Του Κώστα Μαυρίδη
Αποφάσεις διεθνών δικαστηρίων (π.χ. ΕΔΑΔ) και η κατοχύρωση της ιδιοκτησίας
ως ανθρώπινου δικαιώματος στην Ε.Ε., που επισφραγίστηκε με απόφαση του ΔΕΚ για
ΟΛΗ την επικράτεια της Κυπριακής Δημοκρατίας, μετέτρεψαν το θέμα σε ογκόλιθο για την
Τουρκία που αναζητούσε τρόπους παράκαμψης των εμποδίων. Για δεκαετίες, δεν μπόρεσε
να εξουδετερώσει τη νομική και κατ΄επέκταση πολιτική σημασία του δικαιώματος στις
ιδιοκτησίες μας. Η «Επιτροπή» των κατεχομένων είναι ο Δούρειος Ίππος που επιδιώκει την
υπογραφή του ιδιοκτήτη για να χάσει τη γη του. Με διάφορα κόλπα και ψευτιές στοχεύει στην
άλωση της γης μας π.χ. προβάλλει υποθέσεις «κράχτες» για να ελκύσει Ε/κ ιδιοκτήτες στα
δίκτυά της. Επιπλέον, ανακυκλώνονται μύθοι, ανακρίβειες και ψεύδη, μερικά από τα οποία
παραθέτω πιο κάτω.
ως ανθρώπινου δικαιώματος στην Ε.Ε., που επισφραγίστηκε με απόφαση του ΔΕΚ για
ΟΛΗ την επικράτεια της Κυπριακής Δημοκρατίας, μετέτρεψαν το θέμα σε ογκόλιθο για την
Τουρκία που αναζητούσε τρόπους παράκαμψης των εμποδίων. Για δεκαετίες, δεν μπόρεσε
να εξουδετερώσει τη νομική και κατ΄επέκταση πολιτική σημασία του δικαιώματος στις
ιδιοκτησίες μας. Η «Επιτροπή» των κατεχομένων είναι ο Δούρειος Ίππος που επιδιώκει την
υπογραφή του ιδιοκτήτη για να χάσει τη γη του. Με διάφορα κόλπα και ψευτιές στοχεύει στην
άλωση της γης μας π.χ. προβάλλει υποθέσεις «κράχτες» για να ελκύσει Ε/κ ιδιοκτήτες στα
δίκτυά της. Επιπλέον, ανακυκλώνονται μύθοι, ανακρίβειες και ψεύδη, μερικά από τα οποία
παραθέτω πιο κάτω.
Μύθος 1ος: Το δικαίωμα ιδιοκτησίας παραγράφεται εάν δεν πάω στην «Επιτροπή» μέχρι τις
21 Δεκ 2011.
Πραγματικότητα: Ο ιδιοκτήτης ΔΕΝ έχει υποχρέωση να πάει στην «Επιτροπή» για
να διασφαλίσει το δικαίωμα ιδιοκτησίας του. Αυτό αναφέρεται ρητώς από το ΕΔΑΔ
(απόφαση «Δημόπουλος, παρ. 128). Επομένως, η σύνδεση της λειτουργίας της «Επιτροπής»
με το δικαίωμα ιδιοκτησίας είναι αυθαίρετη και παραπλανητική. Αποτέλεσμα άγνοιας; Είναι
αδύνατο όμως νομικοί εγνωσμένης πείρας να μην το αντιλαμβάνονται. Όποια είναι η εξήγηση,
επί της ουσίας ενδεχομένως να τίθεται θέμα διάπραξης δόλου.
Μύθος 2ος: Η «Επιτροπή» ικανοποιεί την επιθυμία του αιτητή είτε για αγορά της περιουσίας,
είτε αντικατάσταση ή αποκατάσταση, είτε πληρωμή αποζημίωσης για την απώλειας χρήσης και
ο αιτητής παραμένει ιδιοκτήτης.
