«Μια χρήσιμη συμβουλή. Να είσαι πολύ μακριά…»
Δεν θα πρέπει ποτέ να είσαι για πολύ εδώ. Να είσαι
πολύ μακριά, έτσι ώστε να μην μπορούν να σε βρουν, να μην μπορούν να σε
«πλησιάσουν» για να σε βάλουν στα δικά τους καλούπια, για να σε πλάσουν
όπως θέλουν.
Να είσαι τόσο μακριά όσο και τα βουνά, όσο ο αμόλυντος αέρας.
Να είσαι τόσο μακριά ώστε να μην έχεις ούτε γονείς ούτε σχέσεις ούτε οικογένεια ούτε χώρα.
Να είσαι τόσο μακριά ώστε ούτε εσύ να ξέρεις που είσαι. Μην τους αφήσεις να σε βρουν.
Μην έρχεσαι σε πάρα πολύ κοντινή επαφή μαζί τους.
Μένε πολύ μακριά, εκεί όπου ούτε κι εσύ να μην μπορείς να σε βρεις.
Κράτα μια απόσταση που να μην μπορεί κανένας να τη διασχίσει.
Εχε πάντα ανοιχτό ένα «πέρασμα» που να μην μπορεί
κανείς να έρθει σε σένα απ’ αυτό. Μην κλείσεις την πόρτα γιατί δεν
υπάρχει πόρτα, μόνο ένα ανοιχτό, ατελείωτο πέρασμα.
Αν κλείσεις οποιαδήποτε πόρτα, εκείνοι θα είναι πολύ κοντά σε σένα, και τότε είσαι χαμένος.
Μένε πολύ μακριά, εκεί όπου δεν μπορεί να σε φτάσει η αναπνοή τους, γιατί η αναπνοή τους ταξιδεύει πολύ μακριά και πολύ βαθιά.
Μη μολύνεσαι απ’ αυτούς, από τα λόγια τους, από τις χειρονομίες τους, από τις φοβερές γνώσεις τους.
Έχουν φοβερές γνώσεις, αλλά να βρίσκεσαι μακριά
τους, εκεί όπου ούτε εσύ θα μπορείς να σε βρεις. Γιατί σε περιμένουν
στην άλλη γωνία, μέσα σε κάθε σπίτι, για να σε βάλουν στα δικά τους
καλούπια, για να σε πλάσουν όπως θέλουν, για να σε κάνουν κομμάτια κι
ύστερα να σε συναρμολογήσουν πάλι σύμφωνα με τη δική τους εικόνα. Οι
θεοί τους-οι μικροί και οι μεγάλοι-είναι «…κατ’ εικόνα και ομοίωσή
τους», σκαλισμένοι από το νου ή από τα χέρια τους.
Σε περιμένουν, ο άνθρωπος της εκκλησίας και ο
κομμουνιστής, ο πιστός και ο άπιστος, γιατί και οι δύο είναι το ίδιο,
νομίζουν ότι είναι διαφορετικοί, αλλά δεν είναι γιατί και οι δύο θα σου
κάνουν πλύση εγκεφάλου μέχρι να γίνεις ένας απ’ αυτούς, μέχρι να
επαναλαμβάνεις τα λόγια τους, μέχρι να λατρέψεις τους θεούς τους, τους
παλιούς και τους καινούριους. Έχουν στρατούς στο όνομα των θεών τους καί
των πατρίδων τους και είναι ειδικοί στο να σκοτώνουν.
Μένε μακριά, γιατί σε περιμένουν ο εκπαιδευτικός
και ο επιχειρηματίας. Ο ένας σε εκπαιδεύει για τον άλλο, για να
προσαρμοστείς στις απαιτήσεις της κοινωνίας τους, που είναι κάτι
θανατερό. Έχουν κατασκευάσει αυτό το πράγμα που το ονομάζουν «κοινωνία
και οικογένεια». Αυτά τα δύο είναι οι αληθινοί θεοί τους, το δίχτυ όπου
θα μπλεχτείς. Θα σε κάνουν επιστήμονα, μηχανικό ή ειδικό σε κάτι, σχεδόν
στα πάντα, από τη μαγειρική και την αρχιτεκτονική έως τη φιλοσοφία.
