Λευκωσία: Αγοράστηκαν το
1960 και είναι τα αποθέματα ασφαλείας του κράτους. Θα χρησιμοποιηθούν για
κάλυψη αναγκών του χρέους, μόνο με έγκριση δ.σ της Κεντρικής Τράπεζας.
Ο αναπληρωτή πρόεδρος του ΔΗΣΥ Αβέρωφ Νεοφύτου επιβεβαίωσε την πώληση του χρυσού που διαθέτει η Κεντρική Τράπεζα για είσπραξη ενός ποσού της τάξης των €400 εκατ. από το Κράτος, το οποίο θα χρησιμοποιηθεί για κάλυψη των χρηματοδοτικών αναγκών της χώρας.
«Έχουμε στη διάθεσή μας 446.000 ουγγίες χρυσού (σ.σ. σχεδόν 14 τόνους χρυσού). Με την σημερινή αξία του χρυσού στις διεθνείς αγορές ($1560) και την ισοτιμία ευρώ προς δολάριο (1.31), η συνολική αξία των αποθεμάτων εκτιμάται γύρω στα €530 εκατ.
Στο Κράτος ανήκει το 80% των αποθεμάτων χρυσού που είναι περίπου €425 εκατ.», δήλωσε επί λέξει. Εννοώντας, ο Αβέρωφ Νεοφύτου ότι, εφόσον πωληθεί ο χρυσός με την έγκριση της Κεντρικής Τράπεζας, το 80% των καθαρών κερδών που θα προκύψουν, δηλαδή, €425 εκατ., θα κατατεθούν στο πάγιο ταμείο της Δημοκρατίας, όπως ορίζει, άλλωστε, η κείμενη νομοθεσία.
Η Κεντρική Τράπεζα δεν γνώριζε για την πρόθεση του Κράτους να συμπεριλάβει με τις ιδιωτικοποιήσεις ημικρατικών οργανισμών και την πώληση του χρυσού για κάλυψη των χρηματοδοτικών αναγκών της Κύπρου. Αυτό διαφάνηκε από τις προχθεσινές δηλώσεις που έγιναν από πλευράς Κεντρικής Τράπεζας ότι, δεν τίθεται θέμα πώλησης του χρυσού.
Με βάση τα πιο
πάνω, το ερώτημα που εγείρεται είναι κατά πόσο η Κεντρική Τράπεζα θα συμφωνήσει
με την πώληση του χρυσού, εφόσον είναι ανεξάρτητο όργανο και δεν υπόκειται σε
εντολές του Υπουργείου Οικονομικών και κατ’ επέκταση της κυβέρνησης, ενώ η
όποια αποξένωση κινητής και ακίνητης περιουσίας της, γίνεται μόνο, με απόφαση
του διοικητικού συμβουλίου της τράπεζας.
Αξίζει να σημειωθεί
ότι, οι ποσότητες χρυσού που έχει στην κατοχή της η Κεντρική Τράπεζα
αγοράστηκαν από το Κράτος το 1960, όταν η κυπριακή λίρα είχε αντίκρισμα σε
χρυσό. Το 1963 μεταφέρθηκαν οι ποσότητες χρυσού στην Κεντρική Τράπεζα. Από
τότε, οι ποσότητες χρυσού αποτελούν στοιχείο ενεργητικού της Κεντρικής Τράπεζας
και δεν πωλήθηκε ούτε μια ουγγία μέχρι σήμερα.
Μιχάλης Χατζηστυλιανού