχίας της Δήλου. Η σύγκριση με την ΕΕ και τη Γερμανία δεν έγινε θετικά δεκτή και οι υπουργοί του ευρώ έκαναν τα στραβά μάτια στην παρέμβαση, στην οποία επαναλαμβανόταν η ανάγκη να υπάρξει έξοδος από κοινού από αυτήν την κρίση.
Την ώρα που ακούγονται φωνές επικριτικές κατά της Κύπρου, οφείλουμε να θυμίσουμε στην ευρωπαϊκή κοινή γνώμη ότι αυτή η χώρα, όπου ζουν κάτι παραπάνω από 1.200.000 κάτοικοι, έχει ΑΕΠ ύψους 21,5 δισ. ευρώ, βρίσκεται στην 31η θέση του Δείκτη Ανθρώπινης Ανάπτυξης, διαθέτει μία νεοπαγή πανεπιστημιακή κοινότητα που αριθμεί 7.000 φοιτητές, και υδρογονάνθρακες που αντιπροσωπεύουν τα τρίτα σε μέγεθος αποθέματα παγκοσμίως. Οι υπουργοί του Ecofin αγνόησαν την εθνική και διεθνή πραγματικότητα, καθώς και τη γεωπολιτική και στρατηγική θέση της Κύπρου. Δεν εκτίμησαν, την ώρα που αντιδικούσαν για το κυπριακό ζήτημα, την επιρροή της Ρωσικής Ομοσπονδίας, μίας χώρας-κλειδί στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ. Η Κύπρος διαθέτει ένα μεγάλο δυναμικό και όχι μόνο τουριστικό, γιατί τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων της έχουν προκαλέσει πιθανόν τεράστια ανισορροπία στους συσχετισμούς ισχύος και επιρροής εντός και εκτός ΕΕ. Το ερώτημα που θα μπορούσε να τεθεί σήμερα είναι αν τα κυπριακά κοιτάσματα θα είναι ευρωπαϊκά, ρωσικά, τουρκικά, λιβανέζικα ή ισραηλινά. Αυτό ωστόσο είναι άλλο ένα επίμαχο ζήτημα που πρέπει να αντιμετωπίσει η ευρωπαϊκή πολιτική....
Εν όψει των γεγονότων, υποτιμάται η γεωπολιτική προσέγγιση και υιοθετείται η ψευδο-τεχνοκρατική, την ώρα που η κυπριακή κοινωνία έχει εισέλθει σε μία οδό μαρτυρίου δυσανάλογη και άδικη. Για όλα τα ανωτέρω, (εκφράζω) την αλληλεγγύη μου και στήριξή μου στην Κύπρο.
· Ο Μιγκέλ Ανχελ Μορατίνος διετέλεσε υπουργός Εξωτερικών της Ισπανίας
El Pais
Το άρθρο στα ισπανικά:
http://economia.elpais.com/economia/2013/03/28/actualidad/1364504012_929990.html
