H έλευση της Τρόικα αποτελεί για κάποιους τζακ ποτ στο τζόκερ και χρυσή ευκαιρία επίθεσης κατά των εργαζομένων στο δημόσιο με ιδιαίτερη προτίμηση στους εκπαιδευτικούς. Δεν είδαμε σε άλλη χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης όπου χρειάστηκε η παρέμβαση της Τρόικα, να παρατηρούνται τέτοιοι «πανηγυρισμοί» και κάποιοι να μην μπορούν να κρύψουν τη χαρά τους που επιτέλους θα ισοπεδωθεί το κάστρο της δημόσιας υπηρεσίας. Όλα όσα επιδιώκονται από εργοδοτικής πλευράς εδώ και χρόνια, γίνεται προσπάθεια αυτή τη στιγμή να παρουσιαστούν ως επιβαλλόμενα από την Τρόικα, για να χρησιμοποιηθούν ως άλλοθι στη συνέχεια γι αυτό που θα υποστούν οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα.
Θρασύτερος όλων, συνεπικουρούμενος φυσικά και από άλλους γνωστούς πολιτικούς και οικονομικούς κύκλους, ο γενικός διευθυντής της Ομοσπονδίας Εργοδοτών και Βιομηχάνων κος Μιχάλης Πήλικος, ο οποίος με κάθε ευκαιρία επιτίθεται κατά δημοσίων υπαλλήλων και εκπαιδευτικών, κατά των μισθών, δικαιωμάτων και ωραρίων τους. Πολλές φορές είναι να διερωτάται κάποιος, αν ο κος Πήλικος είναι εργοδότης των δημοσίων υπαλλήλων και κόπτεται τόσο έντονα για όλα όσα τους αφορούν και ξεχνά τα του οίκου του; Διερωτάται επίσης κάποιος αν ο κος Πήλικος νοιάζεται πολύ περισσότερο για τον τόπο του από τον οποιοδήποτε εργαζόμενο του ιδιωτικού ή του δημόσιου τομέα; Η τόσο έντονη εμμονή του εναντίον των δημοσίων υπαλλήλων, οδηγεί μόνο σε συγκεκριμένες σκέψεις. Κάθε «κτύπημα» κατά των δημοσίων υπαλλήλων θα δικαιολογεί δεκαπλάσια «κτυπήματα» στους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα, οι οποίοι ήδη έχουν δεχθεί σοβαρές και εξευτελιστικές μειώσεις μισθών και ωφελημάτων τα τελευταία 2 χρόνια, υπό την απειλή της απόλυσης.
Κατά τον κο Πήλικο επίσης, το ωράριο των εκπαιδευτικών είναι σκανδαλώδες και διερωτάται γιατί οι εκπαιδευτικοί δεν προθυμοποιούνται να εργάζονται κάποιες ώρες χωρίς αμοιβή για να βοηθήσουν στην αναβάθμιση της εκπαίδευσης; Ας μας εξηγήσει πώς ακριβώς θα επιτευχθεί αυτό και τι ακριβώς επιθυμεί να κάνουν οι εκπαιδευτικοί τα απογεύματα ή ακόμη και τους μήνες Ιούλιο και Αύγουστο στα σχολεία; Και πώς αυτό θα συμβάλει στην οικονομική ανάπτυξη και στη βελτίωση των δημοσίων οικονομικών; Προφανώς ο κος Πήλικος αγνοεί ότι από αυτά τα δημόσια σχολεία έχουν αποφοιτήσει χιλιάδες συμπολιτών μας που έχουν επιτύχει επαγγελματικά και κοινωνικά, παρά τις όχι και τόσο κατάλληλες συνθήκες μάθησης, αλλά και με τη στήριξη των χιλιάδων εκπαιδευτικών που σκανδαλωδώς κατά τον εκπρόσωπο των εργοδοτών ζουν σε βάρος των υπόλοιπων πολιτών. Μήπως επιθυμία του κου Πήλικου είναι να ιδιωτικοποιηθεί η δημόσια εκπαίδευση όπως επιχειρήθηκε να γίνει με τα κρατικά ινστιτούτα;
Ο κος Πήλικος ανησυχεί επίσης πολύ για τους χιλιάδες ανέργων και το μόνο που δεν ακούσαμε να εκστομίζει είναι ότι ευθύνονται οι δημόσιοι υπάλληλοι και το ωράριο των εκπαιδευτικών γι αυτούς όλους τους ανθρώπους που βρέθηκαν στους δρόμους. Επιτέλους ο κος Πήλικος πρέπει να αντιληφθεί ότι δεν απευθύνεται σε χαμηλής νοημοσύνης ανθρώπους. Οι άνεργοι απολύθηκαν από κάποιους εργοδότες, οι οποίοι δεν είχαν κατ’ ανάγκην ζημιές. Όλοι στην ίδια χώρα ζούμε και βλέπουμε τι γίνεται γύρω μας. Πολλοί έχασαν τις δουλειές τους για να αντικατασταθούν από αλλοδαπούς που αποδέχονται να εργαστούν με εξευτελιστικούς μισθούς και σε αρκετές περιπτώσεις με εξαντλητικά και παράνομα ωράρια, πολλοί έχασαν τις δουλειές τους γιατί οι εργοδότες τους δεν επιθυμούν να μειώσουν τα κέρδη τους ή τις τιμές τους για να γίνουν πιο ανταγωνιστικοί, καθώς επίσης και πολύ μεγάλη μερίδα εργαζομένων αποδέχθηκε σημαντικές μειώσεις μισθών και δικαιωμάτων όπως είναι η μη καταβολή του δέκατου τρίτου μισθού και της ΑΤΑ και η κατάργηση του ταμείου προονοίας, υπό την απειλή της απόλυσης. Να θυμίσουμε στον κο Πήλικο και σε αυτούς που εκπροσωπεί, ότι μετά τον όλεθρο του 1974 κάποιοι άνθρωποι με όραμα και αγάπη για τον τόπο τους, έκτισαν πάνω στις στάχτες και ανέπτυξαν μια χώρα απόλυτα κατεστραμμένη και εξευτελισμένη, δημιουργώντας ένα οικονομικό θαύμα για το οποίο όλοι ήταν περήφανοι και όλοι επωφελήθηκαν από αυτό. Όσο λοιπόν οι επιχειρήσεις και η ιδιωτική πρωτοβουλία είναι απόντες και κάθονται στ’ αυγά τους περιμένοντας να χρηματοδοτηθούν από τους εργαζόμενους, η ύφεση θα μεγαλώνει.