Πραγματικότητα: Η «Επιτροπή» πληρώνει ένα ποσό το οποίο (μετά από διάφορες αποκοπές
του ψευδοκράτους, χρεώσεις/προμήθειες από τον Ε/κ δικηγόρο και τους συνεργάτες του στα
κατεχόμενα) καταλήγει γύρω στο 7% της τρέχουσας αξίας της περιουσίας και η ιδιοκτησία
μεταβιβάζεται οριστικά στην Τουρκία.
Μύθος 3ος: Η «Επιτροπή» προνοεί όπως ο Ε/κ ιδιοκτήτης αντιπροσωπεύεται από δικηγόρο της
Κυπριακής Δημοκρατίας ο οποίος έχει νομικό ρόλο ενώπιον της.
Πραγματικότητα: Η «Επιτροπή» δεν αναγνωρίζει νομικό ρόλο σε Ε/κ δικηγόρο, αλλά
αναγνωρίζει μόνο Τούρκους και Τ/κ παράνομους δικηγόρους εγγεγραμμένους στο κατοχικό
καθεστώς.
Μύθος 4ος: Ο Ε/κ ιδιοκτήτης μπορεί να απορρίψει την πρόταση της «Επιτροπής» και να
συνεχίσει στο ΕΔΑΔ για να διασφαλίσει την ιδιοκτησία στην περιουσία του.
Πραγματικότητα: Δεν υπάρχει καμία βεβαιότητα προς τούτο. Στην σχετική δικαστική απόφαση
σημειώνεται ότι επαφίεται στην Τουρκία να αποφασίζει την πλέον σωστή θεραπεία. Συνεπώς,
αφού ο Ε/κ ιδιοκτήτης θα έχει πληρώσει μερικές χιλιάδες ευρώ στην διαδικασία ενώπιον
της «Επιτροπής» και του «Ανωτάτου Δικαστηρίου» του ψευδοκράτους, για να καταλήξει μετά
από χρόνια στο ΕΔΑΔ (έχουμε τα συμβόλαια των Ε/κ δικηγόρων), εκεί δυνατόν να κριθεί
ΜΟΝΟ η επάρκεια του ποσού που η «Επιτροπή» πρότεινε και επομένως, ο Ε/κ θα χάσει
οριστικά την περιουσία του. Η διαδικασία μέσω της «Επιτροπής» λοιπόν για να καταλήξει
κάποιος στο ΕΔΑΔ εμπεριέχει το σοβαρό κίνδυνο στο τέλος η περιουσία να χαθεί οριστικά
επειδή το ΕΔΑΔ δυνατόν να περιορίσει την κρίση του στο ποσό, αγνοώντας την επιθυμία του
αιτητή.
Ο κύριος λόγος που Ε/κ προσφεύγουν σε δικαστήρια είναι επειδή η όποια ηγεσία
διαπραγματεύεται την παραχώρηση περιουσιών στο πλαίσιο μιας συνολικής διευθέτησης.
Ενάντια στη νομική διεκδίκηση, προβλήθηκε ότι «το περιουσιακό δεν θα λυθεί στα Δικαστήρια
αλλά στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων» και επιπλέον ότι «θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε το
Κυπριακό ως πολιτικό πρόβλημα που είναι η ουσία και όχι με βάση τις νομικές του διαστάσεις».
Εντούτοις, μετά την τραγωδία στο Μαρί, η τεράστια πολιτική σημασία της παροχής
ρεύματος από τα κατεχόμενα παραγνωρίστηκε και προβάλλεται η νομική διάσταση
επειδή «καλύπτεται από τον κανονισμό της πράσινης γραμμής». Δεν χτίζεται αξιοπιστία με
επιχειρήματα που προσαρμόζονται κατά που συμφέρει. Ενώ η πολιτική προβλήθηκε ως η ουσία
για το περιουσιακό, δεν θεωρήθηκε η ουσία για το ηλεκτρικό ρεύμα από τα κατεχόμενα.
