Του Μιχάλη Ιγνατίου
Ο πρωθυπουργός της Ελλάδας και ο Πρόεδρος της Κύπρου έχουν περίεργες...
αντιλήψεις για τις σχέσεις με την Τουρκία και γενικά για τον τρόπο αντιμετώπισης των προκλήσεων του Ταγίπ Ερντογάν. Προσωπικά δεν έχω καμία αμφιβολία ότι ο νεοσουλτάνος της Τουρκίας, μεθυσμένος από την εκλογική του νίκη και την επιτυχία της «εκκαθάρισης» των στρατηγών, νιώθει πως ο κ. Παπανδρέου και ο κ. Χριστόφιας δεν αποτελούν ούτε καν «πρόγευμα» για τις ορέξεις του. Είναι δύο ακίνδυνοι άνθρωποι, που αντιμετωπίζουν τον πρωθυπουργό της Τουρκίας με τρόμο. Και αυτό τους αναγκάζει να μην τον ενοχλούν ακόμη και για τα αυτονόητα.
Ο κ. Παπανδρέου συνεχίζει να απαιτεί από την ομάδα που ανέλαβε τις διερευνητικές επαφές με την Τουρκία να επιτύχει πρόοδο, και μάλιστα σε μία στιγμή κατά την οποία η Άγκυρα απαιτεί «συμβιβασμό» που θα κοστίσει ακριβά στην Ελλάδα. Οι προτάσεις της Τουρκίας απειλούν την εθνική ανεξαρτησία και κυριαρχία της Ελλάδας και με αυτό το δεδομένο ο πρωθυπουργός έπρεπε να είχε τερματίσει τις συνομιλίες που οδηγούν σε απώλεια ελληνικών νησιών. Αντίθετα, επιθυμεί πρόοδο για να μπορέσει, στη νέα συνάντηση κορυφής με τον κ. Ερντογάν, που αναμένεται να πραγματοποιηθεί μέχρι τον Οκτώβριο στην Άγκυρα, να ανακοινώσει τα μαντάτα. Η τρομακτική οικονομική κρίση και η δραματική μείωση της δημοτικότητας του ίδιου και του νέου ΠΑΣΟΚ απαγορεύουν κάθε διαπραγμάτευση των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων.
Από τη δική του πλευρά, ο κ. Χριστόφιας, που έχει απωλέσει πλήρως την εμπιστοσύνη των Ελληνοκυπρίων, προχώρησε σε εντατικοποίηση των διαπραγματεύσεων με τον κατοχικό ηγέτη Ντερβίς Έρογλου, στοχεύοντας σε διευθέτηση του Κυπριακού πριν από την ανάληψη της ευρωπαϊ κής προεδρίας από την Κυπριακή Δημοκρατία. Η επιμονή του προκαλεί τεράστια ζημία στην εθνική υπόθεση της Κύπρου, κάτι που από μόνο του καθιστά επικίνδυνη τη διαδικασία των συνομιλιών. Ο Κύπριος πρόεδρος δεν έχει την υποστήριξη του λαού σε αυτού του είδους τη διαπραγμάτευση και δεν πρέπει να έχει την παραμικρή αμφιβολία ότι στο νέο δημοψήφισμα οι Ελληνοκύπριοι θα απορρίψουν τις «θανατηφόρες» προτάσεις του για εκ περιτροπής προεδρία, για παραμονή των εποίκων και για την απώλεια των περιουσιών μεγάλου ποσοστού προσφύγων. Είναι προτάσεις απαράδεκτες, που οδηγούν σε τουρκοποίηση του νησιού.
Ο κ. Παπανδρέου και ο κ. Χριστόφιας έχουν «κοινό» πολιτικό βίο. Εξελέγησαν από τον ελληνικό και τον κυπρια κό λαό αντίστοιχα, για να υλοποιήσουν υποσχέσεις που έδωσαν και οι οποίες ήσαν εντελώς διαφορετικές από αυτές που τελικά υλοποιούν καθημερινά εις βάρος των ανθρώπων που τους εμπιστεύτηκαν. Και δεν αναφέρομαι μόνο στην οικονομική κρίση των δύο χωρών, οι οποίες με τις αποφάσεις τους οδηγήθηκαν στο χείλος του γκρεμού. Η αναφορά μου βασικά γίνεται για τον τρόπο με τον οποίο διαχειρίζονται τα εθνικά θέματα. Ο κ. Παπανδρέου κάθεται και ακούει κάθε βλακώδη πρόταση των Αμερικανών και μάλιστα την επιβάλλει. Και ο κ. Χριστόφιας, αν και προερχόμενος από το αντι-ιμπεριλιαστικό ΑΚΕΛ, συνεχίζει να έχει τυφλή εμπιστοσύνη στους Βρετανούς, που αποτελούν λαίλαπα για την Κύπρο.
Θα ανέμενε κανείς ότι ο Έλληνας πρωθυπουργός και ο Πρόεδρος της Κύπρου θα γνώριζαν πως τα συμφέροντα των χωρών τους δεν συναντώνται πουθενά με τα αυτά των ΗΠΑ και της Βρετανίας. Η επιμονή τους να ταυτίζονται με τους Αμερικανούς και τους Βρετανούς προκαλεί δικαιολογημένα μεγάλη ανησυχία...