Μένε πολύ μακριά γιατί σε περιμένουν ο πολιτικός
και ο μεταρρυθμιστής. Ο ένας σε στέλνει να φωνάζεις στο πεζοδρόμιο και ο
άλλος μετά σε «μεταρρυθμίζει» και θα χαθείς στην ερημιά των λόγων τους που μ’ αυτούς ακριβώς σ’ εξαπατούνε.
Μείνε μακριά γιατί σε περιμένουν και οι ειδικοί σε
θέματα του θεού και εκείνοι που ρίχνουν βόμβες, οι πρώτοι πρώτα θα σε
πείσουν να ρίχνεις βόμβες και οι άλλοι θα σε μάθουν πώς να το κάνεις.
Υπάρχουν πολλοί τρόποι να βρεις το θεό, όπως επίσης υπάρχουν και πάρα
πολλοί τρόποι να σκοτώνεις.
Αλλά εκτός από όλους αυτούς που σε περιμένουν,
υπάρχουν και ορδές άλλων που είναι έτοιμοι να σου πουν τι να κάνεις και
τι να μην κάνεις.
Μείνε μακριά από όλους τους, τόσο μακριά που να μην
μπορεί κανείς να σε βρει, ούτε εσύ ο ίδιος. Θα σου αρέσει και σένα να
παίζεις με όλους αυτούς που σε περιμένουν, αλλά το παιχνίδι γίνεται
κάποια στιγμή τόσο πολύπλοκο και διασκεδαστικό που θα χαθείς μέσα σ’
αυτό. Δεν θα πρέπει να μένεις για πάρα πολύ εδώ.
Να είσαι τόσο μακριά, που ακόμη κι εσύ να μην μπορείς να σε βρεις.
Jiddu Krishnamurti «Η αναζήτηση της αλήθειας»
Διάβασε επίσης οι Φονικοί Μονοθεισμοί και Γιατί δεν είμαι χριστιανός και πως ξεκίνησε το κακό των μονοθεϊστικών θρησκειών ΑκενΑΤ-ΩΝ ο Αιρετικός Φαραώ;
Είναι ενδιαφέρον να τα δούμε αναλυτικά και μην
ξεχνάς ούτε στιγμή πως το καλύτερο αντίδοτο των meme είναι η ΔΙΑΚΡΙΣΗ
και μόνον. Αποκτώντας ΔΙΑΚΡΙΣΗ μπορείς να αντιληφθείς πως μέσω των
meme’s ο κόσμος αυτός ανήκει στις Οργανικές Πύλες η αλλιώς Επιτυχημένους Ψυχοπαθείς, δες τα χαρακτηριστικά και τον χειρισμό τους
Το λεξικό της Οξφόρδης ορίζει το μιμίδιο σαν
«ένα αυτο-αντιγραφόμενο πολιτιστικό στοιχείο που διαβιβάζεται με μη
γενετικό τρόπο, και βασικά με τη μίμιση». Το 1981 οι συγγραφείς C. G.
Lumsden και Ε. Ο. Wilson πρότειναν στο βιβλίο τους «Γονίδια, Νους και
Πολιτισμός» σα μια ισοδύναμη λέξη, τη λέξη culturgen,
από τη σύνθεση των αγγλικών λέξεων culture = πολιτισμός και gene =
γονίδιο – με άλλα λόγια ένα πολιτιστικό γονίδιο, μια μονάδα πολιτιστικής
πληροφορίας που διαδίδεται από νου σε νου και αναπαράγεται μέσω της
(ασυνείδητης κατά το πλείστον) μίμησης.
Ένας άλλος παρεμφερής ορισμός που έχει δοθεί για το είναι
«μια πληροφοριακή δομή που συγκρατείται στη μνήμη ενός ατόμου και μπορεί να αντιγραφεί στη μνήμη ενός άλλου ατόμου».