Ο δημόσιος τομέας δεν εμπόδισε για δεκαετίες την ανάπτυξη της χώρας, δεν αποτέλεσε πρόβλημα για την ένταξη μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ούτε φυσικά για την ένταξη μας στην ευρωζώνη. Σαφώς απαιτούνται διαρθρωτικές αλλαγές, αναδιάρθρωση της δημόσιας υπηρεσίας, ριζική αλλαγή του τρόπου πρόσληψης και αξιολόγησης των δημοσίων υπαλλήλων και των εκπαιδευτικών και οποιοδήποτε άλλο μέτρο θα καταστήσει το δημόσιο τομέα ανταγωνιστικό και παραγωγικό. Αυτό όμως είναι άσχετο με την ευθύνη που έχει ο επιχειρηματικός κόσμος να δηλώσει παρών και να συμβάλει στην αναστήλωση της οικονομίας.
Οι επιχειρήσεις και όχι το κράτος θα δημιουργήσουν την ανάπτυξη. Αυτό είναι και το υγιές οικονομικό μοντέλο. Και διερωτόμαστε πώς αυτή η πολυπόθητη ανάπτυξη θα δημιουργηθεί αν μειωθούν 15% ή πόσο επιθυμούν οι εργοδότες, οι μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων ή οι συντάξεις, ή δεν καταβληθεί ο δέκατος τρίτος μισθός και άλλα; Τον Οκτώβριο του 2011, επιβλήθηκαν συνολικές μειώσεις στους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων ύψους 7.5% οι οποίες μαζί με την μη καταβολή της ΑΤΑ και των προσαυξήσεων έφθασε το 12.5%. Των μειώσεων αυτών ακολούθησαν, όπως ήταν φυσικό επακόλουθο, πολύ μεγαλύτερες μειώσεις που αφορούσαν τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα. Ας μας πει κάποιος ειδικός, σε τι βοήθησε και πόσο αναχαίτισε αυτή η πρακτική, την ύφεση; Ποια ανάπτυξη είδαμε αυτούς τους μήνες και πόση βελτίωση στα δημόσια οικονομικά; Μια συνταγή που εφαρμόστηκε σε άλλες χώρες της Ευρώπης και αποδείχθηκε αποτυχημένη, γιατί πρέπει να ακολουθηθεί και στην μικρή οικονομία της Κύπρου που πολύ πιο εύκολα μπορεί να νοικοκυρευτεί;
Είναι κατανοητό ότι οι επιχειρήσεις επιθυμούν διακαώς να μειώσουν το κόστος τους και γι αυτές η εύκολη λύση είναι τα εισοδήματα και τα ωράρια των υπαλλήλων τους. Ξεχνά ο επιχειρηματικός κόσμος ότι στο προσωπικό του στηρίζεται για να επιτύχει τους στόχους του και βασική αρχή για αύξηση της παραγωγικότητας και κατά συνέπεια των κερδοφορίας μιας επιχείρησης είναι οι καλές σχέσεις που αναπτύσσονται με τους εργαζόμενους και πόσο αυτοί είναι ευχαριστημένοι από τους εργοδότες τους; Ας αλλάξουν λοιπόν τη φιλοσοφία τους αυτή που έχουν τη δυνατότητα και ας σκεφτούν πώς θα δημιουργήσουν πάλι εκείνες τις προϋποθέσεις που θα φέρουν ανάπτυξη. Εξάλλου, πρώτοι αυτοί θα επωφεληθούν περισσότερο.
Οι εργαζόμενοι στο δημόσιο αλλά και κάθε εργαζόμενος δηλώνουν παρόντες για το καλό της χώρας μας και δεν αρνήθηκαν ούτε θα αρνηθούν να συμβάλλουν ξανά στο βαθμό που τους αναλογεί. Αναμένουν να δουν όμως και την πολυπόθητη ανάπτυξη και τη σκανδαλώδη και προκλητική από μέρους κάποιων φοροδιαφυγή που στερεί το Κράτος από πολλά εκατομμύρια, να αντιμετωπίζεται αποτελεσματικά και με συγκεκριμένους πρακτικούς τρόπους, πολλές φορές καταγεγραμμένους.
*Αντιπρόεδρος ΟΕΛΜΕΚ
