Του Χάρη Φεραίου*
Καταντά φορτικό πια να επαναλαμβάνει κανείς το αυτονόητο των 44 τελευταίων χρόνων της
εθνικής-μας περιπλάνησης (και βεβαίως παραπλάνησης): Ότι από το ‘67 και εντεύθεν (έτος
που οι Η.Π.Α. αποφάσισαν οριστικά την εγκατάλειψη της «ελληνικής» λύσης στο πρόβλημά-
τους με την Κύπρο, μεταθέτοντας την προτίμησή-τους στην «τουρκική») η Τουρκία ουδέποτε
διαπραγματεύτηκε μαζί μας σοβαρά. Απλώς χρησιμοποιεί τις «διαπραγματεύσεις» ως μεταβατικά
στάδια, για να πετύχει τον τελικό στόχο της, την πλήρη «ανάκτηση» της Κύπρου.
Μεταξύ ‘67 και ‘74 «διαπραγματευόταν» με τον Κληρίδη, κερδίζοντας χρόνο, για να αποκτήσει
αποβατικό στόλο. Μετά το ‘74 «διαπραγματευόταν» με τον Μακάριο, ως να πετύχει την απαλλαγή
της από το αναπάντεχο «εμπάργκο» του Αμερικανικού λαού. Μετά το ‘77 «διαπραγματευόταν με
τον Κυπριανού, ως να ετοιμάσει την ανακήρυξη «κράτους». Μετά το ‘88 «διαπραγματευόταν» με
Βασιλείου και Κληρίδη, μέχρι να πετύχει η δεινή διπλωματία της να οδηγήσει τον ΟΗΕ, στην
παραβίαση κάθε νόμου και αρχής του, ποδηγετώντας τον να εμπλέξει τον λαό της Κύπρου σε
πρωτοφανή πλεκτάνη, ονομασθείσα Σχέδιο Ανάν! Κι όταν το 2004, πέτυχε να απαλλαγεί από το
σχέδιο Ανάν, κεφαλαιοποίησε εντούτοις την ουσία του, που ήταν η κατοχύρωση της έννοιας
της «ζώνης» για ό,τι λήστεψε, και εποίκισε, ό,τι δηλ. υπομονετικά ως τότε οικοδομούσε
ως «κράτος». Μετά το 2004 «διαπραγματευόταν» με τον Παπαδόπουλο, προσβλέποντας στην
αναμενόμενη ανατροπή του από τον πρώην συνέταιρό του, και επενδύοντας στην διαγραφόμενη
διαδοχή του από την ουτοπική αφέλεια της πολιτικής ιδεολογίας του κυρίου Χριστόφια, και της
ιδεοληψίας που κόμιζε η πολιτική φιλοσοφία του. Και η υπομονή της επιβραβεύτηκε πέρα από
κάθε προσδοκία της: Στα τρία του χρόνια ο κύριος Χριστόφιας, όχι μόνο συμπλήρωσε την
αποενοχοποίηση της Τουρκίας, (μικρό άλλωστε το κακό, διότι ήταν αποενοχοποιημένη ήδη την
προτεραία της εισβολής) όχι απλώς της πρόσφερε περισσότερα από όσα είχε απορρίψει ο λαός
στο σχέδιο Ανάν, αλλά και την εξάγνισε κιόλας ενώπιον της Ευρώπης, ενοχοποιώντας τον λαό της
Κύπρου και την ηγεσία του, ως υπαίτιους που δεν βρίσκεται λύση του Κυπριακού. Για να μην
υπάρχει δε αμφιβολία περί τούτου, ονόμασε και τον εαυτό του «Πρόεδρο λύσης»! Εν ονόματι
αυτής της «λύσης», και εν ονόματι εκείνης της πολιτικής ιδεολογίας του, δεν έμεινε παγίδα του
Ερντογάν, ή του Αυστραλού μετανάστη, στην οποία να μην έχει πέσει ο κύριος Χριστόφιας. Και
τώρα που εκείνος βεβαιώθηκε για τα ανύπαρκτα ανακλαστικά μας, αισθάνεται απόλυτα ασφαλής
να μας υποδεικνύει και την αγχόνη προς την οποία μοιραίοι βαδίζουμε. Κλαυθμυρίζοντας δε ο
κύριος Χριστόφιας (όχι για την αγχόνη παρά για την «υπόδειξη»), οδεύει παγιδευμένος προς τη
Γενεύη του Οκτωβρίου, όπου η αγχόνη είναι στημένη. Και όπου πια ό,τι και να κάνει θα είναι
λάθος! Η καταπακτή θα ανοίξει, και δικαιωμένη διεθνώς η Τουρκία θα εισέλθει πανηγυρικά πια στο
τελικό της στάδιο: Την ανάκτηση και του υπόλοιπου εδάφους της Κύπρου. Χωρίς τώρα να
χρειαστεί να ρίξει έστω και μια σφαίρα. Ήδη όλοι οι (δυσαρεστημένοι) Τουρκοκύπριοι έχουν
κυπριακά διαβατήρια, και άλλους τόσους μουσουλμάνους διοχέτευσε στις αγκάλες του Συλικιώτη
η Τουρκία, ως μελλοντική βεβαίως «ισότιμη κοινότητα»! (Και τοις φρονίμοις ολίγα…).
Ζόφος λοιπόν σκιάζει τον τόπο. Και ζοφερότεροι οι πολιτικοί ηγέτες του: Ενώπιον τέτοιας αγχόνης,
εκείνοι ερίζουν. Μοναχικός καβαλάρης ο Αβέρωφ περί την οικονομία (ως να είναι οικονομικός
ο χάσκων κίνδυνος). Καλπάζων δε αρματηλάτης ο Αναστασιάδης, επιδίδεται σε νέο άθλημα
πολιτικής υποκρισίας: Ζητά από τον Χριστόφια να… παραιτηθεί! Ενώ άριστα γνωρίζει πρώτο, ότι
ο Χριστόφιας δεν πρόκειται να παραιτηθεί (ούτε υπάρχει συνταγματική δύναμη εξαναγκασμού
του) και δεύτερο, γνωρίζει ακόμα ότι είναι εκείνος που έχει το συνταγματικό δικαίωμα να
θέσει «τέρμα» στον Χριστόφια! Ως εξής: Ως αρχηγός του μεγαλυτέρου κόμματος, να ζητήσει από
τη Βουλή να τερματίσει αμέσως την εξουσία που (χωρίς συνταγματική πρόνοια) περιεβλήθη ο
Πρόεδρος, να διαχειρίζεται εκείνος το Κυπριακό… Πράξη του αντισυνταγματική, που οι νομικοί
ονομάζουν «κοσμίως» εξωσυνταγματική. (Κοντολογίς: Στερούμενος του «ονείρου» του μη
εθνοτικού κράτους του, θα αποχωρήσει και από την προεδρία!)
Ας νομοθετήσει επιτέλους η άβουλη Βουλή! Όλα τα άλλα, αν δεν είναι υποκρισία, αποτελούν
συνενοχή: Η αγχόνη χάσκει στη Γενεύη, και επείγουσα, πρόσκαιρη έστω, σωτηρία μας, είναι να
μην βρίσκεται εκεί εκπρόσωπός μας ο Χριστόφιας!
συνενοχή: Η αγχόνη χάσκει στη Γενεύη, και επείγουσα, πρόσκαιρη έστω, σωτηρία μας, είναι να
μην βρίσκεται εκεί εκπρόσωπός μας ο Χριστόφιας!
*Ο Χάρης Φεραίος είναι Διδάκτωρ του ΕΜΠ.
